Η Ομάδα Χορού BALLETTAN από τη Θεσσαλονίκη έρχεται για ΜΙΑ μόνο παράσταση στο Θέατρο ΔΙΟΝΥΣΟΣ το Σάββατο 21 Απριλίου 2012, στις 9 μ.μ.

Oμάδα Χορού BALLETTAN
Το BALLETTAN ξεκίνησε πειραματικά το 1998 πραγματοποιώντας παραστάσεις σε πολιτιστικές εκδηλώσεις και φιλανθρωπικά γεγονότα στη Θεσσαλονίκη μέχρι το 2003 διαμορφώνοντας το χαρακτήρα και την τεχνοτροπία του.
Το όνομα της ομάδας προέρχεται από το σανσκριτικό πρόθεμα TAN (κατά πάσα πιθανότητα αρχαιοελληνικό) που σημαίνει απλώνω, ξεδιπλώνω, εκτείνω, τανύζω, και απ’ το οποίο προήλθαν τα γνωστά dance, danza, danse, tanz, κ.λ.π. μιας και ο όρος χορός αφορά κυρίως τα θεατρικά δρώμενα και δηλώνει το χορωδιακό λόγο εν κινήσει.
Το 2004 με το έργο ΜΑΝΟΣ, ΕΦΗΒΟΣ ΕΡΩΤΑΣ, αφιέρωμα στον Μάνο Χατζιδάκι, δέκα χρόνια μετά το θάνατό του, κάνει την επίσημη εμφάνισή του στα πλαίσια των Δημητρίων του Δήμου Θεσσαλονίκης (Θέατρο Άνετον) και συμμετέχει στον εορτασμό της Παγκόσμιας Ημέρας Χορού με απόσπασμα του ίδιου έργου (Βασιλικό Θέατρο).
Το 2005 με το έργο AMARE, ύμνος και θρήνος, οργή και ελπίδα για τη Μεσόγειο Θάλασσα που κατοικούμε, επανεμφανίζεται στα Δημήτρια (Θέατρο Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών) και με μέρος του έργου συμμετέχει στο INTERNATIONAL JAZZ DANCE FORUM στο Παρίσι επίσημα προσκεκλημένο το 2006. Την ίδια χρονιά παίρνει μέρος στο BALKAN FORUM του ΟΠΕΠ (Οργανισμός Προώθησης Ελληνικού Πολιτισμού) με το έργο ROCK MY LIFE’S BLUES (Θέατρο Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών).
Το 2009 ανεβάζει το έργο ΤΡΕΙΣ ΣΤΙΓΜΕΣ στο Θέατρο Raphael του Αμερικανικού Κολλεγίου Anatolia και στη συνέχεια το έργο παρουσιάζεται στο Θέατρο της Παλιάς Ηλεκτρικής στο Βόλο και στο καλοκαιρινό φεστιβάλ του Δήμου Σύμης.
Το 2011 παρουσίασε την καινούργια του δουλειά με το γενικό τίτλο ΜΙΑ ΝΥΧΤΑ, ΜΙΑ ΣΤΙΓΜΗ, ΕΝΑ ΑΙΝΙΓΜΑ στο Δημοτικό Θέατρο Καλαμαριάς “Μελίνα Μερκούρη”.

Η ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ

ΠΡΩΤΟ ΜΕΡΟΣ:
«ΚΟΙΤΩΝΤΑΣ ΠΙΣΩ, ΠΡΟΧΩΡΗΣΑ»
Μία χορογραφία σε 8 σκηνές, που πραγματεύεται την πορεία ενός ρομαντικού ανθρώπου σε μία εύθραυστη κοινωνία, που ανταγωνίζεται, μάχεται, πολεμά, πληγώνει και αυτοτραυματίζεται, σκοτώνει και αυτοκτονεί! Όπου η μόνη ανάσα ζωής βρίσκεται όταν συναντά τον έρωτα και τους φίλους και αναζητά εμβόλιο σωτηρίας στις μνήμες από το πατρικό σπίτι και στους ανεκπλήρωτους έρωτες.
Μουσική: Schubert, Mαμαγκάκης, Beatles, Παραδοσιακά Ιαπωνικά κρουστά, Αttik, Τάκης Μωράκης, Κώστας Γιαννίδης, Μάνος Χατζηδάκις

