ΤΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΚΟΥΣΙΔΗ
Παρά το πρόσφατο βραβείο Νόμπελ Ειρήνης που έλαβε επάξια με πανηγυρικό τρόπο η Ευρωπαϊκή ΄Ενωση για τις τελευταίες δεκαετίας ειρήνης και συνεργασίας και παρά την αλληλεγγύη που επέδειξε υπέρ της χώρας μας με τη δόση μαμούθ, ωστόσο το όραμα της Ευρώπης ξεθωριάζει.
Ενώ η Ευρώπη ήταν η ήπειρος με το καλύτερο κοινωνικοασφαλιστικό και εργασιακό μοντέλο, ωστόσο λόγω της παγκοσμιοποίησης της αγοράς, λόγω του διεθνούς ανταγωνισμού και λόγω των συμφερόντων του μεγάλου χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου, αναγκάζεται η Ε.Ε. να εγκαταλείψει και να ισοπεδώσει πολλές εργασιακές, ασφαλιστικές και κοινωνικές κατακτήσεις, ώστε να γίνει (λέει) ανταγωνιστική. Αλλά το χειρότερο όλων και το μεγάλο όνειδος-μάστιγα είναι οι στρατιές ανέργων και τα υψηλότερα ποσοστά ανεργίας στον «αναπτυγμένο» κόσμο. Η Ε.Ε. μειώνει διαρκώς τους προϋπολογισμούς των προγραμμάτων κοινωνικοοικονομικής σύγκλισης των εταίρων-μελών της, αυξάνοντας το χάσμα μεταξύ των εταίρων και δημιουργώντας μια Ευρώπη δύο ή τριών ταχυτήτων. Στο όνομα της αντιμετώπισης της οικονομικής και νομισματικής κρίσης των αδύναμων εταίρων του ευρωπαϊκού νότου (με χαρακτηριστικό παράδειγμα την Ελλάδα) φρενάρει και καθυστερεί την πολιτική της ενοποίησης και την εφαρμογή του ενιαίου τραπεζικού συστήματος, μέχρις ότου οι προβληματικοί εταίροι να προσαρμοστούν στα νέα δεδομένα και στους νέους κανόνες, δηλαδή να εξυγιάνουν και να σταθεροποιήσουν τις οικονομίες τους για να μη συμπαρασύρουν στον όλεθρο ολόκληρη την Ευρωζώνη των 17 και ολόκληρη την Ε.Ε. των 27.
Με αυτό το σκεπτικό και με αυτό το πρόσχημα οι κυρίαρχες ευρωπαϊκές δυνάμεις πιέζουν αφόρητα τον ευρωπαϊκό νότο για δημοσιονομική εξυγίανση και για εφαρμογή θεσμικών μεταρρυθμίσεων που αφενός θα βελτιώσουν την κατάσταση αλλά αφετέρου θα διευκολύνουν τη λεηλασία του εθνικού τους πλούτου. Δεν αμφισβητούμε ότι επιθυμούν και επιδιώκουν ειλικρινά να διασωθούν οι προβληματικοί ευρωπαϊκοί εταίροι για πολλούς και διαφορετικούς λόγους και λόγω κοινής μοίρας και κοινών συμφερόντων. Αλλά το όραμα των Ηνωμένων Πολιτειών της Ευρώπης απομακρύνεται και ξεφτίζει-ξεθωριάζει επικίνδυνα για τους λαούς της Ευρώπης.
Η Ελλάδα σ΄αυτή τη δύσκολη φάση και συγκυρία και μπροστά στα μεγάλα αδιέξοδα, αναγκάζεται να λάβει τα πλέον σκληρά και επώδυνα δημοσιονομικά μέτρα για την εξυγίανση, τον εκσυγχρονισμό και την ανασυγκρότηση της οικονομίας της στα πλαίσια των μνημονίων και της νέας Ευρωπαϊκής Στρατηγικής και του Δ.Ν.Τ. Η αποτυχία τού πολιτικοοικονομικού συστήματος στην Ελλάδα και οι αλόγιστες πολιτικές του έχουν τεράστιο κόστος και βάρος σε όλες τις εισοδηματικές ομάδες και κυρίως διότι μηδενίζουν για δέκα χρόνια τις προοπτικές και όνειρα της σημερινής νεολαίας που δεν ευθύνεται για τίποτα και όμως πληρώνει…
Δυστυχώς η Ελλάδα βρίσκεται μπροστά σε έναν υποχρεωτικό μονόδρομο χωρίς αξιόπιστες εναλλακτικές. Αφού δυστυχώς τις τελευταίες δεκαετίες σπαταλήσαμε όχι μόνο τα δις ευρώ της ευρωπαϊκής βοήθειας, των κοινοτικών προγραμμάτων και επιδοτήσεων, αλλά σπαταλήσαμε και το ελληνικό κεφάλαιο και δημιουργήσαμε με τους αλόγιστους δανεισμούς ένα αστρονομικό δημόσιο και ιδιωτικό χρέος που τρομάζει τους πάντες. Στην Ελλάδα δεν υπάρχει πλέον πλούτος για ισοκατανομή και οφείλουμε να στερηθούμε και να εργαστούμε με σύστημα και υπομονή μέχρι να μηδενίσουμε τα ελλείμματα και να δημιουργήσουμε πρωτογενές πλεόνασμα. Η Ελλάδα και οι ΄Ελληνες οφείλουμε να κάνουμε μια νέα αρχή, μια νέα εθνική συλλογική προσπάθεια. Η Ευρώπη μπορεί να ξαναβρεί το χαμένο της όραμα και να αποφύγει την αυτοδιάλυσή της. ΄Εχει πολλά εργαλεία στη διάθεσή της για να προωθήσει την ομοσπονδοποίησή της και να ξαναζωντανέψει το όνειρο.