Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥΠΟΛΕΩΣ ΑΝΘΙΜΟΣ
Στους Ευσεβείς Ορθοδόξους Χριστιανούς της Επαρχίας μας

Αγαπητοί μου, Πατέρες και Αδελφοί, Χριστός Ανέστη!

Μετά το Γολγοθά, στην καρδιά των μαθητών του Χριστού βασίλευε η θλίψη και η απογοήτευση. Πόνεσαν για το άδικο που συντελέστηκε, είδαν τα όνειρα τους να γκρεμίζονται μονομιάς, γεύθηκαν την παντελή αδυναμία να ανατρέψουν το συμβάν, «ούρλιαζε» σιωπηλά η καρδιά τους, κομματιαζόταν με απορημένες σκέψεις το μυαλό τους και με ταπεινωμένο φρόνημα, με αίσθημα ματωμένου πόνου, ίσως και θυμωμένοι με το Θεό, γύρισαν στα σπίτια τους και στη ζωή τους, που πιά δεν είχε αξία και νόημα. Χωρίς το Χριστό, θα βυθίζονταν ξανά στην πλήξη της καθημερινότητας, χωρίς ελπίδα, δίχως χαρά.

Όμως, ο Χριστός αναστήθηκε, όπως τους είχε υποσχεθεί. Σε τρείς μέρες ήρθε πάλι κοντά τους. Τους έδειξε τις πληγές του. Τους ερμήνευσε τα γεγονότα. Τους φανέρωσε τη σημασία όσων έπρεπε να γίνουν, τους άνοιξε τον ορίζοντα, τους έδειξε τη συνέχεια του έργου του. Τους υποσχέθηκε ότι δεν θα μας εγκαταλείψει ποτέ πιά. Και οι μαθητές του κατάλαβαν. Για πρώτη φορά Τον κατάλαβαν! Μπροστά στην προοπτική της Ανάστασης, ούτε τα θαύματα είχαν αξία, ούτε η διδασκαλία του. Όλα έγιναν καινούργια και όμορφα, ξανάνοιωσαν και δυνάμωσαν. Ο κόσμος απέκτησε νέο περιεχόμενο, τα δάκρυα βελτίωσαν την όραση και ο θάνατος δεν υπάρχει πιά.

Αγαπητοί μου, ελάτε να υποδυθούμε το ρόλο των Αποστόλων. Βρισκόμαστε, ως άνθρωποι, ως οικογένειες, ως λαός στην ίδια θέση που βρίσκονταν εκείνοι. Απορία, φόβος, αβεβαιότητα, ανατροπή των δεδομένων, ακαταστασία στα νοικοκυριά και στις ψυχές, θλίψη και απογοήτευση βασιλεύουν και στη δική μας καρδιά, στην Πατρίδα μας. Δικαιολογημένη αγανάκτηση και θυμός για δικά μας λάθη και υπερβολές, για απάτες και εγκλήματα που διαπράξαμε, για την αμέλεια των υπευθύνων ταγών μας που αδιαφόρησαν, για την σκληρότητα των ξένων που ανάλγητα μας τσακίζουν τη ζωή και την αξιοπρέπεια.

Όμως, αδελφοί μου, ο Χριστός Ανέστη! Δεν έμεινε στον Τάφο, δεν χάθηκε στο γαλάζιο του ουρανού, δεν μας εγκατέλειψε. Αναστήθηκε και επέστρεψε κοντά μας. Κοντά στα λάθη μας, δίπλα στον πόνο μας, συντροφιά με τη μοναξιά μας, παρέα με τον κακό χαρακτήρα μας. «Θα είμαι μαζύ σας, όλες τις ημέρες της ζωής σας, μέχρι τη συντέλεια των αιώνων», μας υποσχέθηκε.

Λοιπόν, όποιος από εμάς νοιώθει μόνος… όποιος αισθάνεται αδύναμος… όποιος βιώνει απογοήτευση… όποιος σηκώνει σταυρό… όποιος ανεβαίνει Γολγοθά… όποιος ζει το θάνατο καθημερινά… Ε! δίπλα σ’ αυτόν είναι ο Χριστός.

Ήρθε η ώρα να κατανοήσουμε τη σημασία της παρουσίας του στη ζωή μας! Μέχρι τώρα, μπορεί να μην τον …χρειαζόμαστε! Πιστεύαμε ότι το μυαλό μας είναι αρκετό. Ότι τα χέρια μας είναι ικανά. Ότι η μοίρα μας διαγραφόταν από εμάς τους ίδιους.

Τώρα ξεχωρίζουν οι πιστοί από τους αδιάφορους χριστιανούς. Τώρα αποκαλύπτεται η δύναμη των Μυστηρίων της πίστης μας. Τώρα φανερώνεται η δυναμική του Ευαγγελίου στο βίο μας.

