Άρθρο του Δημήτρη Κρανιά στην εφημερίδα «Νεοδημοκράτης»

ΚρανιάςΈνα από τα μεγάλα ατοπήματα της νεότερης πολιτικής ιστορίας της χώρας αποτελεί η οικειοποίηση, μονοπώληση και καπηλεία αξιών και ιδεών από κόμματα, παρατάξεις και πρόσωπα. Έτσι διαποτίστηκε μεγάλο μέρος των πολιτών , κυρίως μετά το τέλος του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου με συνέπειες που η πατρίδα μας πλήρωσε πολύ ακριβά. Είδαμε λοιπόν η αγάπη στην πατρίδα να είναι προνόμιο της <<δεξιάς>>, η ηθική και κοινωνική ευαισθησία να είναι προνόμιο της <<αριστεράς>>, το μέτρο και η σύνεση τα προνόμια του <<κέντρου>>.
Εμπνευσμένοι πολιτικοί κάποια στιγμή της σταδιοδρομίας τους αντιλήφθηκαν ότι η μονοπώληση αξιών και ιδεών το μόνο που μπορεί να προσφέρει είναι να δώσει ώθηση στις ακραίες μορφές πολιτικής έκφρασης. Ειδικά σε περιπτώσεις οικονομικής κρίσης και κοινωνικής αστάθειας οι πολίτες εύκολα δίνουν την ψήφο τους σε αυτούς που χρησιμοποιούν τον ακραίο λόγο χωρίς αντίκρυσμα. Παρά τη συστηματική αυτή προσπάθεια τα αποτελέσματα εθνικών εκλογών έως το 2015 έδειξαν τη δυσκολία του εγχειρήματος.
Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ
Όλα αυτά όμως έως το φθινόπωρο του 2015. Εκεί πλέον αποκαλύφθηκαν όλα και όλοι. Και ειδικότερα τα ηθικά πλεονεκτήματα, η κοινωνική ευαισθησία αλλά ακόμη και η αγάπη προς αυτούς που υπηρετούν ένστολα την πατρίδα. Ξεχασμένα ακίνητα και αδήλωτες καταθέσεις στο πόθεν έσχες, διορισμοί μετακλητών χωρίς κανένα όριο, αρπαγές φακέλων υποψηφίων προς πρόσληψη από υπουργεία, υπεσχημένα και ανεπίδοτα χρεωστούμενα σε στρατιωτικούς, δάνεια εκατομμυρίων με υποθήκες σε βοσκοτόπια, κατατμήσεις έργων, αυξήσεις μισθών και εφάπαξ στους εαυτούς τους , εντυπωσιακές αυξήσεις στους τζίρους και τα καθαρά κέρδη φαρμακευτικών εταιρειών και άλλα πολλά που θα ήθελαν σελίδες για να καταγραφούν.
Από το φθινόπωρο του 2015 και μετά οι μύθοι της αριστεράς έπεσαν γκρεμιζοντας όνειρα θερινής νυκτός και θεωρητικής αλαζονείας καθώς και διαχωριστικές γραμμές του παρελθόντος πάνω στις οποίες κάποιοι προσπάθησαν και προσπαθούν, δυστυχώς, ακόμη και σήμερα να στήσουν νέους διχασμούς.
Την ίδια διετία επιχειρήθηκε ταυτόχρονα και η απόλυτη διαστροφή εννοιών και αξιών πάνω στις οποίες θα θα χτιστεί ο νέος πατριωτισμός. Αδιαπραγμάτευτες αξίες καταπατήθηκαν , η ορθολογική κρίση έγινε άποψη της ολιγαρχίας , η αριστεία έγινε ρετσινιά, ο νεποτισμός έγινε άρση του αποκλεισμού, οι άνεργοι έγιναν οικονομικώς ανενεργοί πολίτες , οι ξένες γλώσσες απέκτησαν ελληνική παράφραση (HIV-ΧΙΒ, copy paste-κοπι παστε, fake news-φακ νιους), τα θρησκευτικά έγιναν ιστορία των θρησκειών, το ξεπούλημα και η ενεχειρίαση της δημόσιας περιουσίας έγινε αξιοποίηση, η αλαζονεία έγινε λαΪκότητα, οι αυξήσεις φόρων και οι μειώσεις μισθών έγιναν αντίμετρα, η ανικανότητα έγινε υπονόμευση από τα συμφέροντα, η άνευ όρων παράδοση έγινε διαπραγμάτευση, η κοινωνική κατάθλιψη έγινε αξιοπρέπεια.
