Την Κυριακή γυρνάμε μια ώρα πίσω και θα νυχτώνει πια νωρίς… δυστυχώς στην Ελλάδα μας επιβιώνουμε στο σκοτάδι με τα χέρια μας ακινητοποιημένα να μην μπορούμε να διασώσουμε τίποτα.
Είμαστε υποχείρια τους και βιώνουμε καθημερινά τον τρόμο και την ανασφάλεια… ίσως κάπου στο τέλος του τούνελ να υπάρχει το φως άλλα είναι πολύ αχνό.
Βιώνουμε καθημερινά σκηνές του 1960 και ακόμα πιο πίσω τότε που οι μεταπολεμικοί έψαχναν στα σκουπίδια να βρουν κάτι για να επιβιώσουν ακριβώς όπως τώρα… εικόνα τραγική αλλά αληθινή.
Η εθνική μας επέτειος του «Όχι» θα μας φρεσκάρει τις μνήμες μας, να ξυπνήσει ο Έλληνας να μπορέσει να λύσει τα χέρια του και να δραστηριοποιηθεί, την Κυριακή να αλλάξουμε όλοι τα ρολόγια μας ώρες μπροστά έτσι ώστε να δούμε άσπρη μέρα…
Αναστασία Μίχου