Στις γιορτές της Πεντηκοστής στο Διδυμοτείχου αναφέρεται η μητρόπολη Διδυμοτείχου.
Για μία ακόμη χρονιά, Κυριακή της Πεντηκοστής, ανεβίωσαν στο Κάστρο του Διδυμοτείχου μνήμες ιερές και γεγονότα θαυμαστά, τότε που η πίστη στο Θεό ήταν ζώσα και που οι άνθρωποι ενεπιστεύοντο τη ζωή τους σε Εκείνον.
Αρχές του καλοκαιριού του 1205. Οι επίδοξοι εισβολείς είχαν στρατοπεδεύσει γύρω από το Κάστρο του Διδυμοτείχου και το απειλούσαν για κατάληψη. Η Ρωμιοί κλεισμένοι στο Κάστρο ημύνοντο σθεναρά, πλην όμως τα πολεμοφόδια και τα τρόφιμα άρχισαν επικίνδυνα να λιγοστεύουν. Ο κλοιός έσφιγγε. Ξημέρωνε Κυριακή της Πεντηκοστής. Η μόνη ελπίδα των πολιορκημένων ήταν μόνο η από Θεού βοήθεια. Έκαναν αγρυπνία στο Μοναστήρι του Σωτήρος Χριστού και στη συνέχεια λιτάνευσαν τις θαυματουργές εικόνες στα τείχη ψάλλοντάς και ικετεύοντας. Και καθώς τελείωνε η λιτανεία ξέσπασε μία ξαφνική νεροποντή και δυνατός αέρας. Ο Ερυθροπόταμος, που σαν τάφρος προστατεύει το Κάστρο, φούσκωσε και τα ορμητικά νερά του παρέσυραν τους καταυλισμούς των στρατονισμένων στις όχθες του πολιορκητών. Όπλα, πολεμοφόδια, άνθρωποι, ζώα σκορπίστηκαν. Όλα τα παρέσυρε ο ρους του ποταμού και διέλυσε το στράτευμα των επίδοξων καταληψιών. Όσοι κατόρθωσαν να επιζήσουν έφυγαν για να γλυτώσουν από την θεομηνία. Οι υπερασπιστές του Κάστρου εδόξασαν και ευχαρίστησαν το Θεό για την προστασία Του. Από τότε μέχρι σήμερα ο λαός του Διδυμοτείχου και της περιχώρου την Κυριακή της Πεντηκοστής, συρρέει στο Κάστρο για να προσκυνήσει και να «περάσει», όπως τότε, κάτω από την θαυματουργές εικόνες, που λιτανεύονται στα βυζαντινά τείχη του Κάστρου.
Με την ίδια ευλάβεια προσήλθε και φέτος ο πιστός λαός μας στο Κάστρο, ή όπως λέγεται από τους ντόπιους στο «Καλέ», για να ευχαριστήσει τον Θεό για τις πλούσιες ευεργεσίες Του αλλά και για να ζητήσει από Εκείνον, ως Παράκλητος να παρακαλεί, να παρηγορεί και να προστατεύει την Ρωμιοσύνη απανταχού της γης.
Των λατρευτικών Συνάξεων του εορταστικού τριημέρου προεξήρχε ο Σεβ. Μητροπολίτης Διδυμοτείχου, Ορεστιάδος και Σουφλίου κ. Δαμασκηνός, ο οποίος χοροστάτησε στην ακολουθία του Πανηγυρικού Εσπερινού, την παραμονή της Πεντηκοστής, και ευλόγησε τους άρτους στο μεταβυζαντινό Ναό του Σωτήρος Χριστού, όπου και ιερούργησε την επομένη, Κυριακή της Πεντηκοστής. Στη συνέχεια της Θείας Λειτουργίας χοροστάτησε στον Εσπερινό της Γονυκλισίας και προέστη της λιτανεύσεως των ιερών και θαυματουργών εικόνων εκ τού Ιερού Ναού του Σωτήρος Χριστού στο Μητροπολιτικό Ναό του Αγίου Αθανασίου, όπου παρέμειναν μέχρι την επομένη. Ο Σεβασμιώτατος σε επίκαιρο κήρυγμα επί τη εορτή της Πεντηκοστής μεταξύ άλλων τόνισε: «Εάν ο Ευαγγελισμός της Θεοτόκου είναι η αρχή της θείας Οικονομίας για την σωτηρία του ανθρωπίνου γένους, η Πεντηκοστή είναι το τέλος και η ολοκλήρωσις, αφού τότε, δια του Αγίου Πνεύματος, ο άνθρωπος γίνεται μέλος του αναστημένου Σώματος του