Η οργανωτική επιτροπή αγώνα για το εργοστάσιο ζάχαρης Ορεστιάδας, απέστειλε επιστολή στον πρωθυπουργό Αντώνη Σαμαρά. Στην επιστολή η οποία συνυπογράφεται από πλήθος φορέων την περιοχής, παρουσιάζεται το πρόβλημα που έχει προκύψει. Οι φορείς ζητούν πολιτική λύση από τον πρωθυπουργό.
Το περιεχόμενο της επιστολής:

Αξιότιμε κ. Πρωθυπουργέ,
Πριν μία εβδομάδα πληροφορηθήκαμε την πρόθεση αναστολής λειτουργίας των εργοστασίων της ΕΒΖ σε Ορεστιάδα και Σέρρες, είδηση που προκάλεσε σοκ στην τοπική κοινωνία, η οποία διαβλέπει με μεγάλη ανησυχία τις πολλαπλές και δυσάρεστες συνέπειες που θα προκληθούν.
Μετά από σύσκεψη που έλαβε μέρος στις 9/7/2014 στο Εργατικό Κέντρο Ορεστιάδας, όλοι οι φορείς της περιοχής αποφασίσαμε ομόφωνα να απευθυνθούμε σ’ εσάς, ως ύστατη προσπάθεια, ώστε να αποτραπεί το “έγκλημα” που έχει σχεδιαστεί σε βάρος της περιοχής μας και των ανθρώπων της.

Κύριε Πρωθυπουργέ,
το 1960 ο Κωνσταντίνος Καραμανλής ίδρυσε την ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑ ΖΑΧΑΡΗΣ, έχοντας στο νου του στόχους αναπτυξιακούς, εθνικούς και στρατηγικούς:
– Την κάλυψη των αναγκών της χώρας σε ένα βασικό προϊόν διατροφής που μέχρι τότε εισαγόταν εξ’ ολοκλήρου από άλλες χώρες.
– Την ανάπτυξη της τευτλοκαλλιέργειας σε επιλεγμένες περιοχές με προοπτικές στον αγροτικό-παραγωγικό τομέα.
– Την περιφερειακή εκβιομηχάνιση της χώρας.
– Την οικονομική τόνωση της περιφέρειας (θέσεις εργασίας, ενίσχυση αγροτικού εισοδήματος, δημιουργία νέων επαγγελματικών ομάδων).
– Την παραγωγή υποπροϊόντων –ζωοτροφών.
Αυτό το στοίχημα το κέρδισε η Ελληνική Βιομηχανία Ζάχαρης και για πάρα πολλά χρόνια κατείχε την πρώτη θέση στον κλάδο τροφίμων της Ελλάδας και ήταν μια από τις μεγαλύτερες ζαχαροβιομηχανίες της Ευρώπης, προσφέροντας υπηρεσίες όχι μόνο στον Έλληνα αγρότη, αλλά συμβάλλοντας δραστικά και στην εθνική οικονομία. Επισημαίνουμε ότι η ΕΒΖ ουδέποτε επιβάρυνε τον κρατικό προϋπολογισμό ούτε κατά 1 ευρώ.
Ειδικά για την περιοχή μας, το εργοστάσιο της Ορεστιάδας από το 1974 μέχρι σήμερα αποτελούσε τον κύριο μοχλό και πυλώνα ανάπτυξης.
Μεταξύ άλλων, δημιούργησε εκατοντάδες θέσεις εργασίας μόνιμου και εποχικού προσωπικού και συγκρότησε ένα ολόκληρο κύκλωμα τευτλοεξαγωγέων και μεταφορέων, αξίας πολλών εκατομμυρίων ευρώ.
Ενίσχυσε τις τοπικές επιχειρήσεις, και το κυριότερο, κατηύθυνε τους αγρότες σε μια δυναμική καλλιέργεια, όπως αυτή του ζαχαρότευτλου, δίνοντάς τους ένα σημαντικό εισόδημα, ισοδύναμο του οποίου καμία άλλη καλλιέργεια δεν μπορούσε να τους προσφέρει.
Ενδεικτικά σας αναφέρουμε ότι από το 1975 μέχρι και σήμερα το εργοστάσιο ζάχαρης άφησε στην περιοχή 1,5 δις. ευρώ, περίπου 40 εκ. ευρώ σε ετήσια βάση, χρήματα που θα απολέσει η τοπική οικονομία, εφόσον υλοποιηθεί η απόφαση της διοίκησης να κλείσει το ζαχαρουργείο. Την επόμενη κιόλας ημέρα θα αφανιστούν επαγγελματικές ομάδες που εξαρτώνται άμεσα από την τευτλοκαλλιέργεια, όπως τευτλοεξαγωγείς και ψεκαστές, και θα οδηγηθούν σε οικονομικό μαρασμό μεταφορείς, οδηγοί, συνεργεία επισκευής μηχανημάτων, γεωπόνοι, φορτοεκφορτωτές. Μαζί θα χαθούν και οι εκατοντάδες θέσεις εργασίας μόνιμου και εποχικού προσωπικού.

