Ο Αθλητισμός, το Βόλεϊ, ο Έβρος, η Ορεστιάδα θρηνούν με την απώλεια του Νίκου Σαμαρά.
Στην είδηση του θανάτου του μου ήρθαν πολλές έντονες μνήμες.
Τα απογεύματα που μικροί, μεγάλοι, άντρες, γυναίκες συναντιόμασταν στο κλειστό γήπεδο της Ορεστιάδας για τον αγώνα.
Τις εφημερίδες που διαβάζαμε κι ανέφεραν το όνομα της πόλης –αναγκαστικά λόγω των διακρίσεων-.
Τα παιδιά μου που τα καλοκαίρια σε όποιο μέρος της Ελλάδας κι αν βρισκόμασταν περήφανα φορούσαν τη φανέλα της ομάδας της Ορεστιάδας και συγκεκριμένα αυτή με το όνομα Σαμαράς.
Ο Νίκος Σαμαράς υπήρξε ένα σύμβολο για τον τόπο μας.
Ήταν μαχητής, ήταν δυνατός, είχε ανάστημα και άστρο.
Ενσάρκωσε τα όνειρα μια ολόκληρης περιοχής, η οποία για μια περίοδο ταύτισε το όνομά της με το δικό του.
Η παρουσία του αποτέλεσε αφετηρία για την πορεία πολλών νέων αθλητών.
Η απώλεια του είναι ιδιαίτερη δύσκολη εξαιτίας του νεαρού της ηλικίας του, της προσωπικότητάς του, αλλά και γιατί μαζί με το Νίκο Σαμαρά όλοι εμείς χάνουμε ένα κομμάτι από αυτά που ζήσαμε και που νιώσαμε, από αυτά που αυτός μας προσέφερε.
Θα τον θυμόμαστε πάντα για όλες τις στιγμές υπερηφάνειας που μας χάρισε. Στο κλειστό γήπεδο στην Ορεστιάδα, στον κόσμο ολόκληρο.
Στο κλειστό γήπεδο που οφείλει η Πολιτεία να του δώσει το όνομα «ΝΙΚΟΣ ΣΑΜΑΡΑΣ». Σαν ελάχιστη ανταπόδοση σε όσα πρόσφερε. Και γιατί το αξίζει.
Τα θερμά μου συλλυπητήρια στη γυναίκα του, στο παιδί του και σε όλη την οικογένειά του.