Αφού ο Χριστός αναστήθηκε, εμείς μετέχουμε στη ζωή του, μπολιασμένοι στο Σώμα και στο Αίμα του. Αφού ο Χριστός αναστήθηκε, η εμπιστοσύνη που του έχουμε δεν είναι μάταιη. Αφού ο Χριστός αναστήθηκε, ο λόγος του είναι η πνοή μας. Οι αμαρτίες μας δεν φορτώνουν την ψυχή μας με ενοχές, δεν μας γονατίζουν με τύψεις. Η μετάνοια φέρνει λύτρωση και η λύτρωση σωτηρία, ελπίδα και χαρά.

Αφού ο Χριστός αναστήθηκε, η ζωή μας δεν είναι άγνωστη σε μας, ούτε ακατανόητη. Κατανοούμε το παρελθόν μας, ερμηνεύουμε το παρόν μας και προδιαγράφουμε με τα χέρια μας το μέλλον μας. Πίσω από γεγονότα που αφελείς ονομάζουν τυχαία και συμπτωματικά, εμείς βλέπουμε τον αναστημένο Χριστό να μας χαμογελά, να μας ενθαρρύνει και να μας προσκαλεί στη νίκη.

Οπότε, αγαπητοί μου, Πατέρες και Αδελφοί…

…ας τελειώσουν οι χλιαρότητες, οι «μέσες» λύσεις, οι ασυνέπειες και οι «εξυπνάδες». Η ζωή στην ελληνική κοινωνία έγινε σκληρή και οι μέχρι τώρα κακές μας επιλογές αποδείχτηκαν μοιραίες. Η λογική μας, που τόσο την εμπιστευθήκαμε, μας πρόδωσε. Η υπερηφάνεια μας, γελοιοποιήθηκε από τις ψευδαισθήσεις μας. Τα δεκανίκια μας έσπασαν και μας έρριξαν στο χώμα.

Τί μας απέμεινε στους Έλληνες; Η Πίστη των Πατέρων μας που έκανε ιστορικά θαύματα κι έγραψε χρυσές σελίδες στην Παγκόσμια Ιστορία. Σε πολέμους, σε προσφυγιές, σε πείνα, σε φτώχεια, σε θάνατο, ο αναστημένος Χριστός ήταν το κοινό όραμα των Ελλήνων και η βέβαιη σιγουριά τους.

Εκεί ας γυρίσουμε. Στον άδειο Τάφο του κι ας τον ψάξουμε τριγύρω, όπως πήγε στον Τάφο του και τον έψαξε η Μαρία η Μαγδαλινή. Και τότε ο Χριστός ήρθε μπροστά της. Της μίλησε και την προσκάλεσε στη Βασιλεία του.

Αυτό κάνει ακόμα ο Αναστημένος Χριστός. Οπότε εμείς, έστω και τώρα, απογοητευμένοι και προδωμένοι από όλους κι από όλα, ας ξέρουμε ότι μας απομένει Εκείνος.

Ας γυρίσουμε κοντά του. Ως παιδιά του, ως φίλοι του, σαν αδέλφια του. Γιά να σηκωθεί η ψυχή μας. Για να ανανήψει η ελπίδα μας. Για να παλινορθωθεί η εθνική μας αξιοπρέπεια. Για να καταστρωθεί δίκαια η κοινωνική δικαιοσύνη. Για να επικρατήσει η «επί γης ειρήνη». Για να βιωθεί η χαρά και να λάμψει η ελπίδα στα μάτια των παιδιών μας.

Μόνο ο Χριστός μας απέμεινε, αγαπητοί μου. Κι ευτυχώς για μας, είναι Αναστημένος και γεμάτος αγάπη και συγχωρητικότητα, μας περιμένει.

Ας προστρέξουμε κοντά του, ας τον ακούσουμε, δεν χρειάζεται να του εξηγήσουμε τίποτε, τα ξέρει όλα, δεν χρειάζεται να του προσφέρουμε κάτι, θέλει εμάς και τις αμαρτίες μας. Ας πάρουμε το Σώμα του, και το Αίμα του ας τρέξει στις φλέβες μας, τουλάχιστον απόψε. Ας αναστηθούμε μαζύ του, και με τα σημάδια των πληγών μας ας δούμε τον κόσμο γύρω μας από άλλο πρίσμα και σε άλλη τροχιά. Στην τροχιά της αναστημένης ζωής μας στην πορεία της λύτρωσης.

Χριστός Ανέστη! αδελφοί.

Και μη φοβάστε να το φωνάξετε δυνατά, ώστε να φύγει κάθε φόβος από την καρδιά μας. Χριστός Ανέστη!

Ευχέτης προς Κύριον για όλους σας,
Ο Επίσκοπος και Μητροπολίτης σας

✥ Ο Αλεξανδρουπόλεως ΑΝΘΙΜΟΣ