ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΝΕΡΟΥ (22 Μάρτη) ΜΕ ΑΥΞΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΧΑΡΑΤΣΙΑ ΣΤΑ ΤΕΛΗ ΥΔΡΕΥΣΗΣ
ΝΑ ΚΑΤΑΡΓΗΘΕΙ ΤΩΡΑ ΤΟ ΕΙΔΙΚΟ ΤΕΛΟΣ 80%

Το ΔΣ του Δήμου Αλεξανδρούπολης, στην τελευταία συνεδρίασή του (21/3/12) – μετά από ομόφωνη πρόταση του ΔΣ της ΔΕΥΑΑ – αποφάσισε, κατά πλειοψηφία (καταψήφισαν μόνο οι εκλεγμένοι με το ψηφοδέλτιο της Λαϊκής Συσπείρωσης), να διατηρήσει το ειδικό τέλος του 80% στην αξία του νερού. Σύμφωνα με τον εισηγητή του θέματος, διευθυντή της Οικονομικής Υπηρεσίας «από 31/12/2011 έληξε η προβλεπόμενη επιβολή ειδικού τέλους 80% για τη μελέτη, κατασκευή και επέκταση έργων ύδρευσης και αποχέτευσης και υπάρχει ανάγκη ισοδύναμης αντικατάστασής του με ισόποση αύξηση του τέλους ύδρευσης για την εύρυθμη λειτουργία της Επιχείρησης. Το ειδικό αυτό τέλος ίσχυε βάσει του νόμου 1069/80 και πήρε δύο παρατάσεις των δέκα ετών, μία το 1992 με το νόμο 2065/92 και μία το 2002 με το νόμο 3013/2002».
Δηλαδή, το ληστρικό αυτό τέλος το πληρώνουμε εδώ και δεκαετίες με τη δικαιολογία έργων ύδρευσης –αποχέτευσης για τα οποία όμως ο Δήμος φορτώνεται κάθε φορά νέα δάνεια, τα οποία πληρώνουν και πάλι οι δημότες.
Είναι ασφυκτική πια η κατάσταση που έχει διαμορφωθεί στις λαϊκές οικογένειες που ζουν την ανεργία, την ακρίβεια, τη φτώχεια, τις μειώσεις μισθών, συντάξεων και επιδομάτων, την έξαλλη φοροληστεία που επιβάλλουν η συγκυβέρνηση ΠΑΣΟΚ-ΝΔ με την υποστήριξη των ΛΑΟΣ – Δημοκρ. Συμμαχίας για να διασφαλίσουν την ανταγωνιστικότητα και την κερδοφορία των μονοπωλίων.
Οι εκπρόσωποι αυτών των κομμάτων στην Τοπική Διοίκηση ακόμη κι όταν τους δίνεται η ευκαιρία (όπως τώρα με το 80%) να ελαφρύνουν τα λαϊκά νοικοκυριά δεν το κάνουν ακολουθώντας την πάγια φορομπηχτική πολιτική. Εδώ αποδεικνύεται πραγματικά εάν και πόσο ο Δήμος θέλει να είναι κοντά στο δημότη που υποφέρει. Θα ήταν δείγμα σοβαρής κοινωνικής πολιτικής η κατάργηση του συγκεκριμένου τέλους.
Η εμπορευματοποίηση του νερού, του βασικού αυτού κοινωνικού αγαθού, καταρρίπτει τους κούφιους πανηγυρισμούς για την παγκόσμια μέρα αλλά αναδεικνύει και πόσο επικίνδυνη είναι η πολιτική αυτή που μετατρέπει το αγαθό σε πολυτέλεια και στην πορεία κάνει απαγορευτική την πρόσβαση σ’ αυτό.
Απαιτούμε
 την πλήρη κατάργηση του τέλους του 80% επί της αξίας του νερού που παρακρατείται κερδοσκοπικά εδώ και χρόνια από τους δημότες.
 τη μείωση των τελών ύδρευσης και αποχέτευσης και σε μια πορεία την πλήρη κατάργησή τους προκειμένου να ανακουφιστούν έστω και προσωρινά οι λαϊκές οικογένειες.
 πλήρη κατάργηση όλων των ανταποδοτικών τελών σε όλες τις προσφερόμενες υπηρεσίες.
 Όλες αυτές οι ανάγκες, δημόσια αγαθά, να παρέχονται ΔΩΡΕΑΝ και να καλύπτεται το κόστος τους από δημόσιες δαπάνες, από τα δισεκατομμύρια που οφείλει το δημόσιο στην Τοπική Διοίκηση.
 μείωση 30% στα τιμολόγια του νερού για όλα τα λαϊκά στρώματα. Να μη διακοπεί το νερό σε κανέναν άνεργο, χαμηλόμισθο, «χαμηλοσυνταξιούχο».

Το νερό είναι κοινωνικό αγαθό, όχι εμπόρευμα,

στο πλαίσιο βέβαια κεντρικά σχεδιασμένης λαϊκής οικονομίας όπου
η αξιοποίησή του θα σχεδιάζεται, θα υλοποιείται και θα ελέγχεται με γνώμονα
το σύνολο των κοινωνικών αναγκών.