Ο ρόλος των ενόπλων δυνάμεων είναι γνωστός. Η παρουσία τους στις ακριτικές περιοχές δεν είναι μόνο για να αποτρέπονται οι σκέψεις οποιουδήποτε εχθρού, αλλά έχει να κάνει και με την πραγματική ενίσχυση των τοπικών οικονομιών. Πολλές φορές στην Ελλάδα έχουν καταγραφεί αντιδράσεις και διαμαρτυρίες με αίτημα τη μη μετακίνηση ενός στρατοπέδου, ακόμη κι αν αυτές οι αντιδράσεις έρχονται κόντρα στις πραγματικές υπηρεσιακές ανάγκες του στρατού.

Στον Έβρο, ο θεσμός των επαγγελματιών οπλιτών (ΕΠΟΠ), να μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας, έδωσε επαγγελματική διέξοδο σε χιλιάδες νέους, οι οποίοι και έμειναν στον Έβρο και εγκαταστάθηκαν από άλλες περιοχές στο νομό, όπως αντίστοιχα συνέβη και στην υπόλοιπη Ελλάδα.

Το να μπούμε σε αντιπαράθεση με άλλες περιοχές για τις οικονομικές δυνατότητες και επαγγελματικές ευκαιρίες που υπάρχουν, μόνο ζημιά θα φέρει. Η αλήθεια είναι ότι στον Έβρο, οι επαγγελματικές επιλογές των νέων, δεν μπορούν να σχετιστούν ούτε με τον τουρισμό (πλην των παραθαλάσσιων περιοχών), ούτε με τη βιομηχανία.
Οι νέοι που θέλουν να μείνουν στην περιοχή, έχουν ως βασικές επαγγελματικές διεξόδους, τον στρατό και τη γη.
Με τα οικονομικά προβλήματα της χώρας, αλλά και με την ερήμωση της υπαίθρου και οι δύο αυτές επιλογές περιορίζονται.
Εδώ πρέπει να έρθει το κράτος και να παρέμβει προς όφελος όλων. Και των κατοίκων του Έβρου και της ελληνικής οικονομίας.
Πιο συγκεκριμένα, μέσα από ένα στοχευμένο πρόγραμμα, το οποίο μπορεί να ονομαστεί και πιλοτικό, ώστε ακόμη και σε ενδεχόμενο αποτυχίας να μην υπάρχει πολιτικό κόστος, μπορεί να δημιουργηθεί ο θεσμός του Αγρότη – Στρατιωτικού.
Στο θεσμό αυτό θα συμμετέχουν αγρότες οι οποίοι κατοικούν σε οικισμούς εκτός μεγάλων αστικών κέντρων οι οποίοι θα ενταχθούν με ειδικό καθεστώς στις ένοπλες δυνάμεις.
Η ένταξη των αγροτών στον στρατό, σε μόνιμη, αλλά σε συγκεκριμένες χρονικές περιόδους, οι οποίες δε θα επηρεάζουν την αγροτική παραγωγή, θα προσφέρει επιχειρησιακό πλεονέκτημα στο στρατό, καθώς το προσωπικό θα απασχολείται σε μόνιμη βάση, όπως οι ΕΠΟΠ, με συγκεκριμένες αρμοδιότητες. Η περαιτέρω ανάλυση του συγκεκριμένου τομέα της πρότασης, δε θεωρούμε ότι προσφέρεται για να κατατεθεί δημόσια.
Όπως είναι φυσικό, το μισθολογικό κόστος για τον κρατικό προϋπολογισμό θα είναι πολύ μικρότερο, όμως οι αποδοχές των αγροτών – στρατιωτικών ικανοποιητικές σε τέτοιο βαθμό ώστε να υπάρχει και κίνητρο και ενδιαφέρον.
Παράλληλα το γεγονός ότι θα πρόκειται για μόνιμους κατοίκους οικισμών, λύνει προβλήματα στελέχωσης και πολλαπλασιάζει την παρουσία του στρατού σε κρίσιμες περιοχές.

Σε κάθε περίπτωση, η ανάγκη ανανέωσης και πρόσληψης νέων ΕΠΟΠ κρίνεται επιτακτική, με κάθε άλλη υλοποιήσιμη πρόταση να λειτουργεί συμπληρωματικά.
Γιάννης Τομαδάκης