Μέχρι να μην είναι αργά. . .

Σίγουρα θα υπάρξουν διαφωνίες, αλλά θα προτιμούσα εφικτές προτάσεις για τον ίδιο στόχο. Την παύση της δημογραφικής συρρίκνωσης του κεντρικού και βορείου τμήματος του Έβρου.

 

Το σκέφτηκα πολύ, πρώτα για το αν θα ήταν εφικτό, στη συνέχεια αν θα είναι σωστό και τέλος αν μπορούμε το δεχτούμε.

Με δεδομένο ότι ο Έβρος, αλλά κυρίως οι περιοχές εκτός του αστικού ιστού της Αλεξανδρούπολης, συρρικνώνονται πληθυσμιακά ή πρέπει να δεχτούμε ότι ο Έβρος θα έχει μία πόλη και ίσως δύο κωμοπόλεις και κάποια χωριά ή πρέπει να δημιουργήσουμε ένα άμεσο σχέδιο αντιστροφής της κατηφόρας.
Κι όταν λέω δημιουργήσουμε, μας συμπεριλαμβάνω όλους. Από τους αιρετούς, τους ιερείς και τους πολίτες.

 

Θα γίνω αμέσως συγκεκριμένος.
Το να επιστρέψει κάποιος που έφυγε, κάποιος ο οποίος έχει δημιουργήσει τη ζωή του στην Αθήνα, τη Θεσσαλονίκη και περισσότερο ακόμη στο εξωτερικό το θεωρώ απίθανο. Εκτός αν υπάρχουν παραδείγματα ανθρώπων που έφυγαν στα 20, στα 30 και επέστρεψαν λίγα χρόνια μετά οικογενειακώς – και με τα παιδιά τους – κάνοντας ή μία νέα αρχή ή συνεχίζοντας αυτό που άφησαν. Προσωπικά, δε γνωρίζω κάποιον. Όσοι φεύγουν, δεν γυρίζουν ή επιστρέφουν, αφού πάρουν τη σύνταξή τους, για να μείνουν ή στο χωριό τους ή στην Αλεξανδρούπολη και την Ορεστιάδα, γεμάτοι νοσταλγία γι’ αυτά που δεν έζησαν στην πατρίδα. Τα παραπάνω όμως οδηγούν σε ερήμωση τον Έβρο.
Στις μέρες μας κι όσο περνούν τα χρόνια, θα βλέπεις όλο και λιγότερα ανοιχτά σπίτια στα χωριά, όλο και λιγότερα κηδειόχαρτα, καθώς ούτε παπάς θα μείνει σε λίγο στα χωριά για να τελεί κηδείες.
Ας δει ο καθένας το παράδειγμα του χωριού του. Πόσοι έμεναν πριν 20 χρόνια, πόσοι μένουν τώρα. . .
Η Θράκη και καλώς και αυτό δεν πρέπει να αλλάξει σε καμία περίπτωση, έχει εξαιρεθεί από κάθε σκέψη για φιλοξενία προσφύγων – δημιουργίας δομών. Απόλυτα σωστό και κατανοητό.
Ανάμεσα όμως στα εκατομμύρια που πέρασαν λαθραία στην Ελλάδα, υπάρχουν χιλιάδες Χριστιανοί Ορθόδοξοι (Πάρα πολλοί Σύριοι). Υπάρχουν οικογένειες που δε γνώρισαν άλλη θρησκεία παρά τον Χριστιανισμό.
Ένα σοβαρό και απόλυτο σχέδιο, θα μπορούσε να δημιουργήσει τις συνθήκες για συγκεκριμένο και αυστηρά περιορισμένο αριθμό οικογενειών, στις οποίες θα δοθεί η δυνατότητα εγκατάστασης σε οικισμούς, αλλά και σε περιοχές με αστική ανάπτυξη.
Το σχέδιο βέβαια δεν δημιουργείται ούτε μπορεί να περιγραφεί μέσα από τις δεδομένες γραμμές.
Όμως ελάχιστες προϋποθέσεις, όπως η στέγαση σε κενά σπίτια, η ένταξη των παιδιών στις σχολικές κοινότητες και η μέριμνα για απασχόληση των μελών που μπορούν να εργαστούν, θα αποτελέσουν βασικό πυλώνα για ένταξη και άμεση ενσωμάτωση στην τοπική κοινωνία.
Ήδη κάθε χρόνο στον Έβρο, εκατοντάδες αν όχι χιλιάδες οικονομικοί μετανάστες εργάζονται στα χωράφια. Όλοι μένουν προσωρινά στον Έβρο και μόλις τελειώσουν οι εποχικές εργασίες επιστρέφουν στη Βουλγαρία. Με τους περισσότερους να μην είναι καν χριστιανοί. Ίσως στη γη, αλλά γιατί όχι και σε άλλους τομείς να υπάρχει χώρος εργασίας και για άλλους.
Η εγκατάσταση Χριστιανών προσφύγων, για παράδειγμα μίας δύο οικογενειών, σε οικισμούς με 200 – 300 μόνιμους κατοίκους, ούτε δημογραφικά θα αλλάξει το χαρακτήρα της περιοχής, ούτε κίνδυνο οποιασδήποτε άλλης αλλοτρίωσης θα φέρει. Με δεδομένο ότι τα παιδιά τους θα φοιτήσουν σε ελληνικό σχολείο, σύντομα θα ενσωματωθούν πλήρως στην τοπική κοινωνία.
Σε καμία περίπτωση δεν μιλάμε για μαζική εγκατάσταση, αλλά για στοχευμένη φιλοξενία, η οποία θα προσφέρει και σ’ αυτούς που αναζητούν να αρχίσουν και πάλι της ζωή τους και στις περιοχές που κάθε χρόνο μειώνουν τον πληθυσμό τους.
Ας δούμε το πρόσφατο παράδειγμα της δεκαετίας του 90 και ας κρατήσουμε όμως μόνο τις παρεμβάσεις που έγιναν σωστά και με σχέδιο στην εγκατάσταση παλιννοστούντων στη Θράκη.
Όπου οι τοπικές κοινωνίες λειτούργησαν θετικά, υπάρχουν θετικά αποτελέσματα για όλους. Ακόμη και άνθρωποι οι οποίοι ήξεραν ελάχιστα ή και καθόλου ελληνικά, βλέπουν τώρα τα παιδιά και τα εγγόνια τους να προοδεύουν στις τοπικές κοινωνίες που ζουν.
Το θέμα οφείλω να ομολογήσω ότι το συζήτησα με αρκετούς και οι αντιδράσεις ήταν ποικίλες και θετικές και απόλυτα αρνητικές.

Σύμφωνα με στοιχεία που είχε παρουσιάσει ο επικεφαλής της Λαϊκής Συσπείρωσης Ορεστιάδας Σταμάτης Γκατζίδης,
το 2016 στο δήμο Ορεστιάδας υπήρχαν 652 θάνατοι ( το 2015 634) και 255 γεννήσεις (το 2015 262). Μείωση πληθυσμού το 2016 κατά 397 κατοίκους (το 2015 η μείωση ήταν 372 κάτοικοι).

Στον πρώην δήμο Τριγώνου το 2016 υπήρχαν 133 θάνατοι και λιγότερες από 10 γεννήσεις.

 

Η τραγική εξέλιξη του πληθυσμού στο κεντρικό και βόρειο τμήμα του Έβρου: