Στα σχολεία δυστυχώς δεν διδαχτήκαμε το πως χάσαμε τη Θράκη. Ακόμη και στην Θράκη, η οποία κατοικείται από μεγάλο μέρος προσφύγων της Ανατολικής και τη Βόρειας Θράκης (Ανατολικής Ρωμυλίας), δεν μάθαμε το πως χάθηκαν οι πατρίδες των Ελλήνων.
Τη Βόρεια Θράκη τη χάσαμε με την πραξικοπηματική προσάρτηση από τη Βουλγαρία το 1885, όταν η αδύναμη Οθωμανική Αυτοκρατορία δεν είχε δυνάμεις να αντισταθεί στα εθνικιστικά κινήματα και στις επαναστάσεις των βαλκανικών λαών και η Ελλάδα ήταν αδύναμη να προχωρήσει σε νέους πολέμους.  Έκανε απλά μία επιστράτευση για τη χαμένη Βόρεια Θράκη. . .
Την Ανατολική Θράκη, όπου ελέγχαμε μέχρι έξω από την Κωνσταντινούπολη, τη χάσαμε αμέσως μετά το δράμα της Μικρασιατικής καταστροφής.
Οι κάτοικοι των δύο χαμένων, εγώ δεν τις λέω χαμένες πατρίδες, αλλά ΞΕΧΑΣΜΕΝΕΣ ΠΑΤΡΙΔΕΣ, υπέστησαν διώξεις, βιασμούς, ταπεινώσεις και πολλά ακόμη, τα οποία δεν διδαχθήκαμε στα σχολεία.
Υπάρχουν πάρα πολλά βιβλία, πάρα πολλές πηγές, που σας καλώ να αναζητήσετε για εμβαθύνετε στην ιστορική αλήθεια, όχι γιατί η ιστορία επαναλαμβάνεται – η ιστορία δεν επαναλαμβάνεται – αλλά διδάσκει.
Η Ανατολική Ρωμυλία σε πείσμα των διώξεων, των βομβιστικών επιθέσεων, κρατάει κάποιους Έλληνες για να τιμούν ακόμη και σήμερα τα άγια χώματά της, ενώ στην Ανατολική Θράκη, ελπίζουμε στις σιγοκαιόμενες εστίες κρυπτοχριστιανών, οι οποίοι όμως σταδιακά χάνουν την εθνική τους συνείδηση.

Οι δύο περιοχές της Θράκης, παραδόθηκαν αμαχητί είτε από την αδυναμία της Ελλάδας να προστατεύσει τους ελληνικούς πληθυσμούς, είτε από τους λάθος χειρισμούς στο πεδίο των μαχών και της διπλωματίας, τους εθνικισμούς των κατοίκων των Αθηνών, την πίεση της κοινής γνώμης για να πάρουμε την Άγκυρα ή για να σταματήσει ο πόλεμος. Όσο κι αν φαίνεται παράξενο, και οι δύο απόψεις σε έναν κουρασμένο και διχασμένο λαό, είχαν το ίδιο καταστροφικό αποτέλεσμα. 

Σε έναν διχασμένο λαό. . . 

Το δράμα που συνεχίστηκε με την ανταλλαγή των πληθυσμών, ολοκληρώθηκε με τις διώξεις των Ελλήνων που απέμεναν στις εστίες τους, είτε στην Πόλη, είτε στις 40 Εκκλησιές, είτε στην Ίμβρο, είτε στην Τένεδο, είτε εδώ δίπλα μας στο Ορτάκιο (Ιβαϊλοβγκραντ), όπου διέλυσαν ακόμη και το ελληνικό νεκροταφείο για να σβήσουν όλα τα ίχνη.

Θα μπορούσα να γράψω ώρες για τα λάθη του παρελθόντος, για τις ξεχασμένες πατρίδες ή για την Ελλάδα του σήμερα, όπου όλα έχουν αλλάξει από τους απογόνους και συνεχιστές των καταστροφικών πολιτικών.

