Τομαδάκης φωτοΗ Κυριακή για μένα, πάντα είναι μία μέρα κατά την οποία όταν δεν «εργάζομαι», προσπαθώ να την περνάω με τα παιδιά μου.
Σήμερα λοιπόν, ξύπνησα προσπαθώντας να συνέλθω από τον πυρετό που με καθήλωσε το Σάββατο.
Η κόρη μου, μου ζήτησε να φάει χάμπουργκερ. Δεν της χάλασα χατήρι. Πήγαμε προηγουμένως στο συνοικιακό παντοπωλείο να πάρουμε πατάτες, για να μαγειρέψει η μαμά. Πήραμε και κάτι λίγα ακόμη, ο λογαριασμός κάτι παραπάνω από 6 ευρώ.
Έφαγε το χάμπουργκέρ πληρώσαμε 4 ευρώ.
Στο δρόμο για το σπίτι, θέλησα να πάω ακόμη από ένα συνοικιακό μπακάλικο. Πιο πολύ για βόλτα. Έδωσα ακόμη λίγα ευρώ και πήγα να βάλω αέριο στο αυτοκίνητο.
Κάθε μήνα ξοδεύω για καύσιμα, περίπου 30 ευρώ.
Έβαλα μόλις 8,5 γιατί τόσα είχα στην τσέπη μου και δε είχα καμία όρεξη να στηθώ στην ουρά για να βγάλω από τα ελάχιστα που έχω στην τράπεζα.
Κουτσά στραβά, μία εβδομάδα, ένα μήνα θα τον περάσουμε.
Ίσως να ματώσουμε, αλλά πρέπει να βγούμε δυνατοί και ζωντανοί.
Δεν ξέρω αν πέρασαν τα δύσκολα. Δεν ξέρω και δεν μπορώ να προβλέψω αν θα έρθουν πιο δύσκολα.
Στην ίδια φάση είμαστε όμως όλοι.
Ακόμη κι αυτοί που έχουν χιλιάδες ευρώ έξω από τις τράπεζες, ακόμη κι αυτός που δεν έχει ευρώ.
Το βασικό είναι να έχουμε την υγεία μας.
Το να κατηγορούμε, να βρίζουμε, να καταριόμαστε, δε θα οδηγήσει κάπου.
Θα έλεγα και το να προσευχόμαστε, αλλά πιστεύω ότι ακόμη και οι άθεοι στις δύσκολες στιγμές, αναζητούν την ανώτερη δύναμη. . .

Σε καμία περίπτωση, η σημερινή εποχή δεν έχει σχέση με το 40, ούτε με το Ζάλογγο, ούτε φυσικά με τα Έπη του Ελληνισμού.
Η ιστορία πρέπει όμως να μας παραδειγματίσει ως προς κάτι.
Στις δύσκολες μέρες, απαιτείται εθνική ομοψυχία.

Απαιτείται να έχουμε το κεφάλι ψηλά.
Μόνο έτσι θα βρούμε το σωστό δρόμο.
Να είμαστε σωστοί στις δουλειές μας, σωστοί στο σπίτι μας, φίλοι με τους φίλους μας και να συγχωρούμε αν κάποιος μας στενοχώρησε.
Θα επανορθώσει.
Η Ελλάδα θα ανακάμψει.
Γιάννης Τομαδάκης