«Θυμόμαστε την γενοκτονία του θρακικού Ελληνισμού»
ΓΙΑ ΤΑ ΚΕΝΤΡΑ ΥΠΟΔΟΧΗΣ & ΦΥΛΑΞΗΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ
(Απόσπασμα από κήρυγμα στις 1/4/2012 στην Δράμα)

Ποιά είναι η κατάσταση στη Θράκη σήμερα;
Το πρόβλημά μας μέχρι σήμερα, πλήν των εξωτερικών παρεμβάσεων που εκδηλώνονται με τον εσωτερικό αμφιλεγόμενο φορέα, είναι το δημογραφικό, όπως μάλιστα οξύνεται με την εσωτερική μετανάστευση του χριστιανικού πληθυσμού, σε αναζήτηση εργασίας και καλύτερης τύχης.
Εκείνο που χρειάζεται, είναι η όποιας μορφής ανάπτυξη, έστω επί ζημία του Κράτους, για να παραμείνει ο χριστιανικός πληθυσμός εδώ. Όποιοι χριστιανοί φεύγουν σήμερα, δεν θα επιστρέψουν πια. Η σύσταση θέσεων εργασίας στη Θράκη είναι εθνική υπόθεση και αδήριτη ανάγκη.
Ακόμα, χρειάζεται να προσκαλέσουμε και να εξασφαλίσουμε στο γεωγραφικό μας διαμέρισμα, ποικίλα οικονομικά και πολιτιστικά συμφέροντα ξένων Κρατών που θα είναι δεμένα με τον τόπο.

Χρειάζεται ηθική και οικονομική στήριξη των κατοίκων.
Εκείνο που οπωσδήποτε οφείλουμε να αποφύγουμε, είναι η εγκατάσταση στον τόπο μας ξένων, όταν συμβαίνει αυτοί να είναι μουσουλμάνοι.
Παρακαλώ, μην παρεξηγήσετε το λόγο μου. Η Εκκλησία και οι Επίσκοποι πιστεύουμε στο διάλογο με το Ισλάμ και τον καλλιεργούμε. Προσπαθούμε να βρούμε όποια κοινά στοιχεία προκειμένου να βοηθήσουμε στη σύγκλιση των πολιτισμών μας. Όμως, κάποιοι άλλοι μεταχειρίζονται τη διαφορά των θρησκειών μας για να διχάσουν.
Εμεις, όλοι οι Έλληνες και οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί, με πρώτους τους Επισκόπους, δεν θα επιτρέψουμε να βλαφτεί κανένας αλλόθρησκος στον τόπο μας. Συμπατριώτες μας είναι και οφείλουμε να τους προστατεύσουμε από κάποιους που προτάσσουν την διαφορετικότητα για να πολώσουν τους λαούς.
Όμως, να προσέξουμε, να μη εγκατασταθούν λαθρομετανάστες στον τόπο μας. Ήδη πληρώνουμε επαρκώς το φόρο στην μυωπία του Κράτους μας, εννοώ το «Δουβλίνο 2″. Έχουμε στο Νομό Έβρου δύο Κέντρα Φύλαξης.
Αυτοί που σήμερα μας λένε: θα είναι μόνο Κέντρα Υποδοχής», αυτοί οι ίδιοι αύριο θα μας πουν μεσω ανθρωπιστικών οργανώσεων και της Ύπατης Αρμοστείας: «βγάλτε τους έξω, δεν τους λυπάσθε; Πως το ανέχεσθε, να είναι στοιβαγμένοι μαζύ, άνδρες, γυναίκες, παιδιά, ανεξαρτήτου ηλικίας!». Θα βρουν πρόθυμα εντόπια φερέφωνα που θα σιγοντάρουν από αφέλεια, τέτοιες εσκεμμένες ενέργειες.
Αυτό που σας λέω δεν είναι φανταστικό σενάριο. Το ξαναζήσαμε. Μας έλεγαν στον Έβρο· «βγάλτε τις νάρκες, είναι κρίμα να σκοτώνονται τόσοι αθώοι» και εμείς από ανθρωπιά τις βγάλαμε και διαπιστώσαμε αμέσως την πλημμυρίδα των ασιατών που καρτερούσε να περάσει στη Χώρα μας. Διαμαρτυρόμασταν τότε και οι Ευρωπαίοι μας έλεγαν «να μάθετε να ζείτε με τους διαφορετικούς ανθρώπους μέσα στην πολυπολιτισμικότητα». Πάλι βρέθηκαν ανόητα εντόπια φερέφωνα που παρίσταναν, οι γελοίοι, τους προοδευτικούς και μας κατηγορούσαν για «ξενοφοβία». Τώρα, όμως, κάτι άλλαξε! Πλημμύρισε το Κολωνάκι και οι Ευρωπαϊκές Πρωτεύουσες και η πολιτική διαφοροποιήθηκε!
Όμως, Χώρα εισαγωγής των λαθρομεταναστών είναι η δική μας. Και στο Νομό Έβρου παραμένει ο Frontex να κάνει τί; κατασκοπεία κάνει και προκαλεί το δημόσιο αίσθημα με την πλούσια διαμονή τους και με τους παχυλούς μισθούς των 4 και 5 χιλ. ευρώ.
Θα μου πειτε: μήπως αυτά που μας λες, είναι φοβίες και συνωμοσιολογίες; Όχι, αγαπητοί μου, ούτε φοβάμαι ούτε σκιαμαχώ με φαντάσματα.
Απλώς, σας το ομολογώ, δεν έχω καμμιά εμπιστοσύνη σ´ αυτούς που κόπτονται σήμερα για τα ανθρώπινα δικαιώματα και που επιχειρούν να μας διδάξουν ανθρωπιά και ελευθερία. Είναι οι ίδιοι που χθες έπνιξαν στο αίμα τα δικά μας εθνικά δίκαια στην Ανατολ. Θράκη και στην Ανατολ. Ρωμυλία, με την επαίσχυντη Συνθήκη της Λωζάνης.
Είναι αυτοί για τους οποίους ακούσαμε να λέει σήμερα στο Ευαγγέλιο ο Χριστός: «οι δοκούντες άρχειν των εθνών κατακυριεύουσιν αυτών και οι μεγάλοι αυτών κατεξουσιάζουσιν αυτών».
……………….Όμως, εμείς, σήμερα εδώ στη Δράμα, προσκαλεσμένοι του σεβ. Μητροπολίτου σας οι μητροπολίτες της Θράκης, με τα Θρακιακά Σωματεία σας, με τους Πολιτικούς μας, το Στρατό μας και τον ευσεβή λαό μας, θυμόμαστε την γενοκτονία του θρακικού Ελληνισμού. Κάποτε, στα 1932 ο Ελ. Βενιζέλος, είχε πει στον Κεμάλ Ατατούρκ: «τίποτε δεν θέλουμε να θυμόμαστε αλλά και τίποτε δεν μπορούμε να ξεχάσουμε».