Στρατιώτες μας (από αριστερά είναι ο παππούς του γνωστού φίλου μας από την Ν.Υόρκη που μας έστειλε τις φωτογραφίες από τον πύργο του Άϊφελ και από την γέφυρα του Μπρούκλυν) σε όρυγμα στα οχυρά του Ρούπελ, το 1941. Κυριολεκτικά με λιανοντούφεκα και με μερικά απαρχαιωμένα πολυβόλα ανέκοψαν την προέλαση των σιδερόφραχτων ναζιστικών στρατευμάτων. Επί τρείς ημέρες αντιστεκόντουσαν λυσσαλέα στις επιθέσεις των κατακτητών. Τελικά, τους παρέκαμψαν (αφού δεν μπόρεσαν να τους νικήσουν) και κατέβηκαν από την κοιλάδα του Αξιού, την οποία φυλούσαν οι Σύμμαχοι (ΝεοΖηλανδοί και Άγγλοι).

Στρατιώτες μας στην Βόρειο Ήπειρο (φωτό από το αρχείο της ΕΡΤ).
Αν μιλάμε για «ανατροπή» του όλου σκηνικού στον Β΄ Π.Πόλεμο, τότε πρέπει να αναφερόμαστε στους φαντάρους μας οι οποίοι χωρίς μέσα και σύγχρονο στρατιωτικό υλικό κατάφεραν να αποκρούσουν αλλά και να αντεπιτεθούν επιτυχώς στις πάνοπλες ιταλικές Μεραρχίες (οι οποίες υποστηρίζονταν από αεροπορία και τεθωρακισμένα). Το συστατικό της επιτυχίας ήταν απλό: Ομόνοια- Ομοψυχία- Αδελφοσύνη- Πίστη- Θέληση. Έχουν περάσει μόλις 18 χρόνια από την εθνική συμφορά της μικρασιατικής τραγωδίας, ήδη επί

Διαβάστε τη συνέχεια ΕΔΩ