Ένα σύνθημα που με βροντερή φωνή φωνάζουν τα παιδιά μας, οι φοιτητές μας μπροστά στο Τουρκικό Προξενείο της Κομοτηνής. Γιατί εκεί, στο τουρκικό προξενείο, κάθε χρόνιο καταλήγει η πορεία διαμαρτυρίας για την επέτειο της παράνομης  ανακήρυξης του ψευδοκράτους της ούτω αποκαλούμενης Τουρκικής Δημοκρατίας της Βόρειας Κύπρου.

Συμπληρώνονται φέτος 28 χρόνια από την μαύρη εκείνη μέρα που ο εγκάθετος της Τουρκίας στο νησί μας ο Ραούφ Ντεκτάς ανακήρυξε το αποκαλούμενο κράτος της  «Τουρκικής Δημοκρατίας της Βόρειας Κύπρου», το ψευδοκράτος δηλαδή. Ήλθε λοιπόν η παράνομη αυτή ενέργεια της Τουρκίας και των εγκαθέτων της στο νησί μας,  στις 15 Νοεμβρίου 1983 να ολοκληρώσει το αίσχος της ντροπής, ήλθε να επισφραγίσει την βάρβαρη τουρκική εισβολή και κατοχή μεγάλου τμήματος της πατρίδας μας. Ένα έκτρωμα που συντηρεί η Τουρκία, όπως παραδέχονται τόσο ο πρωθυπουργός της όσο και οι παράνομοι κυβερνήτες του ψευδοκράτους Ταλάτ και Έρογλου.

Ένα έκτρωμα που καταδικάστηκε από τα ψηφίσματα των Ηνωμένων Εθνών, ένα μίασμα που ρυπαίνει την διεθνή νομιμότητα και κάθε έννοια ευνομίας. Το κακό είναι ότι κάποιοι λειτουργοί των Ηνωμένων Εθνών οποίοι υποτίθεται ότι λειτουργούν με βάση το διεθνές δίκαιο και τα ανθρώπινα δικαιώματα, ξεχνούν τους σκοπούς που υπηρετούν. Βέβαια παρά τις προσπάθειες της Τουρκίας και των υπαλλήλων της δεν τελεσφόρησε η αναγνώριση του  ψευδοκράτους από άλλες χώρες  και ας χρησιμοποίησε  διάφορα τερτίπια χρησιμοποιώντας διεθνή συνέδρια, συναντήσεις μουσουλμανικών χωρών, εκδηλώσεις και ομιλίες σε διάφορα Πανεπιστήμια. Μάλιστα κάποιοι από μας σίγουρα θυμούνται τα εγκωμιαστικά σχόλια για την φιλοξενία των Τούρκων, που έκανε η πρώην αντιδήμαρχος επί των πολιτιστικών του γειτονικού δήμου Κομοτηνής όταν πήγαν με συγκρότημα  σε εκδηλώσεις στην Κωνσταντινούπολη, αποφεύγοντας εντέχνως  βέβαια να πει κουβέντα για το γεγονός ότι στην πραγματοποιηθείσα παρέλαση στην οποία πήρε μέρος η ελληνική αποστολή,  παρέλασε και αποστολή από το ψευδοκράτος με τη σημαία του.

Είναι γεγονός ότι οι Τούρκοι εφαρμόζουν με περισσή φροντίδα τη ρήση του λαού μας «Αγάλι- αγάλι γίνεται η αγουρίδα μέλι». Γνωρίζουν πολύ καλά την τακτική,  του να σχεδιάζουν, να οργανώνουν, να βάζουν μακροπρόθεσμους στόχους και να τους πραγματοποιούν. Δημιούργησαν το ψευδοκράτος, κουβάλησαν κοντά στο ένα εκατομμύριο εποίκους, ανάγκασαν το 50% των Τουρκοκυπρίων να φύγουν και στις διαμαρτυρίες των όσων έμειναν δεν έμειναν και πολλοί , μόλις 60.000 αριθμούν σήμερα στο νησί, ο Ερτογάν απαντάει βρίζοντας τους αχάριστους, γιατί λέει η Τουρκία τους συντηρεί.

Είναι δε πολύ  νωπή η είδηση ότι οι Αυστραλιανές αρχές  αρνήθηκαν να χορηγήσουν βίζα στον  πρώην ψευτοπρωθυπουργό Μεχμέτ Αλή Ταλάτ, γιατί στο τουρκικό διαβατήριο που προσκόμισε ανέγραφε σαν επάγγελμα «πρώην πρόεδρος της Τουρκικής Δημοκρατίας της Βόρειας Κύπρου».  Του ζήτησαν να τ’ αλλάξει αυτό, γιατί η Αυστραλία δεν αναγνωρίζει τέτοιο κράτος στην Κύπρο. Ο κ. Ταλάτ δεν δέχθηκε και έτσι ματαιώθηκε και η επίσκεψή αλλά και η συμμετοχή του στην εκδήλωση για τη οποία θα πήγαινε στην Αυστραλία.

