παπανικολόπουλοςΤου Νίκου Παπανικολόπουλου*
Το φαινόμενο της λαθρομετανάστευσης στην Ελλάδα, άρχισε να εμφανίζεται τη δεκαετία του 1980 και επιδεινώθηκε τη δεκαετία του ’90.
Η επιδείνωση της κατάστασης, ανάγκασε την Ελληνική Πολιτεία να πάρει μέτρα. Ο νόμος 4310/1929 «Περί εγκαταστάσεως, κατοικήσεως αλλοδαπών εν Ελλάδι, αστυνομικού ελέγχου, διαβατηρίων, απελάσεων και εκτοπίσεων», μετά από εξήντα (60) και πλέον χρόνια, ήταν ανεπαρκής. Καταργήθηκε λοιπόν και αντικαταστάθηκε από το νόμο 1975/1991 «Είσοδος – έξοδος, παραμονή, εργασία, απέλαση αλλοδαπών, διαδικασία αναγνώρισης αλλοδαπών προσφύγων και άλλες διατάξεις», ο οποίος προέβλεπε δραστικά μέτρα με αυστηρές ποινικές και διοικητικές κυρώσεις για την αντιμετώπιση της λαθρομετανάστευσης.
Στο άρθρο 3 «Ομάδες δίωξης λαθρομετανάστευσης» για πρώτη φορά θεσπίστηκε ο όρος «λαθρομετανάστευση». Στη συνέχεια, υπήρξαν τροποποιητικοί νόμοι (2452/1996 και 2713/1999), αλλά το άρθρο 3 παρέμεινε ως είχε. Επίσης, στο Πόρισμα της Διακομματικής Επιτροπής της Βουλής του 1993, όπου υπήρξαν σωστές θέσεις, για το Δημογραφικό, τους λαθρομετανάστες, τις εκτρώσεις, την ενίσχυση του εθνικού και θρησκευτικού φρονήματος του λαού και άλλα καίρια θέματα, (ειδικά μετά την σελίδα 14), αναφερόταν καθαρά ο όρος λαθρομετανάστευση.
Στις 20 Ιανουαρίου 2000, Ελλάδα και Τουρκία υπέγραψαν «Συμφωνία για την καταπολέμηση του εγκλήματος, ιδιαίτερα της τρομοκρατίας, του οργανωμένου εγκλήματος, της παράνομης διακίνησης ναρκωτικών και της λαθρομετανάστευσης». Η «Συμφωνία» επικυρώθηκε με το νόμο 2926/2001 (ΦΕΚ 139 Α /27-6-2001) όπου στο άρθρο 1 επαναλήφτηκε ο όρος τόσο στο ελληνικό (λαθρομετανάστευση) όσο και στο αγγλικό κείμενο (illegal migration).

Δέκα χρόνια μετά το πρώτο νομοθέτημα (Ν.1975/1991), στο οποίο υπήρχε ο όρος λαθρομετανάστευση, καταργήθηκε με το άρθρο 72 παρ (α) του Ν. 2910/2001 «Είσοδος και παραμονή αλλοδαπών στην Ελληνική Επικράτεια. Κτήση της Ελληνικής Ιθαγένειας με πολιτογράφηση και άλλες διατάξεις» (ΦΕΚ 91 Α /2-5-2001).Έκτοτε, μέλημα της Ελληνικής Πολιτείας δεν ήταν τόσο η παρεμπόδιση εισόδου λαθρομεταναστών, αλλά η νομιμοποίηση των εισελθόντων και εισερχομένων.
Το πρόβλημα της λαθρομετανάστευσης, το ωραιοποιήσαμε και το ονομάσαμε μεταναστευτικό – προσφυγικό. Παρά το γεγονός ότι υπήρξε πλήθος νομοθετημάτων (Ν. 3386/2005, 3772/2009, 3879/2010, 3907/2011, 4018/2011, 4147/2013, 4251/2014, 4332/2015, 4375/2016, 4384/2016, Π.Δ 90/2008, 81/2009, 114/2010, 113/2013, 167/2014), για την αντιμετώπισή του, η κατάσταση ξέφυγε από κάθε έλεγχο.
Για την Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες – Γραφείο Ελλάδας, στην Ειδική Έκδοσή του (Μάιος 2012) με τίτλο «Συμβολή στο διάλογο για το μεταναστευτικό και το άσυλο», στο οποίο το πρόβλημα της λαθρομετανάστευσης αποκαλείται «γενικότερο μεταναστευτικό ζήτημα», δέχεται ότι άλλο είναι ο μετανάστης και άλλο ο πρόσφυγας, αλλά ο όρος λαθρομετανάστευση απουσιάζει.
Για το «Συνήγορο του Πολίτη», την Ανεξάρτητη Αρχή, στην Ειδική Έκθεσή του (Απρίλιος 2017) με τίτλο «Η πρόκληση των μεταναστευτικών ροών και της προστασίας των προσφύγων – Ζητήματα Διοικητικής Διαχείρισης και Δικαιώματα», το πρόβλημα της λαθρομετανάστευσης αποκαλείται «γενικότερο προσφυγικό – μεταναστευτικό ζήτημα», ενώ ο όρος λαθρομετανάστευση απουσιάζει.
Για τις Αστυνομικές και Λιμενικές Αρχές, από το καλοκαίρι του 2015, δεν υπάρχει διάκριση, αλλά όλοι αποκαλούνται απλά ως (π.ε.π) παράτυπα εισερχόμενα πρόσωπα.
Με όλα αυτά, η Ελληνική Πολιτεία ακολουθώντας την πολιτική των ’’ανοικτών συνόρων’’ το 2015, κατάφερε να σημειώσει ρεκόρ «εισβολής», μέσω Τουρκίας, περισσότερων από 900.000 λαθρομεταναστών και προσφύγων.
Από την άλλη πλευρά, ο αριθμός των Ελλήνων μεταναστών, κυρίως, μορφωμένων, κατόχων πτυχίων, μεταπτυχιακών, διδακτορικών και ξένων γλωσσών, την περίοδο 2010-2015, λόγω της οικονομικής κρίσης, ξεπέρασε τις 300.000 και συνεχίζεται με αδιάπτωτη ένταση. Η Γερμανία, αποτελεί την κατεξοχήν ευρωπαϊκή χώρα προορισμού, καθώς με στοιχεία της Γερμανικής στατιστικής υπηρεσίας Statistisches Bundesamt (Destatis), από το 2010 έως το 2015 μετανάστευσαν εκεί 157.055 Έλληνες.
Στην Ελλάδα, τα δύο βασικά ισοζύγια που καθορίζουν την εξέλιξη ενός πληθυσμού καταποντίζονται. Το φυσικό ισοζύγιο (η διαφορά γεννήσεων- θανάτων ανά έτος), κατρακυλά αρνητικά, υπέρ των θανάτων. Το μεταναστευτικό ισοζύγιο (η διαφορά εισερχομένων-εξερχομένων ατόμων από τη χώρα), γέρνει υπέρ των εισερχομένων, οι οποίοι τυγχάνει να είναι αλλοδαποί.
Με αυτά τα δεδομένα, κινδυνεύει η πληθυσμιακή υπόσταση του ελληνικού κράτους. Μια νέα γενοκτονία του Ελληνισμού, σιωπηλά, ύπουλα και μεθοδευμένα, βρίσκεται σε εξέλιξη…
*Υποναύαρχος Λ.Σ (ε.α)