Αυτή η απόφαση μόνο ένα αποτέλεσμα μπορεί να έχει: Την πλήρη εξαθλίωση και το «σβήσιμο», ουσιαστικά, της περιοχής μας.

Το κλείσιμο του εργοστασίου ζάχαρης Ορεστιάδας, ως η τελευταία βιομηχανική μονάδα που είχε απομείνει στον βόρειο Έβρο, σκοτώνει και κάθε ελπίδα προοπτικής αυτού του τόπου, που δεν περιμένει καμία μεγάλη επένδυση (ιδιωτική ή δημόσια) και μετράει μέχρι σήμερα εκατοντάδες λουκέτα μικρών επιχειρήσεων, ποσοστά ανεργίας που έχουν ξεφύγει από κάθε όριο, αλλά και ερήμωση των πόλεων και των χωριών, εξαιτίας του νέου, μεγάλου μεταναστευτικού ρεύματος των τελευταίων ετών.
Την ίδια ώρα, η εξ’ ανατολών γειτονική χώρα, η Τουρκία, αναπτύσσεται ραγδαία στη ζώνη των συνόρων της με την Ελλάδα, ενισχύοντας συστηματικά την τευτλοκαλλιέργεια και την παραγωγή ζάχαρης. Η αναπτυξιακή αυτή ανισορροπία μεταξύ των δύο χωρών στη γραμμή των συνόρων τους θα έπρεπε να αποτελεί ζήτημα ύψιστης εθνικής σημασίας και να απασχολήσει σοβαρά την Ελληνική πολιτική ηγεσία, που, δυστυχώς, περιορίζεται μόνο στο να απονέμει τα εύσημα στους κατοίκους “που φυλούν Θερμοπύλες”.

Κύριε Πρωθυπουργέ,
Πιστεύουμε πως η λειτουργία του εργοστασίου ζάχαρης Ορεστιάδας, μέσα από μία συνολική παραγωγική εξυγίανση της Ελληνικής Βιομηχανίας Ζάχαρης, αποτελεί τη μόνη ελπίδα να μπορέσει ο τόπος να διατηρήσει έναν βασικό παραγωγικό ιστό και να συγκρατήσει τον πληθυσμό και τη συνοχή του.

Κύριε Πρωθυπουργέ,
Θα μπορούσαμε να σας παραθέσουμε και άλλα επιχειρήματα οικονομικής φύσης, που αιτιολογούν την ανάγκη διατήρησης του εργοστασίου, ωστόσο πιστεύουμε ότι εκείνο που προέχει είναι να αντιληφθείτε τη μεγάλη σημασία της λειτουργίας του, καθώς εξυπηρετούσε και επιβάλλεται να συνεχίσει να εξυπηρετεί την ακριτική περιοχή, τους ανθρώπους της, την εθνική οικονομία, την όποια αναπτυξιακή προοπτική και όχι τα στενά τραπεζικά συμφέροντα.

Κύριε Πρωθυπουργέ,
Οι φορείς και οι κάτοικοι του Έβρου πιστεύουμε ότι η λειτουργία του εργοστασίου είναι μείζον ζήτημα, γι’ αυτόν το λόγο απευθυνόμαστε σε εσάς. Πιστεύουμε ότι απαιτείται πολιτική λύση και πρωτοβουλία.
Θεωρούμε ότι έχετε την τελική πολιτική ευθύνη να κρατήσετε τα εργοστάσια της Ε. Β. Ζ. “ζωντανά”. Να δώσετε μία νέα παραγωγική προοπτική στην εταιρεία ώστε να γίνει ξανά ανταγωνιστική και κερδοφόρα.

– Περιφέρεια Αν. Μακεδονίας – Θράκης
– Δήμαρχος Ορεστιάδας
– Δήμαρχος Διδυμοτείχου
– Δήμαρχος Αλεξανδρούπολης
– Δήμαρχος Σουφλίου
– Εργατικό Κέντρο Ν. Έβρου
– Εργατικό Κέντρο Ορεστιάδας
– Εμπορικό & Βιομηχανικό Επιμελητήριο Έβρου
– Δικηγορικός Σύλλογος Ορεστιάδας
– Σωματείο Τευτλοεξαγωγέων
– Ομοσπονδία Αγροτικών Συλλόγων Έβρου «Η Ενότητα»
– Σωματείο Εργαζομένων ΕΒΖ
– Σωματείο Εποχικού Προσωπικού ΕΒΖ
– Ένωση Επαγγελματιών & Βιοτεχνών Β. Έβρου
– Σύνδεσμος Βιοτεχνών & Βιομηχάνων Β. Έβρου
– Σύνδεσμος Εργολάβων – Ηλεκτρολόγων Ορεστιάδας – Διδυμοτείχου
– Εμπορικός Σύλλογος Ορεστιάδας
– Ένωση Αγροτικών Συνεταιρισμών Ορεστιάδας
– ΓΕΩΤΕ Θράκης
– Γεωπονικός Σύλλογος Έβρου

Έπονται υπογραφές