ΒΑΣΙΚΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΙΔΕΕΣ
Andrew Heywood
Τι είναι η ανθρώπινη φύση; Μέχρι ποιο σημείο πρέπει να επεκτείνεται η κρατική εξουσία; Τι καθιστά μια κοινωνία δίκαιη; Ποιος είναι ο καλύτερος τρόπος οργάνωσης της οικονομικής ζωής; Αυτό το καλογραμμένο και ενδιαφέρον κείμενο ερευνά τις ιδέες που κυριάρχησαν στην πολιτική σκέψη παγκοσμίως και εξετάζει πώς ερμηνεύονται και επανερμηνεύονται στο πλαίσιο των σημαντικότερων ιδεολογικών παραδόσεων. Καλύπτοντας τόσο τις αποκαλούμενες «βασικές» ιδεολογίες, τον φιλελευθερισμό, τον συντηρητισμό και τον σοσιαλισμό, όσο και «άλλες» ιδεολογίες όπως ο αναρχισμός, ο εθνικισμός, ο φεμινισμός, ο οικολογισμός και η πολυπολιτισμικότητα, το Βασικές Πολιτικές Ιδέες προσφέρει πληροφορίες σχετικά με την ιστορία και την εξέλιξή τους, τα βασικά τους θέματα και τις εσωτερικές διαιρέσεις, καθώς και τον αντίκτυπό τους στη σύγχρονη πολιτική συμπεριφορά, τα κινήματα, τα κόμματα και τις κυβερνήσεις.
«Ο Heywood είναι ειδικός στο να κάνει φιλοσοφικά δύσκολες έννοιες κατανοητές στους μαθητές. Αυτό το βιβλίο είναι ένας τέλειος οδηγός τόσο για τους διδάσκοντες όσο και για τους σπουδαστές σχετικά με όλες τις πολιτικές ιδέες που εξετάζονται στο επίπεδο A-Level».
– Sarah Webb, Craleigh School
«Εδώ και πολλά χρόνια ο Heywood ομολογουμένως δημιουργεί το καλύτερο βιβλίο εισαγωγής στις ιδεολογίες που υπάρχει στην αγορά. Αυτό το νέο του βιβλίο είναι λεπτομερές, κατανοητό και καλά δομημένο. Προσφέρει εξαιρετικές πληροφορίες σχετικά με την ιστορική προέλευση των ιδεολογιών, τους βασικούς σχολιασμούς και τις βασικότερες ιδέες τους. Θα αποτελέσει πολύτιμο οδηγό για εκείνους τους σπουδαστές που κάνουν τις πρώτες τους εξορμήσεις στη θεωρία της πολιτικής επιστήμης».
– David Wendelken, Harrow School
Ο Andrew Heywood υπήρξε Υποδιευθυντής στο Croydon College και Πρόεδρος του τμήματος Πολιτικής Επιστήμης στο Orpington College. Είναι ο συγγραφέας πολύ δημοφιλών εγχειριδίων, όπως Essentials of UK Politics, Global Politics, Politics και Political Ideologies.

ΟΨΕΙΣ ΤΗΣ ΒΟΥΛΓΑΡΙΚΗΣ ΚΑΤΟΧΗΣ ΣΤΗΝ ΑΝΑΤΟΛΙΚΗ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ, 1916-1918

Σπυρίδων Σφέτας
Κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Επίκεντρο και το ΚΕΝΤΡΟ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗΣ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ ΑΝΑΤΟΛΙΚΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ

