πγνΈνα κείμενο, όχι απαισιοδοξίας, αλλά ένα κείμενο γεμάτο ζωή, μοιράστηκε στο facebook ο νοσηλευτής του ΠΓΝΕ Μαρίνος Δέδογλου.
Ο κ. Δέδογλου, με τα λόγια του, σίγουρα προβλημάτισε, αλλά και σίγουρα μας θύμισε πόσο μεγάλη αξία έχει το να είσαι άνθρωπος.
Έγραψε λοιπόν:

Ξέρετε η δουλειά μας δεν είναι μάλλον σαν τις άλλες δουλειες…. Εχει ανάμεικτα συναισθήματα… Χαράς, λύπης, απόγνωσης, απελπισίας αλλά και ελπίδας….. Σε σημαδεύουν άλλους περισσότερο και άλλους λιγότερο εικόνες, λόγια και καταστάσεις…. Αποφάσισα να μοιραστώ 2-3 από αυτά….

1. Κυρία 80 και χρόνων με πρακάλεσε να καθίσω λίγο
παραπάνω δίπλα της. Όταν τη ρώτησα τι ήθελε μου απάντησε: Τίποτα δεν θέλω…. Θέλω απλά να μιλήσω, 7 χρόνια που πέθανε ο παππούς μπορεί να περάσουν και μέρες και να μην έχω μιλήσει σε άνθρωπο… δεν έχω κανέναν…..
2. Κύριος 47 χρόνων μετά από ανακοπή η οποία ανατάχθηκε χαριτολογώντας μου ανέφερε: Σαν να έφυγα για λίγο αισθάνθηκα ε? Του εξηγώ τι έγινε και μου λέει: Δεν το καθυστερούσατε λίγο έτσι 1-2 λεπτά, ίσα ίσα μπας και προλάβαινα να δω το παλικάρι μου λίγο που το έχασα πριν 4 χρόνια και το πεθύμησα πολύ…. και μετά ας με γυρνούσατε…..
3. Παιδί 11 ετών επείγον περιστατικό που το ετοιμάζαμε για διακομιδή Θεσσαλονίκη προκειμένου να σπασω τον παγο και να τον κάνω να ξεχαστεί τον ρωτάω τι θέλει να γίνει όταν μεγαλώσει…. – Γιατρός θα γίνω μου λέει, για να σώζω και γω παιδάκια όπως εσείς τώρα…. Πάνω στην αμηχανία μου από την απάντηση του λέω ότι θα πάει ταξίδι τώρα στη Θεσσαλονίκη… και μου απαντά : Δεν έχω πάει ποτέ και ήταν ένα από τα όνειρα μου…. Αλλά δεν ήθελα να πάω έτσι με αυτόν τον τρόπο…. ήθελα να πάω με τους φίλους μου τα Χριστούγεννα που έχει πολλά λαμπιόνια και καρουζέλ….
Αληθινά γεγονότα…..

Απλά σιωπή……Τίποτε άλλο…. Σιωπή και σεβασμός σε αυτόν που είναι στο κρεβάτι και σε αυτόν που είναι από πάνω του….
Καλό σας βράδυ καλοί μου φίλοι…. Ξημερώνουν Χριστούγεννα…. και αυτή την νύχτα λένε ότι οι ουρανοί είναι ανοιχτοί και εκεί πάνω ακούγονται και πραγματοποιούνται όλες οι ευχές μας….. Εύχομαι να πραγματοποιηθεί ότι ευχηθείτε….