Την εγκύκλιο για την εορτή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου διαβάζει ο μητροπολίτης Αλεξανδρούπολης Άνθιμος.

ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΕΟΡΤΗΣ ΚΟΙΜΗΣΕΩΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ

Ὁ Μητροπολίτης Ἀλεξανδρουπόλεως Ἄνθιμος
πρὸς τοὺς εὐσεβεῖς χριστιανοὺς τῆς Ἐπαρχίας μας

Ἀγαπητοί μου·
Πατέρες, ἀδελφοὶ καὶ ἀδελφές μου,

Γιορτάζει σήμερα ἡ Ὀρθόδοξη Χριστιανικὴ Ἐκκλησία μας τὴν Κοίμηση τῆς Θεοτόκου. Ἐμεῖς, ἆραγε, γιορτάζουμε στ’ ἀλήθεια; Ὅσοι αὐτὴν τὴν ὥρα εἴμαστε συγκεντρωμένοι μέσα στοὺς Ναούς, ἀξιοποιοῦμε τὸ νόημα τῆς ἑορτῆς; Σὲ λίγο, ποὺ θὰ τελειώσει ἡ Λειτουργία καὶ θὰ ἐπιστρέψουμε στὰ σπίτια μας, θὰ εἴμαστε περισσότερο δυνατοὶ στὴ ζωὴ ποὺ μᾶς περιμένει ἔξω; Θὰ νιώθουμε περισσότερο εὐεργετημένοι; Θὰ ἔχουμε μέσα μας περισσότερη χαρὰ καὶ ἐλπίδα γιὰ τὸ αὔριο;

Ἂν δὲν συμβεῖ τίποτε ἀπὸ αὐτά, ἂν γυρίσουμε ἴδιοι στὴν καθημερινότητά μας, τότε τί μᾶς ὠφέλησε ἡ σημερινὴ γιορτὴ καὶ ἡ συμμετοχή μας σ’αὐτήν; Ἀφοῦ οἱ Ἕλληνες ὀνομάζουμε τὸν Δεκαπενταύγουστο «Πάσχα τοῦ καλοκαιριοῦ» («Πάσχα» σημαίνει «πέρασμα»), τότε ἡ γιορτὴ αὐτὴ ποῦ μᾶς περνάει; ποῦ μᾶς ὁδηγεῖ;

Ἀγαπητοί μου,

Ὁ μέχρι τώρα γνωστός μας εὐρωπαϊκὸς Πολιτισμός, ποὺ ἐπὶ δυὸ χιλιάδες χρόνια μᾶς περιβάλλει, βρίσκεται πιὰ σὲ ἕνα σταυροδρόμι. Στοὺς Ὀλυμπιακοὺς ἀγῶνες στὸ Παρίσι εἴδαμε τὴν ὅμηρη Εὐρώπη νὰ προσπαθεῖ νὰ γελοιοποιήσει τόσο τὴν ἰουδαϊκὴ θρησκεία ὅσο καὶ τὴν χριστιανική μας πίστη.

Ἀπὸ τὴν ἄλλη, οἱ Ὀρθόδοξες Ἐκκλησίες δὲν μποροῦν ἀκόμα νὰ χτίσουν μεταξύ τους εἰλικρινεῖς ἀδελφικὲς σχέσεις καὶ ἔτσι ὁ ἀντίστοιχος πολιτισμός μας δὲν μπορεῖ νὰ δώσει «τὸ φιλὶ τῆς ζωῆς» στὴν Γηραιὰ Ἤπειρο. Ἡ Πατρίδα μας (ἀνάμεσα σὲ μιὰ Ἰσλαμικὴ Ἀνατολὴ καὶ σὲ μιὰ ἀποχριστιανισμένη Δύση), πνίγει τὰ παιδιά της μέσα στὸ βάλτο μιᾶς ὑδροκέφαλης πρωτεύουσας καὶ στὴν ἐρημιὰ μιᾶς ἐγκαταλελειμένης ἐπαρχίας. Συγχρόνως, Ἀνατολὴ καὶ Δύση εἶναι ἐδῶ, ζοῦν στὴν Πατρίδα μας, φέρνουν ἀναπόφευκτα καὶ ἐγκαθιστοῦν ἐδῶ τὸν δικό τους τρόπο ζωῆς. Αὐτὴ ἡ πορεία δὲν μπορεῖ νὰ ἀλλάξει, θὰ συνεχιστεῖ. Ἤδη βλέπουμε τὴν ἑλληνικὴ κοινωνία νὰ διαφοροποιεῖται ραγδαῖα καὶ μὲ δυσκολία φανταζόμαστε ἕνα αὔριο, στὸ ὁποῖο ἡ γῆ μας δὲν θὰ μᾶς ἀνήκει πιὰ καὶ ὁ πολιτισμός μας δὲν θὰ εἶναι ὁ κυρίαρχος.