Στο νέο του πόνημα ο Σπυρίδων Σφέτας, βασιζόμενος κυρίως σε ελληνικές και γερμανικές αρχειακές πηγές, θίγει όψεις της βουλγαρικής κατοχής στην Ανατολική Μακεδονία κατά την περίοδο 1916-1918, ένα θέμα που δεν έχει επαρκώς μελετηθεί. Οι στόχοι της βουλγαρικής πολιτικής ήταν η εξόντωση του ελληνικού πληθυσμού είτε με θάνατο εξ ασιτίας, είτε δια των βίαιων εκτοπισμών στη Βουλγαρία, κυρίως του άρρενος πληθυσμού, είτε δια του πλήρους εκβουλγαρισμού των εναπομεινάντων. Η Βουλγαρία ήθελε να δημιουργήσει μια βάση για την προσάρτηση της Ανατολικής Μακεδονίας (η Δυτική Θράκη τότε, 1913-1919, ανήκε στη Βουλγαρία), επικαλούμενη τη βουλγαρική πληθυσμιακή υπεροχή και ισχυριζόμενη ότι η Ανατολική Μακεδονία και η Δυτική Θράκη αποτελούν μια φυσική και οικονομική ενότητα με το Παλαιό Βασίλειο της Βουλγαρίας.
Η περίοδος του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου στην περιοχή μας είναι μια επιμελώς αποσιωπημένη και ενοχοποιημένη –λόγω του εθνικού διχασμού– πτυχή της ιστορίας μας με τις ιστορικές συνέπειες και τα θλιβερά επακόλουθά του και για τούτο πολύ ενδιαφέρουσα. Η έκδοση του βιβλίου με τίτλο: «Όψεις της Βουλγαρικής Κατοχής στην Ανατολική Μακεδονία 1916-1918» του κ. Σπυρίδωνα Σφέτα, καθηγητή Νεότερης και Σύγχρονης Ιστορίας, Λαογραφίας και Κοινωνικής Ανθρωπολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, είμαστε βέβαιοι ότι θα φωτίσει περαιτέρω το άγνωστο αυτό κομμάτι της τοπικής μας ιστορίας. Ο κ. Σφέτας, ως βαθύς γνώστης του διεθνούς πολιτικού πλαισίου της χρονικής εκείνης περιόδου, υφαίνει με μαεστρία και συστηματική έρευνα τον καμβά της ιστορίας συζευγνύοντας το διεθνές με το τοπικό και μας παραδίδει έργο αξιόπιστο και έγκριτο.
– Γιάννης Παπουτσής, Πρόεδρος του Κέντρου Πολιτιστικής Ανάπτυξης Ανατολικής Μακεδονίας (Από τον Πρόλογο του βιβλίου)
Ο Σπυρίδων Σφέτας γεννήθηκε στο χωριό Κοιλάδα Λαρίσης το 1960. Αποφοίτησε από το Ιστορικό Τμήμα της Φιλοσοφικής Σχολής του ΑΠΘ το 1983. Με υποτροφίες αρχικά του Ι.Κ.Υ. και αργότερα του γερμανικού κράτους, μεταξύ 1985-1991 πραγματοποίησε μεταπτυχιακές σπουδές στην Ιστορία της Ανατολικής και της Νοτιοανατολικής Ευρώπης και στη Σλαβολογία στο Πανεπιστήμιο του Μονάχου. Το 1991 ανακηρύχθηκε Διδάκτωρ του Πανεπιστημίου του Μονάχου. Η διατριβή του αφορούσε στο Μακεδονικό Ζήτημα. Επέστρεψε στην Ελλάδα, εκπλήρωσε τη στρατιωτική του θητεία και το 1993 διορίστηκε Επιστημονικός Συνεργάτης στο Ίδρυμα Μελετών Χερσονήσου του Αίμου (ΙΜΧΑ). Το 1999 εκλέχθηκε Λέκτορας Νεότερης και Σύγχρονης Βαλκανικής Ιστορίας στο Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής του ΑΠΘ, το 2004 εξελίχθηκε στη θέση του Επίκουρου Καθηγητή, το 2009 στη θέση του Αναπληρωτή Καθηγητή και το 2017 στη βαθμίδα του Τακτικού Καθηγητή. Έχει γράψει πολλές μελέτες και άρθρα για την ιστορία των Βαλκανίων, αλλά και για τις τρέχουσες εξελίξεις, έχει συμμετάσχει σε πολλά συνέδρια στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Γνωρίζει αγγλικά, γαλλικά, γερμανικά, ρωσικά, καθώς και βαλκανικές γλώσσες.

ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΚΑΙ ΠΟΛΥΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΟΤΗΤΑ:
μαθητές μιλούν για την εθνική ταυτότητα και την ετερότητα

