Κάθε μέρα είναι η μέρα της γυναίκας. Μια φορά το χρόνο, όμως, την τιμούν !
Στις 8 Μαρτίου γιορτάζει η γυναίκα, η κόρη, η σύζυγος, η μάνα. Η γυναίκα της Ελλάδας, της Ευρώπης, του κόσμου. Η γυναίκα της καριέρας και η άνεργη.
«Υπάρχει κάτι πιο όμορφο από την γυναίκα ;» αναρωτιόμαστε και στις 8 Μαρτίου την τιμούμε με ξεχωριστό τρόπο. Οι γυναίκες στην Ελλάδα έχουν αποδείξει ότι ξέρουν να διεκδικούν και να απαιτούν.
Κάθε χρόνο τιμάμε την 8η Μάρτη, ως ημέρα μνήμης αγώνων του γυναικείου κινήματος, ως ημέρα αποτίμησης των κατακτήσεων των γυναικών και ως αφετηρία νέων στόχων σε κυβερνητικό, πολιτικό, κοινωνικό και ατομικό επίπεδο για την ουσιαστική κατοχύρωση της Ισότητας των δύο φύλων σε όλες τις εκφράσεις της ζωής.
Στις 8 Μάρτη το 1857 οι ράφτρες και οι υφάντρες της Νέας Υόρκης κατέβηκαν στους δρόμους απαιτώντας μείωση των εξαντλητικών ωρών εργασίας – από 16 σε 10 ώρες την ημέρα, ωράριο που οι άντρες είχαν ήδη κατακτήσει πριν από 17 χρόνια – και ζητώντας ίσα μεροκάματα με τους άντρες όπως και ανθρώπινες συνθήκες δουλειάς. Η εξέγερση αυτή πνίγηκε στο αίμα ύστερα από βίαιη επίθεση της αστυνομίας.
Το 1909 οι γυναίκες της βιομηχανίας υποκαμίσων κατέβηκαν πάλι σε μαζική απεργία που είναι γνωστή ως η εξέγερση των 20.000 γυναικών.
Το 1910 η Κλάρα Τσέτκιν, διεθνής αγωνιστική φυσιογνωμία του εργατικού και γυναικείου κινήματος, κατά τη διάρκεια του παγκόσμιου Συνεδρίου Σοσιαλιστριών στην Κοπεγχάγη, πρότεινε να καθιερωθεί η 8 του Μάρτη «ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ». Για να εκφράσουμε «είπε» την αλληλεγγύη και την αγάπη για Ειρήνη που μας ενώνει και να διαδηλώσουμε τη συνεχή διεκδίκηση των δικαιωμάτων μας». Και ακόμα πρόσθεσε ότι, «την ημερομηνία αυτή πρέπει οι συνδικαλιστικές οργανώσεις να συμπεριλάβουν στις εκδηλώσεις τους και τη διοργάνωση μιας ημέρας των γυναικών, που σε πρώτη φάση θα διεκδικεί το δικαίωμα της ψήφου των γυναικών και η εκδήλωση αυτή θα πρέπει να πάρει διεθνή χαρακτήρα».
Το 1977 ο ΟΗΕ στη Γενική του Συνέλευση καθιέρωσε την Ημέρα της Γυναίκας, ως Ημέρα για τα Δικαιώματα της Γυναίκας και τη Διεθνή Ειρήνη.
Το παγκόσμιο λοιπόν, αυτό κίνημα έφθασε και στην Ελλάδα. Η θέση της γυναίκας στην ελληνική κοινωνία αναβαθμίστηκε, τουλάχιστον θεσμικά, όταν στις 28 Μαΐου 1952, με τον νόμο 2159 οι Ελληνίδες απέκτησαν το δικαίωμα του «εκλέγειν και εκλέγεσθαι». Μπορούσαν ,δηλαδή , πλέον να ψηφίζουν στις εκλογές, δημοτικές και βουλευτικές, αλλά και να υποβάλουν υποψηφιότητα σε αυτές για να εκλεγούν. Πρώτη Ελληνίδα βουλευτής ήταν η Ελένη Σκούρα, η οποία ήταν υποψήφια του κόμματος «Ελληνικός Συναγερμός». Ακολούθως, η άνοδος του φεμινιστικού κινήματος στη Δύση, τη δεκαετία του ’60, αναζωογόνησε τη Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας, που από το 1975 διεξάγεται υπό την αιγίδα του ΟΗΕ, με στόχο την ανάδειξη των γυναικείων προβλημάτων και δικαιωμάτων. Είναι μια μέρα κινητοποιήσεων σε όλο τον κόσμο για την υποστήριξη της ισότητας, και την αξιολόγηση της θέσης των γυναικών στην κοινωνία. Παραδοσιακά, ενώσεις για τα δικαιώματα των γυναικών και ακτιβιστές διαδηλώνουν σε όλο τον κόσμο για να κάνουν γνωστά τα αιτήματά τους για βελτίωση της θέσης των γυναικών, καθώς και να εορτάσουν τις νίκες και τα επιτεύγματα του κινήματος.
Δυστυχώς όμως, διανύουμε μία ιδιαίτερα κρίσιμη εποχή που υποθηκεύονται και συνθλίβονται τα εργασιακά και κοινωνικά δικαιώματα όλων των πολιτών , αλλά κυρίως των γυναικών. Καθημερινά οδηγούνται στην ανεργία χιλιάδες απ’ αυτές, γιατί ήθελαν να δημιουργήσουν οικογένεια, ενώ όσες συνεχίζουν να εργάζονται υπόκεινται σε εξαντλητικά ωράρια και συχνά κακομεταχειρίζονται από τους εργοδότες.
Τώρα λοιπόν είναι η ευκαιρία, οι γυναίκες να ξεκινήσουν από την αρχή, θέτοντας νέες βάσεις, διεκδικώντας ισονομία, ισοτιμία, εργασία, δημιουργία ζωής κάτω από ανθρώπινες συνθήκες. Εξάλλου, η ιστορία μας υπενθυμίζει τον σπουδαίο κοινωνικό ρόλο που διαδραμάτισε η γυναίκα στην Ελλάδα σε περιόδους κρίσης, τον συνεχή της αγώνα στην εργασία, στο σπίτι, στην κοινωνία καθώς και τις διαχρονικές αξίες που θωράκισαν τους αγώνες της.
Το Εργατ/κό Κέντρο Ν. Έβρου και το συνδικαλιστικό κίνημα στηρίζουν την γυναίκα θεωρώντας επιβεβλημένη και απαραίτητη την δράση τους στην πρώτη γραμμή του αγώνα για πλήρη και ουσιαστική ισότητα ανδρών – γυναικών στις εργασιακές και κοινωνικές σχέσεις. Όπως είπε και η Άννα Μπέτανκουρτ :
«Ζητάμε ίσα δικαιώματα για τη γυναίκα, γιατί τότε μόνον η Ελευθερία θα είναι πλήρης»
Για το Διοικητικό Συμβούλιο
Του Εργατ/κού Κέντρου Ν. Έβρου
Ο Πρόεδρος Ο Γεν. Γραμματέας
Γκιγκούδης Απόστολος Φουτζιτζής Βασίλειος