Προσέξτε τις λεπτομέρειες της φωτογραφίας.

Έλληνες σκοποί και απέναντί τους μία ομάδα ατόμων.
Τα σύνορα όπως είναι.
Τα σύνορα όπως τα ξέρουμε όσοι μένουμε στα σύνορα.
Το τελευταίο κομμάτι ελληνικής γης και αμέσως μετά η Τουρκία.
Στιγμιότυπο πριν από λίγα 24ωρα.
Οι Έλληνες κρατούν ψυχραιμία.
Ακούν τους απέναντι να τους βρίζουν, βλέπουν τους απέναντι να χειρονομούν.
Αντιμέτωποι με πέτρες, χημικά.
Δέχονται απίστευτη πίεση, την οποία δεν μπορείς να την περιγράψεις αν δεν τη ζήσεις.
Κι όμως, αυτά τα παλικάρια έχουν μόνο ένα σκοπό.
Να κρατήσουν τα σύνορα.
Να απομακρύνουν όποιον κόβει το φράχτη, να βρουν τρόπο να μην πλησιάσουν τα τουρκικά στρατιωτικά οχήματα που επιχειρούν να τον ρίξουν.
Να προλάβουν, πριν τους προλάβουν.
Να μην στρέψουν όπλο κατά των ανθρώπων που τους επιτίθενται.
Να βρουν τρόπο να διατηρούν την ψυχραιμία τους, αυτή που έχει λείψει από τους Τούρκους τις τελευταίες μέρες.
Αυτό που συγκρατεί τα παλικάρια δεν είναι τίποτα άλλο από την Ελληνική Ψυχή.
Αυτή που περισσεύει, αυτή που τους δίνει δύναμη.