Τί θὰ γίνει, λοιπόν; Θὰ βουλιάξουμε μέσα στὸ μίζερο τέλμα τῆς ἀδράνειας ἢ θὰ πνιγοῦμε στὰ ποικίλα πολιτισμικὰ κύμματα;

Θέλουμε νὰ ὀμορφύνει ἡ ζωή μας καὶ νὰ μὴν φοβόμαστε νὰ ζήσουμε! Θέλουμε νὰ ἐλπίζουμε μὲ χαρὰ σὲ ἕνα καλύτερο μέλλον καὶ γρήγορα νὰ τὸ δοῦμε νὰ γίνεται παρόν μας! Θέλουμε τὸ Κράτος μας νὰ σέβεται τὴν Πίστη μας γιὰ νὰ τὸ ἐμπιστευόμαστε! Θέλουμε τὰ παιδιά μας πίσω στὴν Πατρίδα μας! Θέλουμε τὸν τόπο μας νὰ εἶναι στὰ χέρια μας, γιὰ νὰ προσφέρουμε ἐμεῖς οἱ ἴδιοι τὴν παραδοσιακή μας ἰδιοπροσωπεία σὲ κάθε ξένο καὶ διαφορετικό! Θέλουμε τὴν ζωή μας πίσω ἀπὸ ἐκείνους ποὺ τὴν πῆραν καὶ «τὴν παίζουν» στὰ ἀκάθαρτα χέρια τους!

Ἡ Παναγία μᾶς δείχνει τὸν δρόμο μὲ τὸ δάκτυλο. Ἕνα δρόμο ποὺ μᾶς ὁδηγεῖ στὸν Υἱό της, τὸν Κύριο καὶ Θεό μας Ἰησοῦ Χριστό. Εἶναι ὁ δρόμος τὸν ὁποῖο περπατούσαμε οἱ Ἕλληνες ἐπὶ αἰῶνες καὶ ποὺ μᾶς ἔφερνε στὸν Χριστό καὶ ἐκεῖνος ἔπειτα «μᾶς ἔπαιρνε στὴ πλάτη του», γλυτώνοντάς μας ἀπὸ κακοτοπιές.

Εἶναι ἀνάγκη νὰ ξαναπάρουμε τὸν ἴδιο δρόμο. Νὰ ξαναγυρίσουμε στὶς ἀρχές μας. Νὰ ξαναποτίσουμε τὶς ρίζες μας. Νὰ ξαναβροῦμε τὸν προσανατολισμό μας. Φτάνουν πιὰ τὰ νιόφερτα πειράματα καὶ οἱ ριψοκίνδυνες δοκιμές. Μᾶς προξένησαν κατάθλιψη καὶ φόβο.

Δὲν ἔχω νὰ σᾶς προτείνω «λύσεις». Σᾶς προτείνω μόνο ἕνα πρόσωπο: τὸν Κύριό μας Ἰησοῦ Χριστὸ καὶ τὴν Μάννα μας, τὴν Ὑπεραγία Θεοτόκο.

Λατρεύστε τὸν Χριστὸ μὲ τὰ λόγια καὶ τὶς πράξεις σας. Ὑμνεῖστε τὴν Θεοτόκο καὶ ζητεῖστε τὴν προστασία της. Γνωρίστε σωστὰ τὴν Ὀρθόδοξη πίστη σας, ἑνωθεῖτε μὲ τὴν Ἐκκλησία σας, ζῆστε τὴν ὑγιὴ παράδοσή σας, ἀναπνεύστε τὸν πνευματικὸ πολιτισμό μας.

Ἂς δώσουμε σήμερα τὸ χέρι μας στὴν Παναγία κι ἂς ἀφήσουμε τὴν καρδιά μας στὴ δική της ἀγκαλιά. Σήμερα, ὄχι αὔριο. Ἴσως αὔριο νὰ εἶναι ἀργά.

Στὸ Ἀπολυτίκιο τῆς σημερινῆς ἑορτῆς της ψάλλουμε:

«Ἦταν παρθένος καὶ ὅμως γέννησε.
Φαινόταν νὰ κοιμᾶται
καὶ ὅμως δὲν μᾶς ἐγκατέλειψε.
Μετακινήθηκε πρὸς τὴ ζωή,
αὐτὴ ποὺ γέννησε τὴ ζωὴ
καὶ μὲ τὶς πρεσβεῖες της
λυτρώνει τὶς ψυχές μας ἀπὸ τὸν θάνατο».

Σημαίνει ὅτι ἡ Παναγία μπορεῖ νὰ κάνει τὸ θαῦμα ποὺ χρειαζόμαστε. Μπορεῖ νὰ νὰ μᾶς λυτρώσει ἀπὸ τὸν κατήφορο καὶ νὰ μᾶς χαρίσει ζωὴ προσωπικὴ καὶ οἰκογενειακή. Ζωὴ κοινωνικὴ καὶ ἐθνική. Αὐτὰ δηλαδὴ ποὺ ἀπουσιάζουν ἀπὸ τὶς ψυχές, τὰ σπιτικά μας καὶ τὴν πατρίδα μας.

Αὐτὸ τὸ πέρασμα μᾶς προτείνει σήμερα ἡ Ἐκκλησία. Ἀπὸ τὸν θάνατο στὴ ζωή, τοῦ Χριστοῦ καὶ τῆς Παναγίας μας. Ἂν τὸ θέλουμε ἂς τὸ ἀποφασίσουμε. Τότε στ’ἀλήθεια, μόνο τότε θὰ γιορτάσουμε τὴν σημερινὴ ἡμέρα καὶ δὲν θὰ φύγει ἀπὸ τὴν ζωή μας ἀναξιοποίητη.

Εὐχέτης στὴν Θεοτόκο Μητέρα μας γιὰ ὅλους σας

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΣΑΣ
† Ὁ Ἀλεξανδρουπόλεως Ἄνθιμος