Η συνεχιζόμενη περιπέτεια της δημόσιας ραδιοτηλεόρασης στην Ελλάδα δεν είναι απλώς ζήτημα που αφορά συγκεκριμένους επαγγελματικούς κλάδους ή επηρεάζει το εξαιρετικά επιβαρημένο ήδη πεδίο της Ενημέρωσης. Είναι περιπέτεια της ίδιας της δημοκρατίας και έχει αποτύπωμα και στον χώρο του πολιτισμού.
Καμιά ανάγκη αναδιάρθρωσης, εξορθολογισμού, εξυγίανσης ή όποιας άλλης έννοιας χρησιμοποιήθηκε διαστρεβλωμένα απ’ όσους σχεδίασαν την εξέλιξη αυτή δε δικαιολογεί μια σειρά από ουσιαστικές βιαιότητες που διαπράχτηκαν κατά την εκτέλεσή της.
Από την αιφνίδια και απαξιωτική για τους εργαζόμενους της Ενημέρωσης αλλά και για τους αποδέκτες της εργασίας τους, το κοινό, διακοπή του σήματος των δημόσιων ραδιοτηλεοπτικών σταθμών ως την απαξιωτική και για τον ίδιο τον θεσμό της δικαιοσύνης πλέον άρνηση της επαναφοράς του, η κυβέρνηση, πεισματικά τυφλωμένη, ακυρώνει δεκαετίες έργου και δράσης πολλών ανθρώπων, οι οποίοι αξιοποίησαν το δημόσιο αγαθό της Ενημέρωσης και συνέβαλαν στη δημιουργία του σύγχρονου προσώπου της Ελλάδας, στη διάσωση της παράδοσής της, στη διάδοση του πολιτισμού της.
Όποιος υπερασπίζεται ειλικρινώς τη διαφάνεια δεν μπορεί να κλείνει τα μάτια στην ιστορία που μια φευγαλέα έστω επισκόπηση του αρχείου της ΕΡΤ θα αναδείκνυε. Και όποιος επικαλείται στα σοβαρά την ανάγκη μεταρρυθμίσεων δεν μπορεί να υποστηρίζει ότι προϋπόθεση γι’ αυτές είναι η αναγκαστική σιωπή και η μαύρη οθόνη.
Το Μορφωτικό Ίδρυμα της ΕΣΗΕΜ-Θ υποστηρίζει τον αγώνα να διατηρηθεί ζωντανή η δημόσια ραδιοτηλεόραση, όπως θα υπερασπιζόταν κάθε αδιαπραγμάτευτη προϋπόθεση της δημοκρατίας, και τονίζει ότι η πολιτιστική διάσταση του έργου της ήταν και παραμένει κορυφαίας σημασίας ζητούμενο.