Απάντηση σε αναφορές του δημάρχου Αλεξανδρούπολης κατά τη διάρκεια της συνέντευξης τύπου για το ΤΑΙΠΕΔ στην εξουσία του οποίου πέρασε μεγάλο μέρος περιουσίας που εκμεταλλεύονταν από το δήμο δίνει ο ανεξάρτητος δημοτικός σύμβουλος Αλεξανδρούπολης Γιάννης Λασκαρής.
Ο κ. Λασκαράκης αναφέρει:

Ήρωες και χαφιέδες…
Πολύ θα το ήθελε ο κ. Λαµπάκης να επιβάλλει «σιωπή τάφου» όχι µόνο στα µέσα ενηµέρωσης, αλλά και στους δηµοτικούς συµβούλους που έχουν την υποχρέωση και το δικαίωµα να ελέγχουν τη δηµοτική αρχή και να προτείνουν λύσεις για τα προβλήµατα και τις προοπτικές του ∆ήµου. Αυτή την υποχρέωση και αυτό το δικαίωµα κανείς δεν θα µας τα περιορίσει.
Είπε στη συνέντευξη τύπου για το πρόσωπό µου, ότι «θέλω να γίνω Χαλίφης στη θέση του Χαλίφη». ∆εν γνωρίζω αν ο κ. Λαµπάκης αισθάνεται περισσότερο Χαλίφης παρά ∆ήµαρχος, σίγουρα όµως θα µείνει στην ιστορία σαν ο ∆ήµαρχος (ή ο Χαλίφης) που επί των ηµερών του χάθηκαν οι πολυτιµότεροι ελεύθεροι χώροι που διαθέτει αυτή η πόλη, στην πλέον προνοµιούχο περιοχή, στην παραλιακή ζώνη.
Μετά το χώρο των αποθηκών της ΚΥ∆ΕΠ, χάνεται σήµερα ο χώρος του ΕΟΤ, ενώ για την έκταση κάτω από το Φάρο, αδυνατεί να υλοποιήσει ένα αναπτυξιακό µέτωπο για τους δηµότες. Ο ίδιος κίνδυνος ελλοχεύει (όπως συνέβη και αλλού) και για τα Ιαµατικά Λουτρά της Τραϊανούπολης, ο οποίος ανήκει επίσης στον ΕΟΤ.
Η ειρωνεία είναι ότι αυτοί οι χώροι αποκτήθηκαν κατά χρήση όταν υπηρετούσα από την ταπεινή θέση του Αντιδηµάρχου µαζί µε τους άλλους συνεργάτες του Τάσου Σουλακάκη, ενώ αντιθέτως χάθηκαν επί δικής του ∆ηµαρχίας. Εκ του αποτελέσµατος κρίνονται οι ηγεσίες… και οι «εχθροί του τόπου».
Και δεν έχει το δικαίωµα να παριστάνει τον ανήξερο και το «θύµα» του ΤΑΙΠΕ∆, διότι τον είχα προειδοποιήσει πολλάκις και δηµοσίως και µέσα στο δηµοτικό συµβούλιο, ότι οι χώροι αυτοί που είναι µεν στη χρήση του ∆ήµου και των δηµοτών, αλλά στην ιδιοκτησία δηµόσιων φορέων, θα πρέπει να θωρακιστούν τώρα µε σχεδιασµό, διαπραγµάτευση και αξιοποίηση του εργαλείου που διαθέτει ο ∆ήµος, δηλαδή το Γενικό Πολεοδοµικό Σχέδιο και τον ορισµό των χρήσεων γης. Και αυτό διότι επίκειται η παραχώρηση αυτών των χώρων στην ιδιωτική πρωτοβουλία. ∆υστυχώς µε αγνόησε, συνεπής στην πάγια τακτική του να αδιαφορεί για τις τεκµηριωµένες και συγκεκριµένες προτάσεις µου. Επειδή όµως η πραγµατικότητα δε συµβαδίζει µε τα παχιά λόγια, ήρθε το µοιραίο µε την µορφή του ΤΑΙΠΕ∆ και έγινα µάντης κακών, πριν «αλέκτωρ λαλήσαι». Και εδώ είναι η απορία µου. Πώς εγώ, ένας απλός δηµοτικός σύµβουλος µπόρεσα να προβλέψω το «κακό» και αυτός ο Υπερδήµαρχος συνελήφθη κοιµώµενος; Γι αυτό µίλησα για Προµηθείς και Επιµηθείς.
Πέρα όµως από την κριτική µου του προσέφερα την συµπαράστασή µου για την µαταίωση της παραχώρησης στο ΤΑΙΠΕ∆, ενώ του πρότεινα και λύσεις, όπως είναι το νόµιµο δικαίωµα του ∆ήµου να επιβάλλει την εισφορά σε γη και χρήµα στο υπό ένταξη στο σχέδιο πόλης ακίνητο του ΕΟΤ, που θα είναι πολύ µεγαλύτερη όταν µεταβιβαστεί σε ιδιώτη (έως και 60% του ακινήτου). Φωνή βοώντος εν τη ερήµω…
Όλα αυτά βέβαια προκύπτουν από την έλλειψη σχεδιασµού για το σύνολο του ∆ήµου της Αλεξανδρούπολης, για τον οποίο ο κ. Λαµπάκης αδιαφορεί διότι επιθυµεί να χειρίζεται αυτοπροσώπως και σε αντίθεση µε την επιστήµη, πολύ σηµαντικά χωροταξικά ζητήµατα για το µέλλον του ∆ήµου µας. Αφού επέλεξε αυτή την πολιτική να µάθει και να αναλαµβάνει τις ευθύνες του για τις επιλογές του.
Και για να τελειώσω, δεν ήξερα ότι θα πρέπει να παίρνω την άδεια από τον κ. ∆ήµαρχο (ή Χαλίφη) για να πηγαίνω όπου κρίνω για να ασκώ το επάγγελµά µου, ενηµερώνοντας τους αναγνώστες της ΓΝΩΜΗΣ για τα συµβαίνοντα στην πόλη µου. Όταν έρχεται µόνη, πια, η ΓΝΩΜΗ για να καλύψει τις συνεδριάσεις του δηµοτικού συµβουλίου, είναι καλά και όταν πάει άλλού είναι αµαρτία;
Ο Ζαχαριάδης πίστευε ότι ο κόσµος είναι χωρισµένος σε «ήρωες» και «χαφιέδες». Μήπως ο κ. Λαµπάκης ζήλεψε τη δόξα του;