Αν μπει πονάει
Σημασία δεν έχει πόσο θα μπει.
Μαθαίνουμε, πληροφορούμαστε, ακούμε, υποθέτουμε, ελπίζουμε, ότι οι αυξήσεις στα τιμολόγια της ΔΕΗ δεν θα είναι σαράντα τόσο τοις εκατό, αλλά δέκα και κάτι (13% προτείνει η ρυθμιστική αρχή ενέργειας).
Σημασία δεν έχει ότι θα είναι μικρότερες απ’ όσο είχαν αφήσει να διαρρεύσει αρχικά.
Πάντα, οι κυβερνήσεις, ακόμα και σοσιαλιστικές να είναι, λένε κάτι παραπάνω, συγκεντρώνουν αντιδράσεις και στο τέλος ακούνε την κοινωνία. . . και βάζουν κάτι λιγότερο.
Όλα αυτά γίνονται χρόνια και δυστυχώς θα γίνονται.
Σημασία δεν έχει ότι πετάξανε ένα νούμερο, το αφήσανε για μέρες και στη συνέχεια το διαιρούν με το τέσσερα.
Ακόμα και με το πενήντα να το διαιρούσαν πάλι αύξηση θα ήταν.
Ας μη χαιρόμαστε λοιπόν. Ας μην ελπίζουμε.
Είναι γνωστό, έχει αποδειχτεί στην οικονομική ιστορία της χώρας μας, ότι δυστυχώς ότι ανεβαίνει δεν πέφτει κι ότι μπαίνει (προστίθεται – αυξάνεται) πονάει, ακόμα και αν είναι μικρό.