Του Σταύρου Κελέτση*

«Μωραίνει Κύριος ον βούλεται απολέσαι». Θα περίμενε κανείς στις δύσκολες στιγμές που περνά η πατρίδα μας, ότι το πολιτικό της προσωπικό και ιδίως ο πρωθυπουργός τη χώρας θα στεκόταν στο ύψος των περιστάσεων και θα αντιμετώπιζε με την πρέπουσα  σοβαρότητα και υπευθυνότητα την κρισιμότητα της κατάστασης. Δυστυχώς όμως ο Γιώργος Παπανδρέου δεν μπόρεσε να ξεφύγει από την σχεδόν μόνιμη – με ελάχιστες εξαιρέσεις – αντίληψη  και ελληνική πολιτική πρακτική που βάζει το συμφέρον του κόμματος και του ιδίου πάνω από το συμφέρον της Ελλάδας. Με τη χθεσινή του – αμφίβολης από συνταγματικής άποψης – απόφαση για τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος σχετικά με όσα συμφωνήθηκαν για το ελληνικό χρέος την προηγούμενη βδομάδα στις Βρυξέλλες,  θέτει σε κίνδυνο κατακτήσεις και κεκτημένα της χώρας και των Ελλήνων που με κόπο κατάφεραν προηγούμενοι απ’ αυτόν πολιτικοί ηγέτες όπως ο Κωνσταντίνος Καραμανλής και ο Κώστας Σημίτης για τη συμμετοχή της χώρας στην Ευρωπαϊκή Ένωση και στο Ευρώ. Κι αυτό για να παρατείνει ο ίδιος – έτσι τουλάχιστον νομίζει – την παραμονή του για κάποιο παραπάνω χρόνο στην εξουσία! Καθαρός παραλογισμός!

Το ρίσκο είναι μεγάλο. Κατ’ αρχάς με την απόφασή του «θάμασαν» οι ευρωπαίοι. Ο ίδιος έχασε κάθε προσωπική αξιοπιστία. Ακόμη και σε εκείνους  τους ηγέτες που ενδεχόμενα πίστευαν ότι απέναντί τους είχαν έναν αξιόπιστο – στην πραγματικότητα εύκολο – συνομιλητή με τον οποίο μπορούσαν να συνεννοηθούν. Βόννη και Παρίσι από την πρώτη στιγμή στο άκουσμα της εξαγγελίας άφησαν να διαρρεύσει η απογοήτευσή τους και ακόμη χειρότερα μίλησαν για «αιφνιδιασμό», «μεγάλη απάτη» και «τζόγο».

Δεύτερον τίθεται εν αμφιβόλω η έκτη δόση του δανείου, μέχρι να ξεκαθαρίσει το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος. Διότι ένα αρνητικό αποτέλεσμα ανατρέπει το σύνολο των μέχρι τώρα αποφάσεων αφού η τελευταία συμφωνία για το «κούρεμα» του χρέους είναι συνέχεια αλλά και προϋπόθεση για να εφαρμοστούν όσα προβλέπει το πρώτο μνημόνιο. Ποιος θα δανείσει μια χώρα όταν υπάρχει η πιθανότητα, αυτή να οδηγηθεί σε ανεξέλεγκτη πτώχευση; Και τι θα γίνει μέχρι τότε; Χρονικά μιλάμε για τέλος του έτους στην καλύτερη περίπτωση. Πώς θα πληρωθούν μισθοί και συντάξεις;

Τρίτον και σημαντικότερο. Εάν το αποτέλεσμα είναι αρνητικό – και αυτό είναι πολύ πιθανό με την αγανάκτηση που υπάρχει σήμερα στον κόσμο από την αδιέξοδη πολιτική Παπανδρέου και την ανέξοδη και ανεύθυνη προπαγάνδα ορισμένων για επιστροφή στη δραχμή – τότε το σίγουρο είναι ότι θα βρεθούμε εκτός ευρώ και ενδεχομένως κι εκτός Ευρωπαϊκής Ένωσης. Θα σταματήσει η χρηματοδότηση της χώρας και θα χρεοκοπήσουμε. Με όλες τις τραγικές συνέπειες που αυτό μπορεί να έχει στην κοινωνία και τους πολίτες. Και όλο αυτό θα είναι κατόρθωμα αποκλειστικά του Γ. Παπανδρέου.

Πώς θα τα προλάβουμε όλα αυτά; Ποια είναι η λύση; Εδώ που φτάσαμε τη λύση μπορεί να δώσει μόνον ο λαός. Σε δύο πράξεις. Η πρώτη είναι η απαξίωση του δημοψηφίσματος – αν τελικά γίνει – δηλαδή η τεράστια αποχή ώστε το όποιο αποτέλεσμα να καταστεί ανενεργό. Και η δεύτερη εκλογές. Όπου μια νέα κυβέρνηση που θα προκύψει απ’ αυτές θα προχωρήσει στις διαρθρωτικές αλλαγές που έχει ανάγκη η χώρα και την αναθέρμανση της οικονομίας, πράγματα που δεν έκανε η κυβέρνηση Παπανδρέου.

*Πρώην βουλευτή Έβρου