Τις τελευταίες μέρες έχω δεχτεί δεκάδες μηνύματα από φίλους απ’ όλη την Ελλάδα.
Από την Χίο, την Κρήτη, τα Γιάννενα, την Αθήνα. Όλοι μου εκφράζουν τη συμπαράστασή τους για το Φυλάκιο, για την απαράδεκτη, λανθασμένη, απόφαση της κυβέρνησης να επεκτείνει τις δύο δομές με σκοπό να φιλοξενούνται 1500 άτομα (σιγά μην είναι μόνο 1500).
Πρέπει να ξεκαθαρίσω, ότι πλέον δεν εμπιστεύομαι σε τίποτα τους εκπροσώπους της κυβέρνησης που έχουν την παραμικρή σχέση με το μεταναστευτικό. Δεν τους εμπιστεύομαι, δεν τους πιστεύω.
Δεν χρειάζεται να πω το γιατί. Όλοι αντιλαμβάνονται.
Ας πω μόνο τούτο. Ο υπουργός μετανάστευσης και ασύλου Παναγιώτης Μηταράκης όταν επισκέφτηκε την Ορεστιάδα δεσμεύτηκε στην επιτροπή αγώνα του δήμου Ορεστιάδας ότι σε 15 μέρες θα τους ανακοινώσει την τελική του απόφαση.
Οι 15 μέρες πέρασαν και όχι μόνο δεν κράτησε τον λόγο του, αλλά `ανέβασε στη Διαύγεια του υπουργείου του ότι νοίκιασε χωράφια, για να προχωρήσει στην επέκταση.

Στη Θράκη δεν έχουμε περιθώρια για να πούμε ότι θα τους κρίνει η ιστορία. Όταν θα έρθουμε στην εποχή των κρίσεων, δε θα μας έχει μείνει τίποτα από τη Θράκη μας, την οποία ακόμη την έχουμε Ελληνική αλλά πετσοκομμένη.
Και τη Θράκη μας τη διεκδικούν όλοι οι γείτονες, που δυστυχώς δεν είναι γείτονες που θέλαμε να έχουμε.

Ειλικρινά δεν μπορώ να καταλάβω γιατί επιμένουν σε μία καταστροφική πολιτική για την περιοχή. Γιατί θέλουν με το ζόρι να αλλάξουν την εθνική σύσταση του πληθυσμού. Γιατί δεν αντιλαμβάνονται ότι προσφέρουν στην Τουρκία τη Θράκη στο πιάτο, όπως κάνουν και με τα νησιά.

Δεν υπάρχουν περιθώρια ούτε για συζητήσεις, ούτε για διαβουλεύσεις, ούτε για αστεία επιχειρήματα που δεν πιστεύουν ούτε παιδιά του δημοτικού.

Η Θράκη δεν θωρακίζεται με Μηταράκιδες και Φυλάκια. Η Θράκη θωρακίζεται συγκρατώντας τους Έλληνες κατοίκους της, αναπτύσσοντας δουλειές, κάνοντας επενδύσεις.

Δεν μπορώ να εμπιστευτώ αυτούς που δεν εξασφαλίζουν την λειτουργία της νοσηλευτικής στο Διδυμότειχο, την ανάπτυξη των πανεπιστημίων στην Ορεστιάδα.

Μπορώ να όμως να εμπιστευτώ όλους εμάς, οι οποίοι θα δράσουμε χωρίς φανατισμό, χωρίς εθνικισμούς, χωρίς φόβο για δίκιο μας. Για το δίκιο της Θράκης, για το δίκιο της Ελλάδας.

Στον αγώνα, όχι για το Φυλάκιο. Στον αγώνα για να μην μας κρίνει η ιστορία ως ανθρώπους που δεν αντιδράσαμε.

Γιάννης Τομαδάκης