Γράφει ο Χρήστος Κηπουρός {*}

Επί της ουσίας, περί αυτού πρόκειται. Το έχουμε επαναλάβει σε όλους τους τόνους. Ότι όσο η Ελλάδα παραμένει η χώρα των έξι μιλίων, τόσο η Τουρκία θα μπαστακώνεται, μοιάζοντας με δράκουλα.

Δεν μπορούν να το καταλάβουν στην πρωτεύουσα, ότι έξη μίλια και ειρήνη δεν πάνε μαζί. Πως να το πούμε διαφορετικά. Είναι σχήμα οξύμωρο. Γιατί όσο κάνεις πίσω, τόσο πιο πολύ κινδυνεύεις. Απλά μαθήματα ιστορίας και πολιτικής.

Όπως ένα απλό μάθημα της ιστορικής συνέχειας, που οφείλει να είναι η άλλη όψη της πολιτικής και αντιστρόφως, λέει ότι όταν η Τουρκία τελειώσει με τον κύκλο των έξη μιλίων, θα βάλει μπροστά, για ακόμη λιγότερα μίλια, στα Ελληνικά χωρικά ύδατα.

Αυτό μήπως δεν έχει ήδη κάνει με το Καστελόριζο;

Οι Τουρκικές απειλές δεν μετακόμισαν απλά από το Καστελόριζο δυτικότερα. Έχουν ακόμη πολύ δρόμο να διανύσουν προς δυσμάς, μέχρι και πολύ πιο δυτικά του 26ου Μεσημβρινού, Με τα μέρη που αφήνουν για να πάνε σε καινούργια, να είναι ήδη δουλεμένα, όπως γίνεται με τις σκεπασμένες πετρελαιοπηγές.

Και με τις στρατιωτικές τους ασκήσεις, όπως οι σημερινές στο Καρπάθιο πέλαγος, και τις αυριανές αλλού, όχι μόνο να διευρύνουν το Τουρκικό επιθετικό μέτωπο αλλά και να αποτελούν προπομπό για τα επερχόμενα και τη διευκόλυνση στις μανούβρες του “Oρούτς ρέις”, στην ευρύτερη περιοχή.

Έχουμε επίσης τονίσει πολλές φορές, ότι η πιο καλή απάντηση στα δύο Τουρκικά ερευνητικά και σεισμογραφικά σκάφη, είναι η αγορά του Ελληνικού σεισμογραφικού “Καστελόριζο”, όπως έχουμε
προτείνει να ονομαστεί.

Όποια περιοχή σεντονιάζουν τα Τουρκικά αυτά σκάφη, να μπορεί να ακολουθούν τα πανωσέντονα από το Ελληνικό σκάφος. Να μη μπορεί η Τουρκία στο διηνεκές να χρησιμοποιήσει σωρευτικά σαν αποδείξεις στη διεκδίκηση ρόλων και τίτλων ιδιοκτησίας της θάλασσας της Ανατολικής Μεσογείου.

Και όχι μόνο αυτά. Η επέκταση των Ελληνικών χωρικών υδάτων στα 12 μίλια, εξασφαλίζει την μερική μεν, πλην όμως, απομάκρυνση των Τουρκικών ερευνητικών σκαφών με την καθοριστική απομάκρυνση να αποτελεί αντικείμενο δικαστικής προσφυγής της Ελλάδας, προς κάθε αρμόδιο δικαιοδοτικό όργανο. Όπως επίσης με τις σύμφωνες προς το δίκαιο της θάλασσας, συμφωνίες για τις ΑΟΖ, και πριν από όλες, τη θαλάσσια ένωση με την Κύπρο, με στόχο την κοινή όσο και ενιαία Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη.

Με την προηγούμενη Ένωση ο Ελληνισμός, και με αποκλειστική ευθύνη των πολιτικών Αθηνών και μόνο, τα είχε θαλασσώσει. Τουλάχιστον ας κάνει κάτι τώρα, με τη θαλάσσια Ένωση. Η οποία αν προστεθεί στην υπαρκτή Ευρωπαϊκή Ένωση, γίνεται δύο κάτι. Δυο ιστορικά κάτι, θα λέγαμε.

Σύνθεση τριών μαζί πραγμάτων, είναι το ζητούμενο. Η πολιτική, με πρώτο βήμα την επέκταση των χωρικών μας υδάτων, η δικαστική προσφυγή και πέραν αυτών των δύο, η αγορά του ερευνητικού σκάφους, μετά του αξιόμαχου όσο και αξιόλογου διαχρονικά ένστολου στόλου.

Εδώ ισχύει το “και τούτο ποιείν, κακείνα μη αφιέναι”. Και αν το “τούτο” είναι η επέκταση των χωρικών υδάτων στα 12 μίλια, τα “εκείνα”, πέραν της επεξεργασίας της Ελληνικής προσφυγής στη διεθνή δικαιοσύνη, αποτελεί ο Ελληνικός πολεμικός στόλος. Τελευταίος μεν στη σειρά αυτή, πρώτος δε στο θαλάσσιο πεδίο της μάχης, όσο και στις ψυχές του Ελληνισμού.

Το λυπηρό είναι ότι η υπαρκτή Κυβερνητική και πολιτική Ελλάδα μόνο το τρίτο, εκ των ως άνω τριών, έχει στη φαρέτρα της. Τα δύο προηγούμενα είτε υπάρχουν είτε όχι, είναι ένα και το αυτό.

Όσον αφορά τώρα την ακολουθούμενη πολιτική, μόνο ως πενόμενη μπορεί να χαρακτηριστεί. Ναι μεν οι συμμαχίες με χώρες, όπως η Γαλλία, είναι κάτι, όπως και η παρουσία στα διεθνή και τα Ευρωπαϊκά φόρα, όμως το ιστορικά και ηθικά καθοριστικό οφείλει να αναζητηθεί στη στήριξη των ιστορικών λαών, στην Ανατολική Μεσόγειο, τη Μέση Ανατολή και τη Μεσοποταμία. Και να μη φύγει ποτέ από τον ορίζοντα, η επίλυση του Τουρκικού ζητήματος, μετά της άλυτης εξίσωσης.

Διαφορετικά, να μη διαμαρτύρεται κανείς σε επόμενες εποχές, για όσα θα διδάσκονται οι μαθητές στη γεωγραφία, περί του ότι η Ελλάδα προς το νότο θα συνορεύει με την θαλάσσια Τουρκία.

Και πολύ περισσότερο, όταν ο δράκουλας των Καρπαθίων αλλάξει τον πληθυντικό του αριθμό και μετατραπεί σε ενικό, όπως ήδη γίνεται, ως δράκουλας του Καρπαθίου. Και δεν χρειάζεται να πούμε διευθύνσεις και ονόματσ, αφού τα ευκόλως εννοούμενα παραλείπονται.

Και αυτό πότε; Όταν το μόνο διαφορετικό στο Καρπάθιο, σε σχέση με τα άλλα πελάγη, είναι τα πιο πολλά μποφόρ.
___________

Διετέλεσε Βουλευτής Έβρου {1993-2000},