ΕΥΘΥΝΗ ΚΑΙ ΘΑΡΡΟΣ
Απέναντι στην απαξία, τη διαστρέβλωση, την αποδόμηση και εν τέλει το φόβο απέναντι στο χάος πρέπει και θα ορθωθεί ένας νέος πατριωτισμός, της αγάπης στην πατρίδα, της πίστης στη δημοκρατία και τις διαδικασίες της, της αφύπνισης συνειδήσεων, της κοινωνικής αλληλεγγύης και συνοχής. Ένας νέος πατριωτισμός που θα διαλύσει την ψεύτικη ευθεία γραμμή δεξιά-κέντρο-αριστερά και θα θεωρεί «εθνικό ό,τι είναι αληθές».
Για να λειτουργήσουν αυτά απαιτείται ευθύνη και θάρρος. Απαιτείται μια κοινωνία που θα αντισταθεί στο λαΪκισμό και πολίτες συμμετόχους στην προσπάθεια της εθνικής ανασυγκρότησης. Χωρίς τους πολίτες η με πολίτες-υποχείριο των λαΪκιστών κάθε μορφής δεν μπορεί να προχωρήσει τίποτα δημιουργικό.
Ο λαϊκισμός , και λόγω της ανικανότητας που εμπεριέχει, οδηγεί ανπόφευκτα στην οργή, το θυμό, τη μισαλλοδοξία και τέλος στην απογοήτευση και την κατάθλιψη. Απέναντι στον αρνητισμό των παραπάνω εννοιών χρειάζεται ένα θετικό πρόσημο. Είναι η ώρα για την επανατοποθέτηση των των αξιών στο τραπέζι του διαλόγου , για τον καθορισμό των νέων εθνικών στόχων, για ισχυροποίηση των μηχανισμών κοινωνικής συνοχής.
Απέναντι σε μια πολιτική κυβερνητικής ελεημοσύνης που εξαθλιώνει αξιοπρεπείς ανθρώπους στις εισόδους των δημαρχείων για το επίδομα φτώχειας, στις κάρτες σίτισης και στα συσσίτια της εκκλησίας κάποιοι πρέπει να ηγηθούν της αντίστροφης πορείας. Κάποιοι οφείλουν να συνθέσουν τις πολιτικές και κοινωνικές δυνάμεις, χωρίς διακρίσεις και εξαιρέσεις, που πιστεύουν ότι αυτός ο τόπος αξίζει ένα καλύτερο μέλλον. Η σιωπή και η ουδετερότητα δεν έχουν θέση σε αυτήν την πορεία. Ο χρόνος δεν αφήνει πολλά περιθώρια επιλογών και ο νέος πατριωτισμός πρέπει να οικοδομείται ταυτόχρονα με την πορεία εξόδου από την κρίση. Γι’ αυτό και η πολιτική αλλαγή είναι ο απαραίτητος καταλύτης ώστε να δημιουργηθούν τα καινούρια πρότυπα.
ΑΛΗΘΕΙΑ ΚΑΙ ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ
Σε μια κοινωνία που η ελπίδα στραπατσαρίστηκε από το ψέμα και την εξαπάτηση τα παραπάνω δεν είναι εύκολη δουλειά. Το 44% των πολιτών που δεν πήγε στις κάλπες να ψηφίσει το Σεπτέμβριο του 2015 αποτελεί μια μεγάλη πρόκληση. Στους νεοπτώχους των μνημονίων , στους ανέργους της κρίσης, στους εργαζόμενους του ιδιωτικού τομέα που ζουν με το άγχος της απόλυσης η του κλεισίματος της επιχείρησης είναι δύσκολο να μιλήσεις. Δεν είναι όμως αδύνατο. Ο δρόμος περνά από τις καθαρές κουβέντες και την αλήθεια που κακοποιήθηκε βάναυσα την τελευταία διετία. Αυτό είναι το πρώτο και καθοριστικό βήμα στην πορεία προς την εθνική και κοινωνική ανασυγκρότηση. Όταν όλοι θα τολμήσουμε να δούμε κατάματα την πλήρη αλήθεια τότε θα κάνουμε το επόμενο βήμα. Αυτό που αποκαθιστά τη τη σχέση εμπιστοσύνης πολίτη και πολιτικής.
Τότε με έντιμες σχέσεις, αξιόπιστους θεσμούς και τηρούμενους κανόνες θα μπορέσουμε να μιλήσουμε για ένα κράτος ισχυρό και αποτελεσματικό,που θα είναι επίτευγμα του νέου πατριωτισμού.

Ο Δημήτρης Κρανιάς είναι οδοντίατρος, μέλος της Πολιτικης Επιτροπής της Νέας Δημοκρατίας (Αργολίδα) και έχει διατελέσει εκπρόσωπος της Ελλάδος στον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας.