ΤΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΚΟΥΣΙΔΗ

Το πολιτικό σύστημα της χώρας μας μοιάζει με ετοιμόρροπο κτίσμα που έχει σαθρά θεμέλια, ρηγματώσεις στον κορμό και επικίνδυνη στέγη. Εάν αυτό το πολιτικό σύστημα μπορεί να διασωθεί και να διατηρηθεί, τότε οφείλουμε άμεσα να το αναστηλώσουμε, να το υποστηλώσουμε, να το αναπαλαιώσουμε και να το ανακαινίσουμε στη βάση των σύγχρονων δεδομένων και κρίσιμων αναγκών. Εάν όμως δεν έχει ελπίδα σωτηρίας, τότε οφείλουμε, λόγω επικινδυνότητας, να προχωρήσουμε στην κατεδάφισή του και στην εκ βάθρων επαναθεμελίωση και ανακατασκευή του. Καλύτερα να μείνουμε προσωρινά άστεγοι, παρά να ζούμε με τον μόνιμο φόβο της κατεδάφισης, της κατολίσθησης και της καταπλάκωσής μας από τα συντρίμμια και τα ερείπια.
Τόσο τα ελληνικά κόμματα εξουσίας, όσο και τα κόμματα διαμαρτυρίας (δηλαδή ολόκληρο το πολιτικό σύστημα), που ιδρύθηκαν τη δεκαετία του ΄70, έχουν παλιώσει, έχουν δοκιμαστεί και έχουν αποτύχει παταγωδώς. ΄Εχουν κλείσει τον βιολογικό τους κύκλο και χρειάζονται αναγέννηση και επαναθεμελίωση. Τα παλαιωμένα δομικά στοιχεία τους δεν έχουν πλέον αξία ούτε ως ανακυκλώσιμα υλικά. Ενώ μπορούν να αξιοποιηθούν κατάλληλα ως υποδομή τα άφθαρτα και στέρεα υλικά που έχουν απομείνει. Τώρα εξηγείται η ένοχη σιωπή, τόσο του Κώστα Σημίτη όσο και του Κώστα Καραμανλή, οι οποίοι σίγουρα γνώριζαν πού οδηγείται η εθνική οικονομία και ολόκληρη η χώρα και όμως δεν τόλμησαν ούτε να αποκαλύψουν την αλήθεια στο λαό ούτε να πάρουν μέτρα προληπτικά για να σταματήσουν τον κατήφορο και την επερχόμενη κατάρρευση. Νόμιζαν αφελώς ότι θα κατόρθωναν να διατηρήσουν τη δημοφιλία τους και την πολιτική τους υστεροφημία, κρύβοντας – σαρώνοντας τη βρωμιά κάτω από το χαλί και ελπίζοντας να αποφασίσουν οι επόμενοι την καθαριότητα. Και από την παραπομπή στον επόμενο και στον μεθεπόμενο φτάσαμε στο σημείο να ανυψωθεί μια τόσο μεγάλη «κόπρος του Αυγεία» που τώρα πλέον χρειάζεται ένας Ηρακλής για να την καθαρίσει. Ήδη όμως αυτή η ηράκλεια προσπάθεια είχε ως πρώτο θύμα της τον Γιώργο Παπανδρέου και έπονται τα επόμενα θύματα. Γι αυτό οι ενεχόμενοι και εμπλεκόμενοι στον εμπρησμό της εθνικής οικονομίας είναι πολύ δύσκολο ως ακατόρθωτο να αναλάβουν το ρόλο του πυροσβέστη και του εξαγνιστή.
Η κρίση της πολιτικής, της οικονομίας και της κοινωνίας έχει αντανάκλαση και στα κόμματα. Σ΄αυτή τη συγκυρία το κόμμα του ΠΑΣΟΚ διέρχεται τη βαθύτερη και σοβαρότερη κρίση του, διότι τόλμησε ρήξεις, βαθιές και επώδυνες τομές-μέτρα μεγάλου πολιτικού κόστους. Το ΠΑΣΟΚ βέβαια δεν θα εξαερωθεί αλλά σίγουρα θα συρρικνωθεί, θα αλλάξει πρόσωπο και πολιτική. Με νέες ενδοκομματικές δημοκρατικές διαδικασίες θα οριοθετήσει τον προσανατολισμό του και θα ξαναβρεί την ταυτότητά του. Μπορεί να συρρικνωθεί μέχρι του σημείου της διάλυσής του, ακόμη και της μετονομασίας του, αλλά θα αναγεννηθεί από τις στάχτες του. Θα αντλήσει και πάλι νερό από τη βρυσομάνα και δεξαμενή της μεγάλης προοδευτικής παράταξης. Μιας κεντροαριστερής παράταξης με βαθιές ρίζες στο λαό και με μεγάλη πολιτική ιστορία και παράδοση. Ας ελπίσουμε να το επιτύχει, γιατί το πολιτικό σύστημα της χώρας έχει ανάγκη από νέο αίμα και καθαρό οξυγόνο για να επιβιώσει. Το πολιτικό σύστημα έχει ανάγκη από ένα εναλλακτικό κόμμα εξουσίας.-