ΤΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΚΟΥΣΙΔΗ

Οι δήμαρχοι δεν πρέπει να σκέφτονται καθόλου τις επόμενες δημοτικές εκλογές και να απαλλαγούν εντελώς από το σύνδρομο του πολιτικού κόστους. Εάν οι αποφάσεις τους είναι δίκαιες, γενναίες και ωφέλιμες για το κοινωνικό σύνολο, δεν πρέπει να φοβούνται για το πιθανό κόστος δυσαρέσκειας των ολίγων παράλογων αιτημάτων και των παρανομούντων, διότι αυτό το κόστος πάραυτα θα αναπληρωθεί από άλλους κλάδους, από άλλους χώρους και από άλλους πολίτες της κοινωνίας. Αρκεί το κίνητρο των δημάρχων να έχει κοινωνικό περιεχόμενο υπέρ του δήμου και της πόλης.

Τα μέτρα επιτήρησης και ελέγχου των εργαζομένων δεν πρέπει να χαλαρώνουν, διότι το αντιλαμβάνονται και το εκμεταλλεύονται ιδιαίτερα οι αδιάφοροι, οι ασυνείδητοι και οι ωχαδερφιστές «εργαζόμενοι». Αυτοί δεν αφήνουν καμιά ευκαιρία να χαθεί, όταν υπάρξει κενό στα μέτρα. Είναι και η σιγουριά την μονιμότητας, βλέπεις! Εκείνοι οι τομείς στους οποίους γίνεται αμέσως εμφανής η αποτυχία είναι οι τομείς της καθαριότητας και του πρασίνου, όπου δεν κρύβεται η υστέρηση. Χαριεντίσματα, ουζοποσίες εν ώρα υπηρεσίας και ιδιαίτερες φιλίες μεταξύ προϊσταμένου (πολιτικού ή διοικητικού) και μεταξύ εργαζομένων έχουν μόνο αρνητικά αποτελέσματα στην παραγωγικότητα και στην απόδοση της εργασίας. ΄Αλλο πράγμα ο αλληλοσεβασμός και η αλληλοεκτίμηση στις εργασιακές και κοινωνικές σχέσεις και άλλο πράγμα η ισοπέδωση, η ανοχή και η αδιαφορία στην εκτέλεση του καθήκοντος. Θα πρέπει επιτέλους κάποιοι «εργαζόμενοι» και «συνδικαλιστές» να συνδυάσουν αρμονικά τις δύο ιδιότητες και νά αποδώσουν «τα του Θεού τω Θεώ και τα του Καίσαρος τω Καίσαρι». Δηλαδή με λίγα λόγια και εξηγημένα να εργαστούν κάποτε και στην εργασία για την οποία πληρώνονται και ταυτόχρονα να εκτελούν τα συνδικαλιστικά τους καθήκοντα και δικαιώματα, όπως προβλέπουν οι νόμοι και οι κανονισμοί. Διαφορετικά δίνουν αρνητικό παράδειγμα συντεχνιακού συνδικαλισμού της λούφας και προκαλούν την υπηρεσία και την κοινωνία.

Ο δήμαρχος, για να μην πάθει υπερφόρτωση και υπερκόπωση, πρέπει να εγκαταλείψει το συγκεντρωτικό και το δημαρχοκεντρικό μοντέλο και να εμπιστευθεί τους συνεργάτες του και να τους δώσει πραγματικές αρμοδιότητες, αρκεί να έχει τακτικότατη ενημέρωση και να κάνει συχνή αξιολόγηση του έργου τους.

Πράγματι είναι δύσκολη και προβληματική η διοίκηση ενός διευρυμένου «Καλλικρατικού» δήμου που εκτείνεται από τον οικισμό της Μέστης μέχρι τον Πέπλο και προήλθε από τη συγχώνευση τριών δήμων. Δεν είναι μόνο η γεωγραφική, η διοικητική και πληθυσμιακή δεύρυνση του δήμου αλλά είναι και η εκχώρηση νέων αρμοδιοτήτων, υπηρεσιών και πρόσθετου προσωπικού μετά την κατάργηση του θεσμού της Β/θμιας Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης. Είχαμε επισημάνει με σχετική αρθρογραφία όλες τις δυσκολίες και τα αρνητικά μιας γρήγορης και απαράσκευης εφαρμογής του «Καλλικράτη», καθώς και τις περικοπές οικονομικής χρηματοδότησης των Ο.Τ.Α. Γι αυτό και θα πρέπει, τόσο το πολιτικό όσο και το διοικητικό προσωπικό, να εντείνει τις προσπάθειες, να απαλλαγεί από τα αρνητικά στερεότυπα, τα δεσμά και τις αγκυλώσεις του παρελθόντος και να αρθεί στο ύψος των περιστάσεων και να αντέξει στις προκλήσεις των καιρών.

Είναι νωρίς να μιλήσουμε για επιτυχία ή αποτυχία του νέου θεσμού, καθόσον εξαρτάται και από τα πρόσωπα που τον υπηρετούν. Αλλά είμαστε υποχρεωμένοι να επισημάνουμε τον κίνδυνο που διατρέχουν οι δήμαρχοι και οι άλλοι αιρετοί εκπρόσωποι της τοπικής κοινωνίας να ενσωματωθούν, να αλλοτριωθούν και να αφομοιωθούν από το γνωστό σύστημα. Να λησμονήσουν τις διακηρύξεις και τις ωραίες προθέσεις τους για υπέρβαση των εμποδίων, για αλλαγή νοοτροπίας, για καινοτομίες προς προοδευτική κατεύθυνση, για σπάσιμο του αποστήματος, για απελευθέρωση και εξυγίανση του θεσμού. Εμείς οι «απέξω» δεν έχουμε πρόβλημα να επικροτήσουμε τα θετικά βήματα αλλά και να επικρίνουμε, να στηλιτεύσουμε και να υπογραμμίσουμε τα αρνητικά βήματα και τις εσφαλμένες ενέργειες που βλάπτουν το συμφέρον του δήμου και των δημοτών. Ακόμη κι αν δεν προσδοκούν σε αναπλήρωση του πολιτικού κόστους, οι αιρετοί της Τ.Α. οφείλουν να λειτουργούν με γνώμονα το γενικό καλό και το κοινωνικό συμφέρον.-