ΔΕΥΤΕΡΟ ΜΕΡΟΣ:
«ΜΕΝΩ ΜΟΝΑΧΟΣ ΣΤΟ ΠΑΡΟΝ ΜΟΥ»
Μια χορογραφία που ξεπήδησε απ’ την ανάγκη να αγανακτήσω και να ξεφύγω από τη μιζέρια των καιρών. Μια κραυγή απελπισίας αλλά και γέννας! Μια ιαχή πολέμου πως δεν παραδινόμαστε στη μαύρη μαγεία των παραχαρακτών της ζωής μας.
Μουσική: Διάφανα Κρίνα, Μπλε, Βώσσου, Κίτρινα Ποδήλατα, Τρύπες, Διονύσης Τσακνής, Παύλος Σιδηρόπουλος

Χορογραφία: Γιάννης Μαργαρώνης
Χορεύουν: Μίκα Στεφανάκη, Νίκη Τζάνα, Φένια Χατζάκου, Γιώργος Χατζόπουλος

Γενική είσοδος: 10 €. Μαθητικό/φοιτητικό: 6 €. Κρατήσεις Θέσεων: τηλ. 2552026210 & 2552028280

Διοργάνωση: Δ Ι Ο Ν Υ Σ Ο Σ | ΘΕΑΤΡΙΚΟ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙ ΝΕΑΣ ΟΡΕΣΤΙΑΔΑΣ
_____________________________________________________________________________________

ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΑΡΓΑΡΩΝΗΣ
χορευτής – χορογράφος – δάσκαλος χορού
καλλιτεχνικός διευθυντής της ομάδας χορού BALLET TAN
συνδιευθυντής της σχολής χορού DIAGONAL

