παπανικολόπουλοςΤου Νίκου Παπανικολόπουλου*
Η διεύρυνση της Ε.Ε το 2007, με την ένταξη της Βουλγαρίας και της Ρουμανίας, σίγουρα δημιούργησε ευοίωνους ορίζοντες για το λιμάνι της Αλεξανδρούπολης, αλλά μόνο ως θεωρία και όχι στην πράξη αφού το λιμάνι δεν ήταν έτοιμο.
Τα έργα υποδομών και επέκτασής του, τα οποία ξεκίνησαν τον Αύγουστο του 1995, με χρονικό και οικονομικό σχεδιασμό να ολοκληρωθούν τον Αύγουστο του 2005, διεκόπησαν παραδόξως τον Οκτώβριο του 2001.
Ξεκίνησαν και πάλι το 2008, μετά βασάνων και κόπων, καταφέρνοντας δυο από αυτά, η εκβάθυνση και η σιδηροδρομική σύνδεση του νέου προβλήτα εμπορευματοκιβωτίων με το δίκτυο του Ο.Σ.Ε, να ολοκληρωθούν μόλις το καλοκαίρι του 2015.
Έτσι, την περίοδο 2011 – 2013, που η Ευρωπαϊκή Ένωση διαμόρφωνε τα νέα διευρωπαϊκά δίκτυά της, το λιμάνι της Αλεξανδρούπολης βρέθηκε εκτός δικτύων, αφού δεν ήταν έτοιμο.
Τα νέα διευρωπαϊκά δίκτυα, ενώνουν τη Θεσσαλονίκη με τη Σόφια και το Μπουργκάς, κατευθυνόμενα προς Ανατολάς, μέσω Βουλγαρίας…
http://ec.europa.eu/transport/themes/infrastructure/news/corridors_en.htm
***
Το όνειρό μας, να ‘σβήσουμε’ τα Στενά του Βοσπόρου με την ανάδειξη και την αξιοποίηση του λιμανιού της Αλεξανδρούπολης, δεν μας το ‘έσβησε’ μόνο η Ε.Ε, αλλά και η Τουρκία, με την αξιοποίηση των λιμανιών της ASYOPORT και KUMPORT στα Δαρδανέλια.
Θυμίζω : (i) το 2013, τη χορήγηση δανείου ύψους 92 εκατ. $ για την ολοκλήρωση του Σταθμού εμπορευματοκιβωτίων του ΑSYAPORT, από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Ανασυγκρότησης και Ανάπτυξης (European Bank for Reconstruction and Development – EBRD) και (ii) το 2015, την υπογραφή συμφωνίας για την απόκτηση του 65% των μετοχών του Kumport Terminal, με 940 εκατ. $ από την Cosco Pacific, China Merchants Holding International (CMHI) και China Investment Corporation (CIC).

Το Δεκέμβριο του 2014, στο Βελιγράδι, πραγματοποιήθηκε Σύνοδος Κορυφής μεταξύ της Κίνας και 16 χωρών της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης, με αντικείμενο τη συνεργασία σε θέματα υποδομών για τη διακίνηση εμπορευμάτων από και προς την Κίνα.
Εκεί, με απούσα την Ελλάδα και παρούσα τη Βουλγαρία, υπεγράφησαν συμφωνίες οι οποίες εκτιμώ θα επηρεάσουν το μέλλον των ελληνικών λιμανιών και ειδικά της Αλεξανδρούπολης που εδώ και πολλά χρόνια προσδοκά την αξιοποίηση του λιμανιού της.
Kατά την άποψη μου, η συμμετοχή της Βουλγαρίας, στη Σύνοδο των 16 χωρών στο Βελιγράδι και η δυναμική είσοδος της Τουρκίας στον κλάδο των μεταφορών, αφενός με την υποθαλάσσια σιδηροδρομική σύνδεση του Βοσπόρου (Marmaray) και αφετέρου με τα πανέτοιμα λιμάνια της, το Asyaport και το Kumport στα Δαρδανέλια, τα οποία καλύπτονται και σιδηροδρομικά, πρέπει να εγείρει ανησυχίες για το μέλλον του λιμανιού της Αλεξανδρούπολης. Ανησυχίες που αυξάνονται από πρόσφατα γεγονότα. Τον Οκτώβριο του 2016, στη Βενετία, πραγματοποιήθηκε η 20η Ευρωμεσογειακή Συνάντηση – 20th Euro-Med Convention, με θέμα «Από τη στεριά στη θάλασσα – From Land to Sea». Στόχος της, η προώθηση θαλάσσιων μεταφορών στην Ευρώπη που θα έχουν ευεργετικές επιδράσεις στην οικονομική, περιβαλλοντική και κοινωνική ζωή. Εκεί μπήκε στο χάρτη των συνδυασμένων μεταφορών και η αξιοποίηση της σιδηροδρομικής σύνδεσης του λιμένα Κόπερ της Σλοβενίας (Αδριατική) με το Μπουργκάς (Μαύρη Θάλασσα).
Σήμερα, με αφορμή τις πρόσφατες συζητήσεις, Φορέων της Αλεξανδρούπολης και Μπουργκάς, με θέματα που περιλάμβαναν και την ηλεκτροκίνηση της σιδηροδρομικής γραμμής Αλεξανδρούπολη – Ορμένιο, επισημαίνουμε προς κάθε υπεύθυνο, ότι τα δεδομένα για την αξιοποίηση του λιμανιού της Αλεξανδρούπολης όλο και περιορίζονται.
Το λιμάνι μας ΕΧΑΣΕ ΤΟ ΤΡΑΙΝΟ ΜΕ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ, ήδη δυο φόρες. Το 2005 και το 2013 καθώς δεν είχε ολοκληρώσει τις υποδομές του.
Τα με τυμπανοκρουσίες προβληθέντα Ευρωπαϊκά προγράμματα «Water-Mode» την περίοδο 2009-2011 και «Sea2Sea» την περίοδο 2012-2014, για τη σιδηροδρομική σύνδεση του λιμένα της Αλεξανδρούπολης με τα λιμάνια της Μαύρης Θάλασσας, πέρασαν αναξιοποίητα. Για το πρόγραμμα «Sea Black» που τρέχει, για την περίοδο 2014-2020, προοιωνίζει κάτι ανάλογο…
Και τα χρόνια περνούν…
Αν συνεχίσουμε έτσι, και δυστυχώς δεν διαφαίνεται κάτι διαφορετικό, θα χάσουμε το σημαντικότερο γεωστρατηγικό όπλο που διαθέτουμε, το λιμάνι μας. Και όχι απλά θα το χάσουμε αλλά θα το παραδώσουμε αμαχητί στην Βουλγαρία και την Τουρκία.
Βουλγαρία και Τουρκία, εκμεταλλεύονται τη δική μας βραδυπορία και δίνουν καθημερινά υπεραξία στα δικά τους λιμάνια.

Αλεξανδρούπολη Νοέμβριος 2016
*Υποναύαρχος Λ.Σ (ε.α)