Των Χρήστου Κηπουρού και Πασχάλη Χριστοδούλου {*}

Παλαιόθεν ο αριθμός δώδεκα ασκεί μεγάλη έλξη. Θέλετε γιατί παραπέμπει στους δώδεκα θεούς του Ολύμπου ή στους δώδεκα μαθητές του Ιησού ή στους δώδεκα μήνες του χρόνου ή κλπ κλπ. Πάντως η έλξη παρέμεινε.

Ήρθε όμως το δίκαιο της θάλασσας, και το γλυκό έδεσε. Ο λόγος για τα 12 μίλια και τη θαλάσσια Ελλάδα. Ε πως είναι δυνατόν να μην ασκεί έλξη μια τέτοια Ελλάδα? Μια Δωδεκαμίλια Ελλάδα!

Μόνο που το χτίσιμό της, εκτός από την πολιτική ως ανώτερη τέχνη, απαιτεί επιπλέον κινήσεις οι οποίες θα καθιστούν ακίνδυνο, αν δεν ακυρώνουν το γειτονικό “casus belli”.

Και αυτό μπορεί να συμβαίνει κάθε φορά που το Τουρκικό ταμάχι, γίνεται άνω ποταμών και θαλασσών. Όπως στην περίοδο που διανύουμε. Πότε με τις εξαγγελίες των παράνομων ερευνών για υδρογονάνθρακες, καταμεσής της Ελληνικής υφαλοκρηπίδας, πότε με τα ανεκδιήγητα εκείνα Τουρκομνημόνια με το Λιβυκό πρακτορείο και πότε με τις ιεροσυλίες του επίδοξου Μεχμέτ του Γ΄.

Τότε, που ταυτίζεται με το τώρα, μπορεί να γίνει η αρχή. Μια “αρχή ήμισυ παντός”, όπως έλεγαν οι αρχαίοι Έλληνες και “αρχή ήμισυ παντός Αιγαίου”, όπως λέγαμε σε πρόσφατο γραπτό, εμείς.

Ανακαλούμε στη μνήμη μας τα του Κυπριακού δημοψηφίσματος για το σχέδιο Ανάν, τον Απρίλιο του 2004, και λέμε ότι η έκβασή του με το συντριπτικό εκείνο 76%, σχετίζεται απολύτως με την ανακήρυξη της Κυπριακής ΑΟΖ, από τον ίδιο πάλι άνθρωπο, τον αείμνηστο Τάσσο Παπαδόπουλο.

Τέτοιου μεγέθους οφέλη, φέρνει άλλωστε με τις αποσκευές της, κάθε έξυπνη, σοβαρή καθώς και επεξεργασμένη πολιτική. Και η ιστορία δείχνει προτίμηση στο “εξ ενός καλού, έπεται και έτερο”. Και εμείς ως χώρα, πετύχαμε ήδη ένα καλό στην άμυνα του Έβρου. Οπότε υπολείπεται και έτερο.

Κακή τύχη που η Ελλάδα δεν άρπαξε εδώ και πάρα πολλά χρόνια, την ευκαιρία από τα μαλλιά αναδεικνύοντας το ότι όσο μικρό και αν είναι το δέμας του Καστελόριζου, τόσο πιο μεγάλο είναι το εκτόπισμα της γεωοικονομικής του αξίας.

Και σήμερα χρειάζεται να αρχίσει σχεδόν από την αρχή. Από τη Δωδεκαμίλια θαλάσσια Ελλάδα. Από το Καστελόριζο, τη Ρόδο, την Κάρπαθο, την Κάσο μέχρι την Κρήτη, πριν προχωρήσει στην ΑΟΖ στην Ανατολική Μεσόγειο, όπου το Α και το Ω της Ελλαδικής ΑΟΖ με την Κύπρο, με ταυτόχρονη κατάθεση των συντεταγμένων στον ΟΗΕ, ακούει και πάλι στο όνομα Καστελόριζο.

Το Καστελόριζο και τα μάτια σας, οφείλει να είναι η επωδός κάθε εμπνευσμένου λόγου προς τους ένστολους και όλους τους Έλληνες. Πόσο μάλλον όταν πρόκειται για το υπολειπόμενο καλό.

Η επέκταση των χωρικών υδάτων των πέντε αυτών νησιών στα 12 μίλια, είναι η πρώτη ανάσχεση της Τουρκικής επιθετικότητας περί τα ενεργειακά, τη γεωοικονομία και όχι μόνο αυτά.

Και αν δε γίνει οσονούπω, τότε, χωρίς παρεξήγηση, η Ελλάδα είναι καλύτερα να τα βάψει μαύρα.

{*} Ο πρώτος διετέλεσε Βουλευτής Έβρου {1993-2000}, ο δε δεύτερος, Δήμαρχος Σουφλίου 1994-1998}.