«Σιώπα, όπου νάναι θα σημάνουν οι καμπάνες».

 

Σε λίγες ώρες θα ηχήσουν για μια ακόμη φορά οι καμπάνες των Χριστουγέννων.

Οι χριστιανοί θα τρέξουν στις Εκκλησιές, για να γιορτάσουν τη Γέννηση του Θεανθρώπου. Τα Χριστούγεννα, μια από τις μεγαλύτερες γιορτές της Χριστιανοσύνης, χαρακτηρίζονται από το ζεστό περιβάλλον, την ευλογημένη οικογενειακή ατμόσφαιρα, τους πολύχρωμους φωτισμούς, τα πατροπαράδοτα κάλαντα, τα ζωηρά γέλια, τα πλούσια δώρα, τα γεμάτα τραπέζια, τις καρδιές ενωμένες στην αγάπη και την ελπίδα.

Άραγε  έτσι ήταν πάντα τα Χριστούγεννα ;

Μακάρι να ήταν πάντα έτσι !   Υπήρξαν όμως και δύσκολα Χριστούγεννα.

 

Χριστούγεννα της Γερμανικής Κατοχής (ειδικά) στην Αθήνα ! 

Τα φοβερότερα Χριστούγεννα ! Ο νέος Ηρώδης, ο Χίτλερ, είχε σκορπίσει το θάνατο στα παιδιά της Αθήνας – η επαρχία άντεχε πιο πολύ -. Ζωντανοί νεκροί ! Μια λέξη άκουγες σπαραχτικά να βγαίνει από τα αδύνατα και αρρωστημένα πνευμόνια μικρών και μεγάλων: «πεινάωωωω…». Χριστούγεννα φριχτά ! Γιόρταζαν τη Γέννηση του Θείου Βρέφους και ο κόσμος έκλαιγε το θάνατο των βρεφών και νηπίων. Ποτέ πια τέτοια Χριστούγεννα ! είπαν οι λαοί. Ποτέ πια πόλεμος ! είπε ο κόσμος. Ποτέ πια Κατοχή ! είπαν οι Έλληνες…

 

Από τότε πέρασαν πολλά Χριστούγεννα… Υπήρξαν και Χριστούγεννα μοναχικά, φυλακισμένα, νοσοκομειακά, φτωχικά, λιτά, πένθιμα, ξενιτεμένα… Δηλαδή δύσκολα Χριστούγεννα, αλλά για μεμονωμένα άτομα και χρονιές. Ήταν κάτι το  ατομικό και προσωρινό.

 

Χριστούγεννα   2011.  Εβδομήντα χρόνια μετά. 

Τα φετινά Χριστούγεννα δεν συγκρίνονται με κανένα από τα προηγούμενα. Είναι τα Χριστούγεννα της σκληρής, απάνθρωπης, προκλητικής και γενικής Νέας Κατοχής. Ελάχιστοι είναι εκείνοι που δεν προσβλήθηκαν από τον «ιό της φτώχειας» που συνειδητά και μεθοδευμένα κάποιοι, γνωστοί άγνωστοι, εντός και εκτός των τειχών, μας κώλυσαν Τώρα δεν υπάρχει διαφορά στην πρωτεύουσα και την επαρχία. Έκαναν όλη την Ελλάδα μια φτωχο-επαρχία της Ευρώπης.

Σχολεία χωρίς πετρέλαιο, παιδιά που λιποθυμούν στα σχολεία χωρίς πρωινό, μαθητές που διαβάζουν σκεπασμένοι με κουβέρτες, σπίτια που τρώνε μια φορά τη μέρα, οικογένειες που δε δουλεύει κανένας από τα μέλη τους, συντετριμμένοι άποροι γονείς, αυτοκίνητα ακίνητα, χωρίς πινακίδες, απλήρωτοι και καθυστερημένοι λογαριασμοί, ακατάβλητες τραπεζικές δόσεις, ληγμένα γραμμάτια, απλήρωτα φάρμακα, κομμένα ρεύματα, σταματημένα φροντιστήρια των παιδιών, χρέη που τρέχουν και ενοίκια που περιμένουν, Δήμοι και Περιφέρειες χωρίς πόρους, άνεργοι νέοι, κλειστά μαγαζιά, ακινησία στην αγορά, μελλόνυμφοι στην αναμονή, μαραζωμένοι συνταξιούχοι, συχνές αυτοκτονίες, απολυμένοι και ανασφάλιστοι κ.ο.κ

Σήμερα, ο φιλότιμος λαός μας, ο καταδικασμένος στον εξευτελισμό των Μνημονίων, μιας άβουλης Βουλής με την πλειοψηφία  βολεμένων βουλευτών, βγάζει κι ένα πιάτο για τα παιδιά των ορφανοτροφείων, για τους γέροντες των γηροκομείων, για τις στρατιές των ανέργων και αστέγων, για τους ξεχασμένους των ασύλων και τις ορδές των λαθρομεταναστών.

 

 Σήμερα δε χάνεται  η ελπίδα.  Γεννιέται η Ελπίδα.

 Γεννιέται ένα  Παιδί.  Γεννιέται  ο Χριστός !

 

Λοιπόν                   «  Χριστός γεννάται, δοξάσατε,

                            Χριστός επί γης υψώθητε…»

 

                                                Αλεξανδρούπολη   Χριστούγεννα   2011

 

                                                  ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΟΠΟΥΛΟΣ  ΝΙΚΟΛΑΟΣ