Σε αποχαιρετήσαμε Γιώργο σήμερα.

 

 

Δε θα γράψω πολλά Γιώργο. Εσύ ξέρεις γιατί . . .

Δύο μέρες πριν φύγεις είχαμε μιλήσει. Μαζί μιλάγαμε πάντα. Ήσουν από τους ανθρώπους που ότι και να συνέβαινε, κακία δεν κρατούσες, ήξερες να το χειριστείς. Ήταν το γραφείο σου η πρώτη μου στάση όταν ερχόμουν στο δημαρχείο. Πολλές φορές και η μοναδική.

 

Όταν έμεινα άνεργος με πήρες τηλέφωνο. Μου έδωσες μία κατεύθυνση. Κι όταν δεν ήθελες κάτι να βγάλω δε μου το ζήτησες ποτέ, για να μη στενοχωρήσεις. Κι όταν έγραφα κάτι δεν μου έκανες παράπονα. . .

 

Πάντα μιλούσες ειλικρινά κι όταν δεν ήθελες να μιλήσεις δεν έλεγες ψέματα. Το έργο σου είναι γνωστό. Το ήθος σου, οι πράξεις σου.

Σήμερα χιλιάδες ήρθαν να σου πουν το τελευταίο αντίο.

Έκλαιγε κι ουρανός που έφυγες.

Νωρίς μας άφησες Γιώργο.

Καλό ταξίδι εκεί που θα είσαι, όπου κι αν είσαι.

Ήσουν ξεχωριστός και πάνω απ’ όλα άνθρωπος που ήξερε να εκτιμά.

Το Διδυμότειχο Γιώργο πενθεί.

Μας άφησες νωρίς.

Ο φίλος σου ελπίζω

Γιάννης Τομαδάκης.