Από την Σαμοθράκη με αγάπη…
Είναι γνωστό σε όλους πως οι ελλείψεις σε προσωπικό και εξοπλισμό στο κέντρο υγείας της Σαμοθράκης αποτελούν χρόνιο πρόβλημα με την καταγραφή ακόμη και απωλειών ζωών που σε αντίθετη περίπτωση αν υπήρχαν τα κατάλληλα εφόδια οι άνθρωποι αυτοί να ήταν ανάμεσα μας. Άλλοι μεγάλωσαν, άλλοι γέρασαν, άλλοι έφυγαν από την ζωή αλλά στο κέντρο υγείας της Σαμοθράκης όλα να παραμένουν στατικά χωρίς να μην έχει αλλάξει τίποτα απολύτως επί της ουσίας. Κατά διαστήματα και με μεσοβέζικες λύσεις ταχτοποιείται για λίγο η κατάσταση αλλά μετά από λίγο και πάλι η προτέρα εικόνα επιστρέφει. Οι ελλείψεις παραμένουν και το προσωπικό προσπαθεί 24ωρες το 24ωρο, 365 ημέρες το χρόνο να είναι παρών. Η κατάσταση είναι δύσκολη χειμώνα – καλοκαίρι. Το χειμώνα λόγω της συγκοινωνίας οι κάτοικοι λένε ο θεός να βάλει το χέρι του και το καλοκαίρι λόγω των επισκεπτών και των αυξημένων αναγκών προσεύχονται να μην συμβεί τίποτα. Δουλειά όμως με προσευχές και θαύματα δεν γίνεται ειδικά όταν μιλάμε για ανθρώπινες ζωές…το ζήτημα είναι ότι παρά τις κατά καιρούς εξαγγελίες και υποσχέσεις, οι κάτοικοι δεν έχουν δει ακόμη να αναβαθμίζεται η μοναδική δομή που υπάρχει στο νησί και δεν έχουν ακόμη δει η πολιτεία να δίνει ουσιαστικά και σοβαρά κίνητρα σε νέους γιατρούς να υπηρετήσουν στο νησί και να προσφέρουν στους κατοίκους τις ιατρικές τους υπηρεσίες. Τα προβλήματα της ιατροφαρμακευτικής κάλυψης του νησιού έχουν φτάσει κατά καιρούς μέχρι και στην βουλή ζητώντας απαντήσεις από τους εκάστοτε υπουργούς. Όλοι συμφωνούν, πως το ζήτημα των κέντρων υγείας σε ακριτικά νησιά χρήζει άλλης αντιμετώπισης από το κράτος, μία αντιμετώπιση όμως που ακόμη παραμένει ζητούμενο περιμένοντας το πώς και πότε για την μεγάλη αλλαγή και την στήριξη των κατοίκων στην πρωτοβάθμια περίθαλψη που τόσο μεγάλη ανάγκη έχουν. Το θέμα είναι πως χειμώνες και καλοκαίρια περνούν με τους Σαμοθρακίτες να παραμένουν θεατές σε ένα έργο χιλιοπαιγμένο.