Του Παναγιώτη Κουσίδη

΄Ολοι μας ασκήσαμε και θα συνεχίζουμε να ασκούμε κριτική στα πεπραγμένα των κυβερνώντων. Αλλά, με ανθρώπινη γενναιοφροσύνη και μεγαλοψυχία, ας κατανοήσουμε κάποια στιγμή και τη δύσκολη θέση αυτών των ανθρώπων, που δεν είναι οι μοναδικοί υπαίτιοι και υπεύθυνοι της κρίσης αλλά αυτοί που τους έλαχε ο άχαρος ρόλος να διαχειριστούν την κρίση και το ιστορικό χρέος-καθήκον να σώσουν την πατρίδα από την κατάρρευση και από το δράμα της χρεοκοπίας.

Δεν είναι νοητό και δίκαιο να μη βλέπεις με συμπάθεια την τιτάνια προσπάθεια του πρωθυπουργού της χώρας που, χωρίς να υπολογίζει το πολιτικό κόστος και τίμημα της εξουσίας δίνει τις μάχες και κινδυνεύει από υπερκόπωση και νεύρωση, καθώς και ολόκληρου του υπουργικού συμβουλίου που μοχθεί νυχθημερόν για να προετοιμάσει όλο αυτό το τεράστιο διοικητικό και νομοθετικό έργο των διαρθρωτικών αλλαγών και μεταρρυθμίσεων. Που αγωνιούν έντονα και εργάζονται, ώστε μέσα σε λίγο χρονικό διάστημα να ληφθούν τόσα μέτρα που δεν είχαν ληφθεί για δεκαετίες.

Δεν μπορείς επίσης να αγνοείς, ως άνθρωπος και όχι ως κομματικό μέλος ή φίλος, τη μεγάλη προσπάθεια και την πελώρια ευθύνη των κυβερνητικών βουλευτών να λειτουργούν μέσα σε ένα αρνητικό πολιτικό κλίμα και κάτω από τεράστιες πιέσεις για να ανταποκριθούν στο κοινοβουλευτικό τους έργο. Ποιός μπορεί να καταλάβει και να νοιώσει τη δυσμενή θέση τους και τη λειτουργία τους, έχοντας να αντιμετωπίσουν μύρια όσα εμπόδια και προβλήματα και πολλούς αντιπάλους. Ο κυριότερος αντίπαλός τους είναι η πολιτική και ιδεολογική τους συνείδηση που ορθώνεται κάθε φορά που πρόκειται να ψηφίσουν διλημματικά κάποιον νόμο που περιέχει αντιδημοτικά και αντιλαϊκά μέτρα, τα οποία δυσαρεστούν τους πολίτες όλων των κομματικών αποχρώσεων. Μέτρα που δεν είναι συμβατά με τα «πιστεύω» τους αλλά αναγκάζονται από την εθνική και κοινωνική τους ευθύνη που υπερτερεί της κομματικής συνείδησης και του προσωπικού τους πολιτικού συμφέροντος. ΄Εχουν να αντιμετωπίσουν κάθε φορά τις αφόρητες πιέσεις της τρόϊκας και των εταίρων μας και το εκβιαστικό δίλημμα για λήψη σκληρών δημοσιονομικών μέτρων σε βάρος του λαού ή την άρνηση παροχής της επόμενης δόσης δανείου για την αποτροπή μιας δραματικότερης εξέλιξης για τη χώρα και για το λαό που εκπροσωπούν.

Το χειρότερο συνειδησιακό πρόβλημα των κυβερνητικών βουλευτών, που τους εκθέτει σε κίνδυνο ψυχικής κατάθλιψης, είναι όταν δυσκολεύονται να συμμετάσχουν ακόμα και σε εθνικές επετείους ή ακόμα και να επικοινωνήσουν με τους φίλους και ψηφοφόρους τους στις εκλογικές τους περιφέρειες. Γιατί διατρέχουν τον κίνδυνο να αντιμετωπίσουν μια αντισυγκέντρωση και αντιδιαδήλωση άλλοτε από πραγματικά δυσαρεστημένους και «αγανακτισμένους» πολίτες και άλλοτε από μικροπολιτικές και μικρόψυχες συμπεριφορές και λοιδορίες από πολιτικούς τους αντιπάλους. Μπορεί η ψυχή των κυβερνητικών βουλευτών να είναι με τους διαμαρτυρόμενους πολίτες, αλλά είναι υποχρεωμένοι να καταπνίξουν το συναίσθημά τους και να ταχθούν με την ψυχρή και αυστηρή φωνή της φρόνησης και της σύνεσης, ότι πρώτη προτεραιότητα είναι η σωτηρία της χώρας.

΄Εχουν επιπλέον να αντιμετωπίσουν την ψυχρότητα και την αποστασιοποίηση των κομματικών φίλων και ψηφοφόρων τους, οι οποίοι είτε δεν έχουν τη δύναμη να κατανοήσουν τη δύσκολη θέση των κυβερνητικών βουλευτών είτε δεν τολμούν να έρθουν κόντρα στο ρεύμα και στη μόδα της εποχής να πετροβολούν όλοι μαζί και να επιρρίπτουν την ευθύνη στη σημερινή κυβέρνηση και στους βουλευτές που ψηφίζουν τους νόμους και τα μέτρα. Διότι οι πολίτες θέλουν και αυτοί να εκτονώσουν την οργή, τον θυμό και την απογοήτευσή τους και βρίσκουν τα εύκολα θύματα.

Και παρόλο που οι κυβερνητικοί βουλευτές γνωρίζουν ότι θα πληρώσουν βαρύ πολιτικό τίμημα της εξουσίας, αφού οι μισοί από αυτούς δεν θα επανεκλεγούν στη Βουλή κατά τις επόμενες βουλευτικές εκλογές, διότι το κόμμα τους θα πάρει χαμηλό ποσοστό και διότι όλα τα νέα κόμματα που θα εισέλθουν στη Βουλή θα πάρουν βουλευτικές έδρες από το δεύτερο κόμμα, ωστόσο συνεχίζουν τον ηρωϊκό αγώνα τους και τη συνεπή στάση τους να φέρουν εις πέρας τη δύσκολη αποστολή και να ολοκληρώσουν με επιτυχία τον πολιτικό, εθνικό  και ιστορικό ρόλο που τους έλαχε μέσα σε τόσο δύσκολες και δραματικές στιγμές για τη χώρα και το έθνος μας, ώστε να δώσουν κάποια ελπίδα και προοπτική στη νεολαία του σήμερα και του αύριο.-