Θα ήταν παράλειψη μου όμως σ’ αυτό το σημείο να μην αναφερθώ στο πολύ πρόσφατο ψήφισμα με αριθ. 1832/2011 της Ολομέλειας της Κοινοβουλευτικής Συνέλευσης του Συμβουλίου της Ευρώπης (ΚΣΣΕ), στο Στρασβούργο, όπου καταδίκασε την εισβολή και κατοχή της Τουρκίας στην Κύπρο και καταδίκασε ακόμη  την ανακήρυξη του ψευδοκράτους και πολλά άλλα. Το ψήφισμα της έκθεσης έχει τίτλο «Οι έννοιες της εθνικής κυριαρχίας και της κρατικής οντότητας, στα πλαίσια του σύγχρονου διεθνούς δικαίου και η ανάγκη επαναπροσδιορισμού τους» και εισηγήτρια εκ μέρους της Επιτροπής Νομικών και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων  της ΚΣΣΕ, ήταν η Γερμανίδα βουλευτής Marina Schuster. Το θέμα αυτό βέβαια είχε οδη­γηθεί  ενώπιον της Επιτροπής Νομι­κών και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, με πρωτοβουλία του Χρήστου Πουργουρίδη και άλλων μελών της Συνέ­λευσης.

Με το ψήφισμα αυτό καλούνται όλες τις χώρες μέλη του Συμβουλίου της Ευρώπης να μην αναγνωρίζουν ή στηρίζουν με οποιο­δήποτε τρόπο τις ντε φάκτο αρχές εδαφών, που είναι αποτέλεσμα παρά­νομης διαίρεσης και ειδικά εκείνων που στηρίζονται πάνω σε ξένες στρα­τιωτικές επεμβάσεις. Είναι χαρακτηριστικό το γεγονός ότι τονίζει πως διενέξεις, συνεπεία τέτοιων στρατιωτικών επεμβάσεων, θα πρέπει να επιλύονται με ειρηνικά μέσα και στη βάση του διεθνούς δικαίου. Στη συνέχεια βέβαια αναφέρει στρατιωτικές επεμβάσεις και μεταξύ αυτών  και την στρατιωτική επέμβαση   που διε­νήργησε η Τουρκία στην Κύπρο το 1974, τονίζοντας ιδιαίτερα το γεγονός ότι οι επεμβάσεις αυτές οδήγησαν σε μαζικές παραβιά­σεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων και δεν έχουν επιφέρει, όπως διατείνο­νται, μόνιμη επίλυση του προβλήμα­τος.

Γίνεται σαφέστατη αναφορά στις διμερείς εγγυήσεις, όπως αυτές που δόθηκαν στο πλαίσιο της ανεξαρτησίας της Κύπρου, ότι δεν απέτρεψαν διενέξεις, λέγοντας μάλιστα ότι οι εγγυήσεις αυτές λειτούργησαν αντίθετα, γιατί χρησιμοποιήθηκαν ως πρόφαση για μονομερή στρατιωτική επέμβαση, παραβιάζοντας ακόμη και  το Άρθρο 2 (4) του Καταστατικού των Ηνωμένων Εθνών άλλα και άλλες πρόνοιες και κανόνες του διεθνούς δικαίου. Προχωράει μάλιστα ακόμη περισσότερο τονίζοντας το γεγονός ότι και στην περίπτωση ακόμη  που το διεθνές δίκαιο θα αναγνώριζε το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης εθνικών ή εθνοτικών μειονοτήτων, η Συνέλευση θεωρεί ότι αυτό δεν θα παρείχε το αυτόματο δι­καίωμα σε ενέργειες που να καταλήγουν στην διαίρεση μιας χώρας.

Φτάνει μάλιστα στο σημείο, στο επεξηγηματικό μνημόνιο που συνοδεύει την έκθεση του Ψηφίσματος να λέει ότι δημι­ουργείται σοβαρή αμφιβολία κατά πόσο η Συνθήκη Εγγυήσεων μπορεί να συνεχίσει να θεωρείται ως έγκυρη, λόγω της αρχής που υπαγορεύει πως η εγκυρότητά της μπορεί να τεθεί υπό αμφισβήτηση, όταν οι λόγοι εγκαθί­δρυσης μιας Συνθήκης παύουν πλέον να υφίστανται ή επειδή υπήρξε σοβα­ρή παραβίαση από ένα από τα συμ­βαλλόμενα μέρη στη Συνθήκη, όπως στην περίπτωση της Κύπρου με τη στρατιωτική επέμβαση της Τουρκίας.