Χριστού. Η εορτή της Πεντηκοστής, αγαπητοί αδελφοί, είναι εορτή της Αγίας Τριάδος, διότι με την κάθοδο του Αγίου Πνεύματος επιβεβαιώνεται, με τον πλέον επίσημο και αποκαλυπτικό τρόπο, αυτό που σκιωδώς διεφαίνετο στην Παλαιά Διαθήκη και στη διδασκαλία του Χριστού• ότι, δηλαδή, ο Θεός είναι Τριαδικός, Πατήρ, Υιός και Άγιο Πνεύμα. Σήμερα, την ημέρα της Πεντηκοστής, οι μαθητές απέκτησαν εμπειρική πείρα της τριαδικής υποστάσεως του Θεού, γι’ αυτό και η Πεντηκοστή είναι εορτή της ορθοδόξου θεολογίας… Αγαπητοί μου, πέρα από την θεολογική θεώρηση της περί Αγίας Τριάδος διδασκαλίας της Εκκλησίας, με αφορμή την εορτή της Πεντηκοστής θα μπορούσαμε να πούμε ότι τα γεγονότα της Πεντηκοστής και η συγκλονιστική μαρτυρία των Αποστόλων προκάλεσαν μεγάλη αίσθηση και κατάνυξη στις καρδιές των ανθρώπων, που τα έζησαν, ώστε πολλοί από αυτούς να ομολογήσουν αμέσως την μετάνοια τους και να ζητήσουν να βαπτισθούν. Ο αριθμός τους ήταν ιδιαίτερα εντυπωσιακός, 3000 ψυχές.
Εξαρχής φάνηκε σε όλους η ποιοτική διαφορά των ανθρώπων αυτών που πίστεψαν στο Χριστό και Τον ακολούθησαν. Η ζωή τους ήταν τελείως διαφορετική από τα μέχρι τότε γνωστά• επεδείκνυαν ένα ζήλο πρωτόγνωρο, σε σημείο μάλιστα να πωλούν τις περιουσίες τους και να τις μοιράζουν στους φτωχούς της Εκκλησίας και «εἶχον ἅπαντα κοινά», διότι πολύ απλά, αφού είχαν κοινή πίστη και κοινό Σωτήρα, τον Χριστό, στις καρδιές τους, είχαν κοινά «και τα πορτοφόλια».
Με τον τρόπο αυτό έδωσαν διαχρονικό παράδειγμα διαχειρίσεως των κοινωνικών προβλημάτων που δεν είναι άλλος από την έμπρακτη φιλαδελφία. Το όποιο κοινωνικό πρόβλημα δεν λύνεται παρά με μέσα πνευματικά• πρώτα οι άνθρωποι μοιράζονται την ίδια πίστη, ελπίδα, προοπτική και μέλλον, και ύστερα τα προβλήματα και τις λύσεις. Κοινοκτημοσύνη των αγαθών προϋποθέτει κοινότητα ψυχών, το οποίο είναι χάρισμα και καρπός του Αγίου Πνεύματος. Η συνέπεια του βίου των χριστιανών ήταν και είναι η βασική αιτία της διαδόσεως και της αντοχής του χριστιανισμού ανά τους αιώνας».
Την λιτάνευση των ιερών εικόνων παρηκολούθησαν οι βουλευτές Εβρου Αναστ. Δημοσχάκης και Γεώρ. Καίσας, ο απερχόμενος Δήμαρχος Διδυμοτείχου Παρ. Πατσουρίδης καί ο πρότριτα εκλεγείς Ρωμύλος Χατζηγιάννογλου, ο Διοικητής της XVI Μεραρχίας Στρατηγός Άγγελος Ιλαρίδης, πολιτευτές και πλήθος πιστών, πού με υπομονή και ευλάβεια προσκύνησαν και «πέρασαν» κάτω από τις εικόνες.
Κατά την επακολοθήσασα δεξίωση στο παρακείμενο Επισκοπείο ο Σεβασμιώτατος συνεχάρη τον νεοεκλεγέντα Δήμαρχο και του ευχήθηκε καλή επιτυχία, προσφέροντας του εικόνα του Αγίου Ιωάννου Βατάτζη, για να τον ευλογεί και να τον εμπνέει ο άγιος.
Την Δευτέρα του Αγίου Πνεύματος, 17η του μηνός Ιουνίου ε.έ. ο Σεβασμιώτατος προέστη της Ευχαριστιακής Συνάξεως στο Μητροπολιτικό Ναό Αγίου Αθανασίου. Μετά το πέρας της Θείας Λειτουργίας και πάλι με λιτανευτική πομπή μετεφέρθησαν οι ιερές εικόνες στον Ναό του Σωτήρος Χριστού