Ευμορφία Κηπουροπούλου
Πρόλογος: Ελένη Χοντολίδου

Κεντρικό θέμα στην ακαδημαϊκή συζήτηση τη σχετική με τις μεταναστευτικές ομάδες και την ένταξή τους στις «νέες πατρίδες» αποτελεί η εθνική ταυτότητα, πυρήνας του βιβλίου.
Οι σύγχρονες προσεγγίσεις για το έθνος και την εθνική ταυτότητα είναι το θεωρητικό υπόβαθρο της έρευνας. Βασικά θέματα είναι οι σύγχρονες διαστάσεις του μεταναστευτικού ζητήματος στην Ελλάδα και η «κατασκευή» του μειονοτικού λόγου. Το ενδιαφέρον της παρούσας μελέτης εστιάζει στη διά του λόγου (discursive) κατασκευή της ταυτότητας των μεταναστών μαθητών και μαθητριών. Οι περισσότεροι μαθητές και οι περισσότερες μαθήτριες, ως δεύτερης γενιάς μετανάστες, προέρχονται συχνά από πολυγλωσσικά και πολυπολιτισμικά περιβάλλοντα και διαπραγματεύονται διαρκώς τις πολλαπλές ταυτότητές τους. Παράγουν νέες φωνές και κατασκευάζουν νέες ταυτότητες μέσω συχνά ανταγωνιστικών λόγων.
Στο βιβλίο γίνονται γνωστές οι αφηγήσεις των μεταναστών μαθητών και μαθητριών (εν μέρει και οι ιστορίες τους). Δίνεται, έτσι, «φωνή» στους «άλλους» που συχνά δεν ακούμε.
Η Ευμορφία Κηπουροπούλου είναι πτυχιούχος του Τμήματος Φιλοσοφίας και Παιδαγωγικής του Α.Π.Θ., έχει λάβει το μεταπτυχιακό της και τον τίτλο του Διδάκτορα Φιλοσοφίας με ειδίκευση στην Παιδαγωγική και έμφαση στη Διαπολιτισμική Εκπαίδευση από το Τμήμα Φιλοσοφίας και Παιδαγωγικής του Α.Π.Θ. και είναι Μεταδιδάκτωρ Παιδαγωγικής. Το επιστημονικό της έργο έχει δημοσιευθεί σε διεθνή και πανελλήνιας εμβέλειας περιοδικά και έχει ανακοινωθεί σε πανελλήνια και διεθνή συνέδρια. Τα επιστημονικά της ενδιαφέροντα αφορούν τη Διαπολιτισμική Εκπαίδευση, τις ταυτότητες, την Εκπαίδευση Εκπαιδευτικών, τη μετανάστευση και την Ανάλυση Λόγου. Έχει απασχοληθεί ως Επιστημονική Συνεργάτιδα και διδάσκουσα σε πανεπιστημιακά τμήματα. Εργάζεται ως Ειδική Επιστήμων στο Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης της Σχολής Κοινωνικών και Ανθρωπιστικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας και στην ΑΣΠΑΙΤΕ.

παιδική χωρική αφηγηματικότητα
πόλη – παιχνίδι – εκπαίδευση

Κυριακή Τσουκαλά, Δημήτρης Γερμανός (επιμ.)
σε συνεργασία με τις: Αλεξάνδρα Γκλούμπου, Γαρυφαλλιά Κατσαβουνίδου, Παρασκευή Παντελιάδου, Πάρια Τόμπρου
Η σύγχρονη παιδαγωγική προτείνοντας μία ισόρροπη και ποικιλότροπα διαλογική και βιωματική σχέση με το σύνολο περιβάλλον του παιδιού, καλεί την αρχιτεκτονική να δώσει νέες απαντήσεις για τους χώρους συναντήσεων, συνδιαλλαγών και δραστηριοτήτων των παιδιών. Αυτή η προσέγγιση προσφέρει νέες δυνατότητες στο επιτακτικό κάλεσμα των καιρών μας για επανεξέταση των συνθηκών εκπαίδευσης και αγωγής του παιδιού που συμβάλλουν στη συγκρότηση ενεργών πολιτών με κριτική σκέψη, ομαδική δράση, κοινωνική ευαισθησία και έμφαση στο συλλογικό συμφέρον.
Η πόλη ως ένα δυναμικό και πλούσιο πεδίο αποτελεί οργανικό ‘υλικό’ των διαδικασιών εκπαίδευσης και αγωγής των παιδιών, ενώ συνιστά πεδίο εκδίπλωσης και άλλων πτυχών της ζωής του παιδιού και ιδιαίτερα εκείνων που συνδέονται με τη δραστηριότητα του παιχνιδιού.
Αρχιτέκτονες και εικαστικοί, παιδαγωγοί, κοινωνιολόγοι, ανθρωπολόγοι και ψυχολόγοι, μέσα από την έρευνά τους αναδεικνύουν σημαντικές πτυχές της σχέσης μάθησης-χώρου-και-αστικής καθημερινότητας καθώς και τον ρόλο της χωρικής εμπειρίας στη δόμηση των γνωστικών και κοινωνικο-συναισθηματικών λειτουργιών του παιδιού. Μεταβαλλόμενα χωρικά τοπία, πλούσια σε ερεθίσματα, ευέλικτα, με έντονο επικοινωνιακό χαρακτήρα, υλικά περιβάλλοντα που ενθαρρύνουν τον διάλογο, την κοινωνική επαφή-συνδιαλλαγή και τη συμμετοχή, συνθέτουν το περιεχόμενο αυτού του συλλογικού τόμου συμβάλλοντας στη συζήτηση για τα θέματα των καίριων αλλαγών στο παιδαγωγικό-χωρικό τοπίο της εκπαίδευσης και αγωγής του παιδιού.