Του φοιτητή ΤΕΦΑΑ Γιώργου Ματζαρίδη
Ο Σεπτέμβρης ήρθε και οι διακοπές τελείωσαν, έτσι όλοι μας επανερχόμαστε σιγά-σιγά στην κανονικότητα, επιστρέφουμε στην εργασία μας, τα παιδία στο σχολείο, στα φροντιστήρια και φυσικά στις αθλητικές τους δραστηριότητες, οι οποίες αποτελούν ένα αρκετά ευχάριστο κομμάτι της καθημερινότητας τους. Παρόλα αυτά, οι περισσότεροι γονείς ταλαντεύονται από το ερώτημα αν θα πρέπει να ωθήσουν τα παιδία τους να ασχοληθούν με τον αθλητισμό και το ποιο θα είναι τελικά το αποτέλεσμα .
Θα χάνει πολύ χρόνο, θα αποσπάται η προσοχή του, σε περίοδο αγώνων θα έχει το μυαλό του εκεί, ένα άθλημα οπωσδήποτε σημαίνει κούραση και ψυχολογικό στρες, οι αγώνες είναι μακριά αυτό σημαίνει ταξίδια, ο αθλητισμός θέλει χρήματα, ίσως στο μέλλον μπλέξει με ντόπες, εμείς δεν θέλουμε να κάνουμε πρωταθλητισμό, δεν θα γίνει και Messi το παιδί μου. Όλα τα προαναφερθέντα αποτελούν σκέψεις των γονιών όταν πρόκειται να αποφασίσουν αν τελικά θα πάνε το παιδί τους σε κάποιο άθλημα.
Αρχικά συνιστώ ηρεμία, μετέπειτα καλό θα ήταν να αντιμετωπίσουμε την πραγματικότητα ως έχει, αποφεύγοντας εξωπραγματικά σενάρια τα οποία σε πολλές περιπτώσεις δεν συνάδουν καν με την χρονική περίοδο που διανύουμε, το να στερήσει ένας γονιός τον αθλητισμό από το εξάχρονο παιδί του, διότι φοβάται πως θα γίνει παγκόσμιος πρωταθλητής κάτι που θα του φέρει χρήμα και δόξα που δεν θα μπορεί να διαχειριστεί και σε συνδυασμό με μία πιθανή πίεση για ακόμα μεγαλύτερες επιτυχίες από την βασική εταιρία χορηγό του, θα οδηγηθεί στην αυτοκτονία, είναι τουλάχιστον παράλογο. Ο κάθε γονιός έχει υποχρέωση απέναντι στο παιδί του, να του προσφέρει την ευκαιρία να ασχοληθεί με τον αθλητισμό αγνοώντας όλα τα εξωπραγματικά σενάρια που δημιουργούνται στο μυαλό του και ξεπερνώντας την υπερπροστατευτικότητα που νιώθει γι’ αυτό. Ο αθλητισμός έχει την δυνατότητα να βοηθήσει το παιδί πολύπλευρα, δημιουργώντας ένα υγιές σώμα, σφυρηλατώντας μία δυνατή και ηθική προσωπικότητα, ένα χαρακτήρα με ταυτότητα, έναν άνθρωπο με αξίες και ιδανικά, κοινωνικοποιώντας το, γεμίζοντάς το εμπειρίες και παραστάσεις που μόνο ευεργετικές θα είναι για την μετέπειτα πορεία του και πάνω από όλα γεμίζοντας το χαρά. Ο αθλητισμός είναι πραγματικά μία μικρογραφία της ζωής και όποιος έχει την τύχη να βρεθεί στους κόλπους του έστω και για μερικά χρόνια, ακόμα και σε μικρή ηλικία έχει πραγματικά σπουδάσει ένα μεγάλο μέρος του πανεπιστημίου που λέγεται ζωή.
