Ας τα δουν όσοι κρατούν την αγορά στο 1960
Αυτό που έζησαν σήμερα οι αγορές, είχαν χρόνια να το ζήσουν. Θα μιλήσω περισσότερο για την πόλη της Ορεστιάδας, στην οποία κινήθηκα, αν και τα μηνύματα που πήρα απ’ όλο τον Έβρο ήταν εξόχως ικανοποιητικά.
Είχα πολλά χρόνια να δω κουρασμένα πρόσωπα επαγγελματικών. Κούραση η οποία συνδυάστηκε όμως με χαρά. Κούραση η οποία συνδυάστηκε με γεμάτα ταμεία.
Να μου πεις, ένας κούκος δεν φέρνει την άνοιξη. Μία μέρα δε σώζει το μήνα, δεν σε γλυτώνει από την αναδουλειά της εβδομάδας.
Είναι όμως εξαιρετικά θετικό, που σήμερα, επιτέλους, η αγορά έδειξε ότι προσαρμόζεται στα νέα δεδομένα. Ότι ακολουθεί τον ρυθμό. Το επόμενο βήμα ίσως θα είναι να δώσει και τον ρυθμό.
Ένα τιμημένο ελληνικό πολυκατάστημα, πέρυσι μίλησε για Βlack Friday και το ακολούθησαν κι άλλες αλυσίδες. Οι ουρές που είδα στο κατάστημα της Αλεξανδρούπολης πέρυσι, θα μου μείνουν αξέχαστες. Κόσμος να περιμένει στην ουρά, για να ψωνίσει με 15 – 20 – 30% έκπτωση. Την ίδια μέρα πολλές αλυσίδες είχαν ακολουθήσει. Ένα χρόνο μετά, σχεδόν όλα τα καταστήματα.
Δε θα σταθώ όμως μόνο στον οικονομικό τομέα. Ο κόσμος άλλωστε έμαθε πλέον να ψωνίζει μόνο σε ευκαιρίες. Θα σταθώ στο χαμόγελο των καταναλωτών και στο κουρασμένο χαμόγελο εμπόρων. ΧΑΜΟΓΕΛΟ.
Ήταν η σπίθα, η αισιοδοξία. Θα έρθουν και οι γιορτές, θα έρθουν και τα τέλη κυκλοφορίας. Θα προσαρμοστούμε όμως, αν δεν έχουμε ήδη προσαρμοστεί.
Πέρυσι πολλοί πολέμησαν λυσσαλέα τη Black Friday. Είναι ίσως οι ίδιοι οι οποίοι δεν ήθελαν στην πόλη τους το πολυκαταστήματα. Κι όμως τα πολυκαταστήματα άνοιξαν, επεκτάθηκαν.
Δυστυχώς ή ευτυχώς, την επέκταση της αγοράς δεν μπορείς να την περιορίσεις.
Να βρεις όμως τρόπο να προσαρμοστείς και να παλέψεις, μπορείς!
Και να θυμούνται, όσοι θέλουν να μείνουν στο 1960. Όσοι ψώνισαν σήμερα, δεν πήγαν μόνο στις αλυσίδες καταστημάτων. Πήγαν και στα μικρά μαγαζιά, γιατί κάτι τους ώθησε στην αγορά.
Αυτά, ελπίζω να επαναληφθούν σε μία πρώτη προσπάθεια για διοργάνωση Λευκής Νύχτας στην Ορεστιάδα, στο Διδυμότειχο, όπως ακριβώς γίνεται σε μεγάλες πόλεις της Ελλάδας εδώ και χρόνια.
Γιάννης Τομαδάκης