Συνεχίζει βέβαια το ψήφισμα και αναφέρεται ακόμη και στις βρετανικές «κυρίαρχες στρατιωτικές βάσεις», της Δεκέλειας και του Ακρωτηρίου, για τις οποίες  δημιουργεί παράλληλα ένα μεγάλο ερωτηματικό, σε ότι αφορά στη νομιμότητα της ύπαρξης των αφού η ύπαρξη τους στηρίζεται και πάλι στη Συνθήκη Εγκαθίδρυσης. Αναφέρει μάλιστα χαρακτηριστικά πως η κυ­πριακή ανεξαρτησία, η οποία ήταν συνδεδεμένη με μια πεπα­λαιωμένη τριμερή συμφωνία εγ­γυήσεων, ήταν η τελευταία πρά­ξη τερματισμού της αποικιοκρα­τίας στην Ευρώπη. Το νησί, αναφέρει το κείμενο της έκθε­σης, παραμένει ντε φάκτο διαι­ρεμένο εδώ και δεκαετίες, πα­ρά τη σχεδόν ομόφωνη μη αναγνώρι­ση του αποσχιστικού καθεστώτος στο βορρά, το οποίο, όπως τονίζεται, εγκαθιδρύθηκε υπό τη προστασία του τουρκικού στρατού.

Το κείμενο υπενθυμίζει τα ψηφίσμα­τα 541 (1983) και 550 (1984) του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμέ­νων Εθνών σε ό,τι αφορά στη μη ανα­γνώριση του παράνομου καθεστώτος των κατεχομένων, καθώς επίσης και στην 4η Διακρατική προσφυγή της Κύ­πρου εναντίον Τουρκίας, σε σχέση με το θέμα των Ελληνοκυπρίων αγνοου­μένων, την απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμά­των (ΕΔΑΔ), στην υπόθεση Τιτίνας Λοϊζίδου εναντίον Τουρκίας, αλλά και σε άλλες αποφάσεις του ΕΔΑΔ, που αφορούν στα δικαιώματα των Ελληνοκυπρίων εκτοπισθέντων στις περιουσίες τους.

Είναι χαρακτηριστικό ότι τονίζει πως η Κυβέρνηση της Κυπριακής Δημοκρατίας εκπροσωπεί διεθνώς ολόκληρη την επικράτεια της Κύπρου και για τον λόγο αυτό εντάχθηκε μεν ολόκληρη η Κύπρος στην Ευρωπαϊκή Ένωση το 2004, αλλά το κοινοτικό κεκτημένο έχει ανασταλεί προσωρινά στο βόρειο τμήμα της χώρας, όπως προνοείται από το Πρωτόκολλο 10.  Επισημαίνει ακόμη πως η άρνηση της Τουρκίας να αναγνωρίσει την Κυπριακή Δημοκρατία, ενώ είναι η μοναδική χώρα που αναγνωρίζει την ούτω καλούμενη «Τουρκική Δημοκρατία της Βορείου Κύπρου», αποτελεί ένα μεγάλο εμπόδιο στην ενταξιακή πορεία της Τουρκίας.

Συνεχίζει βέβαια το ψήφισμα να καταδικάζει την μη τήρηση των συμφωνιών της Τουρκίας με την Ενωμένη Ευρώπη, για τις σχέσεις της με την Κύπρο, την μη αναγνώριση της Κυπριακής Δημοκρατίας, το μη άνοιγμα των λιμανιών  και αεροδρομίων της στα κυπριακά μέσα, την μη πρόοδο στην εξομάλυνση των σχέσεων της με την Κυπριακή Δημοκρατία, την μη άρση του Βέτο για ένταξη της Κυπριακής Δημοκρατίας σε άλλους διεθνείς οργανισμούς, για τις απειλές της Τουρκίας για τις γεωτρήσεις στις ΑΟΖ της Κυπριακής Δημοκρατίας, αλλά και για τις δηλώσεις της ότι οι σχέσεις με την Προε­δρία της Ε.Ε θα παγώσουν από 1η Ιουλίου 2012, για διάστημα έξι μηνών, όσο δηλαδή  η Κύπρος θα έχει την Προεδρία της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Ψήφισμα καταπέλτης κατά της Τουρκίας και όλων των κακώς κειμένων στο μαρτυρικό νησί μας, που δυστυχώς δεν είδαν το φως της δημοσιότητας στον τύπο. Τραγική επέτειος η 15η Νοεμβρίου 1983 για το πολύπαθο νησί μας και ευχή και προσδοκία όλων μας, να διαλυθεί αυτό το τουρκικό έκτρωμα και η πατρίδα μας ελεύθερη πλέον να επανενωθεί.

Ελένη Χατζηγεωργίου

Πρόεδρος Συλλόγου Κυπρίων Ν. Ξάνθης