Από εκεί και πέρα όσον αφορά τα στάδια της εξέλιξης στον αθλητισμό τα οποία προβληματίζουν πολλούς, έχουμε τον αθλητισμό με παιγνιώδη μορφή, όπου το κάθε άθλημα δίνεται στο παιδί μέσω αθλητικών παιχνιδιών εμπλουτισμένων με τα στοιχεία του κάθε αθλήματος και αφορά παιδία αρκετά μικρής ηλικίας, στην συνέχεια έρχεται ο αγωνιστικός αθλητισμός που περιλαμβάνει την γνωριμία με την πραγματική μορφή του αθλήματος και την συμμετοχή του παιδιού σε αγώνες που θα τονώσουν το ενδιαφέρον του και θα το κρατήσουν στο άθλημα για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα και τέλος τον πρωταθλητισμό που είναι για λίγους, χωρίς να υπάρχει συγκεκριμένη ηλικία εισόδου σε αυτή την μορφή ενασχόλησης με τον αθλητισμό. Ωστόσο αναγκαίο κρίνεται να γνωρίζουμε πως το κάθε παιδί δεν είναι γεννημένο για να κάνει πρωταθλητισμό, καθώς κάτι τέτοιο απαιτεί σωματικά, πνευματικά αλλά και ψυχικά προσόντα. Επίσης, ο πρωταθλητισμός είναι μία κατάσταση η οποία μπορεί να αρχίσει μετά την ηλικία των 16 και εφόσον υπάρχουν οι απαραίτητες προϋποθέσεις, επομένως το παιδί είναι σε μια ηλικία όπου συνειδητά πλέον, μπορεί να αποφασίσει μόνο του την πορεία που θα ακολουθήσει στον χώρο του αθλητισμού, όπως εξάλλου θα κάνει με το λύκειο που θα διαλέξει, με την κατεύθυνση που θα ακολουθήσει στο σχολείο, με το αν και που θα σπουδάσει, με τις παρέες που θα διαλέξει και γενικότερα με πολλά πράγματα στην ζωή του.
Στα πρακτικά ζητήματα τώρα, ο κάθε γονιός θα πρέπει με γνώμονα την επιθυμία του παιδιού του και όχι ικανοποιώντας τις προσωπικές του επιθυμείς και απωθημένα, να επιλέξει το άθλημα που ταιριάζει στο παιδί του κρίνοντας πάντα και την παρόν κατάσταση στον αθλητικό σύλλογο που δραστηριοποιείται στο εν λόγω άθλημα, αλλά και τους προπονητές του συλλόγου αυτού, διότι αυτοί θα είναι οι άνθρωποι που θα φέρουν σε επαφή το παιδί με αυτό, δημιουργώντας την εικόνα που θα σχηματίσει και θα κρατήσει για πάντα. Στην ιδιαίτερα νεαρή ηλικία το παιδί μπορεί να ασχοληθεί ακόμα και με δύο αθλήματα ταυτόχρονα, όμως από την ηλικία των 12 και μετά, καλό θα ήταν να επιλέξει το άθλημα που τα καταφέρνει και του αρέσει παραπάνω, ώστε να επικεντρωθεί μόνο σε εκείνο, να ασχοληθεί με τον αγωνιστικό αθλητισμό, να γίνει καλύτερο, αυξάνοντας έτσι το ενδιαφέρον του για το άθλημα αυτό και να έχει έτσι μία μεγαλύτερη πορεία στο χώρο του αθλητισμού.

Κλείνοντας, ο αθλητισμός είναι ευλογία για κάθε άνθρωπο, πόσο μάλλον για ένα παιδί που τώρα μεγαλώνει και γνωρίζει τον κόσμο, η στέρηση της γνωριμίας και της επαφής ενός παιδιού από τον αθλητισμό αποτελεί έγκλημα, μην εγκληματήσετε λοιπόν εις βάρους του παιδιού σας, στείλτε το στον αθλητισμό και μία μέρα να είστε σίγουροι πως θα σας ευγνωμονεί.