ΤΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΚΟΥΣΙΔΗ

Είναι γεγονός ότι το δημόσιο χρέος της χώρας μας έχει γίνει τεράστιο, πελώριο και γιγαντιαίο. Ιδαίτερα έχει διογκωθεί επικίνδυνα τις τελευταίες δεκαετίες. Είναι επίσης γεγονός ότι ολόκληρο το ελληνικό έθνος βρίσκεται αποσβολωμένο και αμήχανο μπροστά στην πρόκληση να διαχειριστεί ένα τέτοιας διαστάσεως και εκτάσεως χρέος. Η χώρα μας βιώνει μια δραματική κρίση χρέους που ακόμη δεν κορυφώθηκε. Μια κρίση που απειλεί να συμπαρασύρει ολόκληρη την Ευρώπη και τον κόσμο, αφού όλες οι οικονομίες έχουν αλληλοσύνδεση και αλληοεξάρτηση. Γι αυτό προκαλεί προβληματισμό, ανησυχία και πονοκέφαλο για όλους. Πώς τα καταφέραμε, άραγε, εμείς οι μικροί «άτακτοι» να συνταράξουμε αρνητικά ολόκληρη την οικουμένη;

Μέσα στις αμέτρητες αλληλοσυγκρουόμενες και αλληλοαναιρούμενες οικονομικοπολιτικές θεωρίες για έξοδο από το σκοτεινό τούνελ υπάρχει αυτή με τη μεγαλύτερη συχνότητα που μιλά για «κούρεμα» του χρέους στο 50-60%. Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις ειδικών αναλυτών, εφόσον η χώρα κατορθώσει να έχει κάθε χρόνο 2-3 δις ευρώ πρωτογενές πλεόνασμα, τότε θα κατορθώσει να αποπληρώσει το συνολικό χρέος της σε πάνω από 100 χρόνια. Δηλαδή οι επόμενες γενιές Ελλήνων θα δουλεύουν για την εξόφληση του χρέους που θα κληρονομήσουν από τη γενιά μας. Εάν όμως, όπως ισχυρίζονται, γίνει μια αναδιαπραγμάτευση και πείσουμε τους δανειστές-πιστωτές μας να κάνουν ένα σημαντικό «κούρεμα» του χρέους στο 50%, τότε το χρέος θα μειωθεί στο μισό, θα είναι βιώσιμο και θα εξοφληθεί σε 20-30 χρόνια. Αυτό σημαίνει βέβαια ότι οι πιστωτές μας θα χάσουν τα μισά λεφτά που μας δάνεισαν, αλλά ταυτόχρονα συνεπάγεται διπλάσιες θυσίες για τη χώρα μας και για τους πολίτες.

΄Ενα τέτοιο «κούρεμα» του υπέρογκου χρέους μας σημαίνει ότι οδηγούμαστε σε ελεγχόμενη ή συντεταγμένη χρεοκοπία και πτώχευση. Δηλαδή (χονδρικά) η ακίνητη περιουσία μας θα έχει τη μισή αξία, οι τραπεζικές καταθέσεις θα χάσουν τη μισή αξία τους, οι μετοχές θα πλησιάσουν το μηδέν και οι εργαζόμενοι και οι συνταξιούχοι θα χάσουν το μισό τους εισόδημα και θα πρέπει να ζήσουν με τα μισά λεφτά. Ενδεχομένως θα έχουμε και έξοδο από την Ευρωζώνη και επιστροφή στην υποβαθμισμένη δραχμή. Τα εξωτερικά δάνεια θα κοπούν και θα πρέπει να ζήσουμε με το ελληνικό ακαθάριστο εθνικό προϊόν, δηλαδή θα πεινάσουμε… Αλλά ενώ η αφαίμαξη και το «κούρεμα» των εισοδημάτων στους μισθοσυντήρητους πραγματοποιείται ήδη με ραγδαίους ρυθμούς, ωστόσο το «κούρεμα» του χρέους μας δεν ξεκίνησε. Ακούγεται επίσης για ένα πολύπλοκο σχέδιο «Εύρηκα» για τη μείωση του χρέους και για τη σωτηρία της οικονομίας μας.

Από εδώ και πέρα εμείς οι ΄Ελληνες θα μιλούμε για προ μνημονίου εποχή και για μετά μνημονίου εποχή. Από εδώ και στο εξής θα χορεύουμε στους ρυθμούς της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (Ε.Κ.Τ.) και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (Δ.Ν.Τ.). Γι αυτό πρέπει να εγκαταλείψουμε την κομματικοπολιτική ορολογία του παρελθόντος και να χρησιμοποιούμε την ορολογία της σημερινής σκληρής πραγματικότητας. Η εποχή των μεγάλων μπερεκετίων έχει παρέλθει και άρχισε η εποχή των ισχνών αγελάδων που συνεπάγεται πολλά δεινά και βάσανα, που συνεπάγεται ότι θα είμαστε φτωχότεροι και θα περάσουμε πολλούς δριμείς χειμώνες μέχρι να έρθει η άνοιξη…

Από όλα τα παθήματά μας ας διδαχτούμε τουλάχιστον όλοι μας -φτωχοί και πλούσιοι- πως «όταν καταρρεύσει ο κορμός ενός δένδρου, τότε καταρρέουν μαζί του και όσα παρασιτικά φυτά τον απομυζούσαν».-