Γεννημένος στον Πειραιά το 1963 όπου και τελείωσε το Λύκειο, έρχεται στη Θεσσαλονίκη το 1982 ως φοιτητής στο τμήμα Ιταλικής Φιλολογίας της Φιλοσοφικής του Α.Π.Θ, όπου παράλληλα σπουδάζει και χορό με τη Judith Neil. Το 1987 εκπροσωπεί τηΘεσσαλονίκη στη BIENNALE ΝΕΩΝ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΩΝ στη ΒΑΡΚΕΛΩΝΗ ως χορευτής καιχορογράφος και την ίδια χρονιά, μετά από εξετάσεις στη ROYAL ACADEMY OF DANCE, κερδίζει υποτροφία για επαγγεματικές σπουδές χορού στο LONDON STUDIO CENTRE, όπου σπουδάζει κλασσικό μπαλλέτο, jazz, σύγχρονο χορό και μιούζικαλ. Σαν μαθητής επαινείται για τη χορογραφία του HARMONY OF MADNESS, που βασίστηκε σε δικό του ποίημα, μιας και η λογοτεχνία είναι η ευχάριστη ενασχόλησή του. Σαν χορευτής στην Αγγλία συνεργάζεται με τους χορογράφους BARRY McGRATH, JOHN RAVEN, JACK GUNN, χορεύει αποσπάσματα κλασσικού και μοντέρνου ρεπερτορίου, μετέχει στις εκδηλώσεις για τα γενέθλια της DAME NINETTE DE VALOIS (μητέρα-ψυχή του αγγλικού μπαλέτου), χορεύει στο μιούζικαλ CAROUSEL με εξαίρετες κριτικές στο περιοδικό DANCING TIMES (ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ 1988).
Ένας τραυματισμός και σοβαροί οικογενειακοί λόγοι τον αναγκάζουν σε επιστροφή στην Ελλάδα και επιλέγει τη Θεσσαλονίκη ως έδρα δράσης. Από το 1990 και μετά συνεργάζεται σαν δάσκαλος με πολλές αναγνωρισμένες σχολές (Σχολή Χορού Judith Neil, Άσπας Φούτση, Βίκης Σιάνου, Αγγελικής Σβήγκα, Αλεξάνδρας Παπανδρέου-Μαρίας Κυριακίδου, Σοράνας Μαγκερουσάν), ως υπεύθυνος χορού στο ΕΡΓΑΣΤΗΡΙ ΔΡΑΜΑΤΙΚΗΣ ΤΕΧΝΗΣ ΠΑΡΑΘΛΑΣΗ και στο ¨ΘΕΣΠΙΣ¨ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙ ΘΕΑΤΡΟΥ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΝΕΑΠΟΛΗΣ. Διετέλεσε δάσκαλος χορού του κλιμακίου Βορείου Ελλάδος της Εθνικής Ομάδας Ρυθμικής Γυμναστικής και των ομάδων Συγχρονισμένης Κολύμβησης της πόλης.
Σαν προσκεκλημένος χορευτής χόρεψε πρώτους ρόλους στα έργα ΚΑΡΥΟΘΡΑΥΣΤΗΣ, ΩΡΑΙΑ ΚΟΙΜΩΜΕΝΗ, COPPELIA, LA SOURCE, ΣΥΛΦΙΔΕΣ, LA VIVANDIERE, ΠΑΚΙΤΑ. Υπήρξε ιδρυτικό μέλος της ομάδας χορού ΧΟΡΕΥΤΕΣ ΤΟΥ ΒΟΡΡΑ χορεύοντας και χορογραφώντας, μετέχοντας σε εκδηλώσεις και φεστιβάλ από το 1993 ως το 1998 καθώς και στις επίσημες εκδηλώσεις του Οργανισμού “ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗ ΠΡΩΤΕΥΟΥΣΑ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ 1997”. Το 1998-1999 εμφανίζεται σαν χορευτής σε παραστάσεις του τμήματος χορού της Σχολής Καλών Τεχνών του Πανεπισημίου του Leeds της Αγγλίας.
Από το 2003 διατηρεί τη σχολή χορού DIAGONAL με τη ΝΑΝΤΙΑ ΚΟΥΤΖΙΑΜΠΑΣΗ και δημιουργεί την ομάδα χορού BALLET TAN. Στα ΔΗΜΗΤΡΙΑ του 2004 παρουσιάζει το έργο ΜΑΝΟΣ, ΕΡΩΤΑΣ ΕΦΗΒΟΣ, ένα αφιέρωμα στο ΜΑΝΟ ΧΑΤΖΙΔΑΚΙ για τα δέκα χρόνια από το θάνατό του. Στα ΔΗΜΗΤΡΙΑ του 2005 παρουσιάζει το έργο AMARE, μια ωδή και ύμνος στη Μεσόγειο και το 2006 στο BALKAN FORUM το έργο ROCK MY LIFE΄S BLUES. Το 2007-2008 με το έργο ΤΡΕΙΣ ΣΤΙΓΜΕΣ περιοδεύει στην Ελλάδα. Το 2006 προσκαλείται να παρουσιάσει δείγμα δουλειάς του στο INTERNATIONAL JAZZ FORUM στο ΠΑΡΙΣΙ. Ήταν μέλος της κριτικής επιτροπής του διαγωνισμού νέων χορευτών της EYROVISION του 2005 που οργάνωσε η ΕΤ1. Διδάσκει σεμινάρια σε σχολές χορού στη χώρα και είναι 15 χρόνια χορογράφος του θιάσου ΠΑΡΑΘΛΑΣΗ της Μόνας Κιτσοπούλου. Πεποίθησή του ότι μπορόυμε να παράγουμε παγκόσμια τέχνη ορμώμενοι απο την δική μας παράδοση και κουλτούρα και πως η τέχνη πρέπει να αγγίζει κάθε κοινωνική τάξη.