ΤΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΚΟΥΣΙΔΗ

Η χώρα και ο λαός πήρε μια βαθιά ανάσα, ανακούφιση και κουράγιο. Επιτέλους βιώσαμε οι ΄Ελληνες ιστορικές στιγμές με την ορκωμοσία της νέας κυβέρνησης εθνικής ανάγκης και ενότητας. Ο νέος πρωθυπουργός κ. Λουκάς Παπαδήμος ανέφερε ότι στόχος της μεταβατικής του κυβέρνησης είναι: » Η υλοποίηση της δανειακής σύμβασης-συμφωνίας της 26-27ης Οκτωβρίου στη σύνοδο κορυφής των Βρυξελλών. Καθώς και η εφαρμογή της οικονομικής πολιτικής που συνδέεται με αυτήν». Μέσα σ΄αυτή την υπογραμμισμένη φράση, δηλαδή σ΄αυτή τη μικρή λεπτομέρεια κρύβονταν ο διάβολος της καθυστέρησης και της κωλυσιεργίας της τελικής συμφωνίας των τριών ηγετών. Μια σημαντική λεπτομέρεια που ήταν απαίτηση της «Τρόϊκας» και του Διευθυντηρίου και μάλιστα με 5/μερή ενυπόγραφη δήλωση, ώστε να αποφύγουν οι δανειστές μας μια μελλοντική επαναδιαπραγμάτευση των μνημονίων. Με αυτή τη φράση ακυρώθηκε προσωρινά τουλάχιστον το δικαίωμα επαναδιαπραγμάτευσης. Πάντως, εκείνο που διαφάνηκε είναι ότι τα τρία κόμματα είχαν έτοιμη και προσυμφωνημένη την ιδανική υποψηφιότητα του κ. Λ. Παπαδήμου και καθυστερούσαν λόγω μιας λεπτομέρειας.

Η συγκρότηση μιας μεταβατικής κυβέρνησης εθνικής συναίνεσης και εθνικής ανάγκης από τα τρία κόμματα εθνικής ευθύνης που εκφράζουν τη συντριπτική πλειονοψηφία του ελληνικού λαού, ήταν μια πράξη ιδεολογικής, πολιτικής και κομματικής υπέρβασης. Τα κόμματα αυτά, που έχουν ως βασική πολιτική και στρατηγική τους επιλογή την ευρωπαϊκή πορεία της χώρας, την παραμονή της στην Ευρωζώνη και τη σωτηρία της από την οικονομική κατάρρευση, έχουν μεγάλες ευθύνες και υποχρεώσεις. ΄Ολα όσα συνέβησαν αυτές τις μέρες σηματοδοτούν το τέλος μιας εποχής και την απαρχή μιας νέας εποχής στην πολιτική, οικονομική και κοινωνική ιστορία της Ελλάδας.

΄Οταν η Ελλάδα βουλιάζει στο χάος και στην καταστροφή, κανένας -μα κανένας- ΄Ελληνας δεν δικαιούται να παριστάνει τον ουδέτερο παρατηρητή, τον αυστηρό κριτή και τον μοναχικό καβαλάρη. Μετά την τρικομματική συμφωνία και τη συγκρότηση της νέας κυβέρνησης, κανείς δεν δικαιούται να θριαμβολογεί και να παριστάνει τον νικητή. ΄Αλλωστε, όλοι τους είναι ταυτόχρονα και νικητές και ηττημένοι, τόσο οι συμμέτοχοι όσο και οι αμέτοχοι. ΄Ολοι θα επωμισθούν ένα μικρό ή μεγάλο βάρος και φορτίο και όλοι οι κυβερνητικοί εταίροι αναγκάστηκαν σε συμβιβασμούς, σε υποχωρήσεις και σε παραχωρήσεις. Ο δρόμος προς τη σωτηρία θα είναι  μακρύς, δύσκολος και ναρκοθετημένος, αλλά θα υπάρχει ένα φως στο τούνελ. Αυτή η αλλαγή και η εξέλιξη θα αποτελεί μια αναγκαία αλλαγή κλίματος, μια ανάπαυλα και μια ευκαιρία εκτόνωσης από τη μεγάλη ένταση.

Οι πολιτικές ελίτ και οι διαχειριστές της εξουσίας στην Ελλάδα οφείλουν πλέον να συνεργαστούν αρμονικά και καλοπροαίρετα για ένα σωτήριο αποτέλεσμα. Φυσικά και δεν γεφυρώθηκαν οι διαφορές μεταξύ των κομμάτων, αλλά οφείλουν να χαμηλώσουν τους τόνους και τις αντιπολιτευτικές κορώνες τους και να περιμένουν την επίσημη προεκλογική περίοδο για να διασταυρώσουν τα ξίφη τους και να συνεχίσουν την πολιτική τους αντιπαράθεση. Ούτε ο λαός ξέχασε τα λάθη και τις παραλείψεις τους ούτε τα τεράστια ελλείμματα και χρέη τους ούτε θα εγκαταλείψει τη νόμιμη διαμαρτυρία και τους διεκδικητικούς αγώνες του.

Αυτή η μεταβατική κυβέρνηση με πρωθυπουργό τον κ. Λουκά Παπαδήμο και με τη στήριξη των τριών κομμάτων είναι καταδικασμένη να επιτύχει στους εθνικούς στόχους και επιδιώξεις της. Να αποτελέσει ένα θετικό πείραμα-παράδειγμα ενότητας και συναίνεσης ενώπιον εθνικών κινδύνων και ενδεχομένως (λόγω μετεκλογικών συσχετισμών) να χρειαστεί να συνεχίσει ή να επαναλάβει τη θητεία της, εάν πρόκειται για το καλό του λαού και του έθνους.-