Του Φάνη Μαλκίδη
Ειδικά σήμερα που η οικονομία αποτελεί μείζον ζήτημα για κάθε Έλληνα και Ελληνίδα, η εξέλιξη με την ρύθμιση του θέματος, μεταξύ Κύπρου και Ισραήλ, της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ), και οι έρευνες για τα ενεργειακά αποθέματα που ξεκίνησαν πριν λίγες ημέρες αποτελούν, ένα εξαιρετικής σημασίας συμβάν.
Για πάρα πολλά χρόνια η Ελλάδα ταλαιπωρείται από ένα φασιστικό κράτος, όπως είναι η Τουρκία, η οποία επιβάλλει στην ελληνική πλευρά, η οποία με τη σειρά της δείχνει υποχωρητικότητα που έρχεται σε αντίθεση με την πραγματικότητα στο Αιγαίο, τη μη άσκηση όλων των δικαιωμάτων της.
Η υφαλοκρηπίδα, τμήμα του παράκτιου βυθού της θάλασσας, αποτελεί την προέκταση της ακτής κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας ως το σημείο στο οποίο αυτή διακόπτεται απότομα. (Υφαλοκρηπίδα έχουν τα νησιά, νησίδες, βραχονησίδες, παρά την αντίθετη τουρκική γνώμη)
Η υφαλοκρηπίδα έχει μεγάλη οικονομική σημασία, αφού βρίσκονται σε αυτήν ή κάτω από αυτήν ορυκτά ( πετρέλαιο, φυσικό αέριο, κλπ).
Τόσο στην ηπειρωτική όσο και στη νησιωτική υφαλοκρηπίδα κατά το Διεθνές Δίκαιο η κυριαρχία ανήκει στο κράτος όπου και ανήκουν οι ακτές.
Σύμφωνα με τη Σύμβαση του ΟΗΕ για το Δίκαιο της Θάλασσας (1982) ως υφαλοκρηπίδα ορίζεται κατά βάση ο βυθός της θάλασσας εντός ακτίνας 200 ναυτικών μιλίων από την ακτή.

Εφ’ όσον η υφαλοκρηπίδα εκτείνεται ως τα 200 ν.μ., τα υπερκείμενα ύδατα θα ανήκουν στην ΑΟΖ του παρακτίου κράτους.
Η Σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας σε σχέση με την ΑΟΖ αναφέρεται σε κυριαρχικά δικαιώματα του παράκτιου κράτους, όσον αφορά την εξερεύνηση και τη διαχείριση των φυσικών πηγών ζώντων ή μη, των υδάτων, του βυθού και του υπεδάφους της θάλασσας, αλλά και στην εξερεύνηση και την οικονομική εκμετάλλευση των ρευμάτων και των υπερκείμενων της θάλασσας ανέμων.
Τα δικαιώματα του κράτους υπάρχουν στην υφαλοκρηπίδα εξ υπαρχής και αυτοδικαίως, ενώ στην ΑΟΖ μόνον κατόπιν σχετικής διακήρυξης. Το παράκτιο κράτος μπορεί να έχει υφαλοκρηπίδα χωρίς να έχει ΑΟΖ, ενώ το αντίστροφο δεν είναι δυνατόν. Η Κύπρος, παρότι έχει το 40% του εδάφους της κατεχόμενο, παρότι δεν έχει το πληθυσμιακό βάρος που πολλοί «ειδικοί» και «αναλυτές» θεωρούν ως προϋπόθεση για άσκηση οικονομικής ή άλλης πολιτικής, κατόρθωσε να ασκήσει το αυτονόητο. Την εθνική της κυριαρχία.
Από την άλλη η Τουρκία, δείχνει με κάθε τρόπο την ανασφάλειά της, κάνοντας παράνομες ενέργειες – συμφωνία για ΑΟΖ με τα κατεχόμενα- και οι πολιτικοί της θλιβερές περιοδείες, άσχετα εάν πολλοί στην Ελλάδα (και στην Κύπρο) την ανυψώνουν κάθε μέρα, μάλιστα σε τέτοιο βαθμό που γεννούν επιφυλάξεις και υποψίες. Τα εκατοντάδες σήριαλ, οι χιλιάδες αναφορές, τα νοούμενα και υπονοούμενα για την Τουρκία υπερβαίνουν κάθε όριο, όμως όπως έχει γράψει η ιστορία αυτά γίνονται μπούμερανγκ.

Το δικαίωμα στους φυσικούς πόρους, δεν εξαρτάται από καμία κυβέρνηση και αντιπολίτευση που ψηφίζουν καθημερινά με τα μνημόνια και τα μεσοπρόθεσμα, την εξαθλίωσή μας χειροκροτώντας μάλιστα τους θύτες! Η Ελλάδα, οι Ελληνίδες και οι Έλληνες μπορούν. Η άσκηση της εθνικής μας κυριαρχίας από τη Σαμοθράκη, μέχρι το Καστελόριζο, πρέπει να γίνει πράξη, είναι χρέος και ευθύνη όλων μας.