Με πέντε νέα βιβλία, συνεχίζεται το εξαιρετικά ενδιαφέρον εκδοτικό πρόγραμμα των εκδόσεων Επίκεντρο. Ιστορικά γεγονότα, μελέτες και έρευνες, περιλαμβάνονται στο νέο εκδοτικό πρόγραμμα. Ας δούμε τις νέες κυκλοφορίες πιο αναλυτικά:

Θερμοκήπια Κρίσεων – Κίμων Χατζημπίρος
«Δεν φο­βά­μαι την κρί­ση όσο υπάρ­χουν Πα­νε­πι­στή­μια». Ισχύει αυτή η αισι­ό­δο­ξη θε­ώ­ρη­ση στην Ελ­λά­δα; Κα­τα­φέ­ρα­με να μην ισχύει! Επί αιώ­νες, η υψη­λή προ­τε­ραι­ό­τη­τα στη μόρ­φω­ση ήταν το ισχυ­ρό πλε­ο­νέ­κτη­μα του ελ­λη­νι­κού πλη­θυ­σμού, τις τε­λευ­ταί­ες δε­κα­ε­τί­ες όμως, η χα­μη­λή ποι­ό­τη­τα παι­δεί­ας έγι­νε το κύ­ριο μει­ο­νέ­κτη­μα. Πε­ρισ­σό­τε­ρο είναι υπο­βαθ­μι­σμέ­νη η δευ­τε­ρο­βάθ­μια εκ­παί­δευ­ση, αλ­λά ο κα­τή­φο­ρος ξε­κι­νά από τα Πα­νε­πι­στή­μια. Πώς θα δι­α­μορ­φώ­σουν στι­βα­ρά στε­λέ­χη για να πλαι­σι­ώ­νουν τα καρ­πο­φό­ρα αν­θρώ­πι­να έρ­γα, όταν κυ­ρι­αρ­χού­νται από ακα­λαι­σθη­σία, ατι­μω­ρη­σία, ιδε­ο­λη­ψία; Συ­νι­στώ­ντας μέ­ρος της πα­ρακ­μής της χώ­ρας, αδυ­να­τούν, ως όφει­λαν, να γί­νουν μέ­ρος της λύ­σης. Αντί να υπο­δει­κνύ­ουν στους νέ­ους πύ­λες εξό­δου από τις κρί­σεις, γί­νο­νται θερ­μο­κή­πια που τις συ­ντη­ρούν.
Σχε­δόν όλοι οι φοι­τη­τές κα­θυ­στε­ρούν να πά­ρουν το πτυ­χίο τους και ένα με­γά­λο πο­σο­στό δεν ολο­κλη­ρώ­νει πο­τέ τις σπου­δές. Πολ­λά άτυ­χα νέα παι­διά λι­μνά­ζουν και κα­τα­φεύ­γουν στις αγκα­λι­ές «πα­ρα­τά­ξε­ων» δι­α­μαρ­τυ­ρί­ας, τις οποί­ες υπο­θάλ­πει το «βα­θύ» Πα­νε­πι­στή­μιο. Η ανερ­γία και η ετε­ρο­α­πα­σχό­λη­ση των πτυ­χι­ού­χων είναι υψη­λές, όμως οι επι­χει­ρή­σεις δεν βρί­σκουν προ­σω­πι­κό κα­τάλ­λη­λο για τις ανά­γκες τους. Η φυ­γή στο εξω­τε­ρι­κό των πιο προι­κι­σμέ­νων και χρή­σι­μων απο­φοί­των είναι τε­ρά­στια.
Τα 33 άρ­θρα του βι­βλίου έχουν δη­μο­σι­ευ­θεί, κυ­ρί­ως τα τε­λευ­ταία 10 χρό­νια, στον ημε­ρή­σιο και πε­ρι­ο­δι­κό τύ­πο, θέ­το­ντας αιχ­μη­ρά ερω­τή­μα­τα για τα Πα­νε­πι­στή­μια.

Χατζημπίρος Κίμων
Ομό­τι­μος Κα­θη­γη­τής ΕΜΠ, δι­δά­σκει Οικο­λο­γία, Δι­α­χεί­ρι­ση και Πο­λι­τι­κή Πε­ρι­βάλ­λο­ντος από το 1988. Σπού­δα­σε Φυ­σι­κή στο Πα­νε­πι­στή­μιο Αθη­νών, Πλη­ρο­φο­ρι­κή, Οικο­λο­γία σε Πα­νε­πι­στή­μια της Γαλ­λί­ας. Μέ­λος της Σχο­λής Πο­λι­τι­κών Μη­χα­νι­κών (1988-2016) και του Συμ­βου­λίου Ιδρύ­μα­τος (2014-2016) ΕΜΠ, ερευ­νη­τής σε γαλ­λι­κά ιν­στι­τού­τα (1974-1978), ειδι­κός επι­στή­μων (1979-1988) σε ελ­λη­νι­κά υπουρ­γεία, με­λε­τη­τής πε­ρι­βάλ­λο­ντος (1979-2009), Πρό­ε­δρος (άμι­σθος) του Εθνι­κού Πάρ­κου Σχι­νιά Μα­ρα­θώ­να (2003-2009), συ­νερ­γά­της 37 και υπεύ­θυ­νος 15 ερευ­νη­τι­κών προ­γραμ­μά­των. Έχει συγ­γρά­ψει 5 βι­βλία, 200 δη­μο­σι­εύ­σεις, ανα­κοι­νώ­σεις σε συ­νέ­δρια, ερευ­νη­τι­κές εκ­θέ­σεις, πε­ρι­βαλ­λο­ντι­κές ή χω­ρο­τα­ξι­κές με­λέ­τες, πολ­λά κε­φά­λαια επι­στη­μο­νι­κών βι­βλί­ων και άρ­θρα εκλα­ΐ­κευ­σης. Έχει δώ­σει με­γά­λο αριθ­μό μα­θη­μά­των και δι­α­λέ­ξε­ων για πε­ρι­βαλ­λο­ντι­κά ζη­τή­μα­τα. Έχει συμ­με­τά­σχει στις συ­ντα­κτι­κές επι­τρο­πές των πε­ρι­βαλ­λο­ντι­κών πε­ρι­ο­δι­κών «Οικο­λο­γία και Πε­ρι­βάλ­λον», «Νέα Οικο­λο­γία» και «Δαί­μων της Οικο­λο­γί­ας» (1981-2004). Αρ­θρο­γρα­φεί στον τύ­πο και ανα­πτύσ­σει δρα­στη­ρι­ό­τη­τες για ενη­μέ­ρω­ση της κοι­νής γνώ­μης σε θέ­μα­τα πε­ρι­βάλ­λο­ντος και παι­δεί­ας.

Μεταξάς εναντίον Τσαλδάρη – Δασκαρόλης Β. Ιωάννης
Σε αντί­θε­τους ρό­λους από αυτούς που τους έχου­με συ­νη­θί­σει: από τη μια ο Ιω­άν­νης Με­τα­ξάς οπα­δός της Αβα­σί­λευ­της Δη­μο­κρα­τί­ας και κα­τά δή­λω­σή του υπέρ­μα­χος του κοι­νο­βου­λευ­τι­σμού, από την άλ­λη ο δι­αλ­λα­κτι­κός και με­τρι­ο­πα­θής Πα­να­γής Τσαλ­δά­ρης επι­κε­φα­λής των ακραί­ων και των αδι­αλ­λά­κτων, να αρ­νεί­ται να συμ­βι­βα­στεί με την Αβα­σί­λευ­τη. Δύο δι­α­φο­ρε­τι­κές νο­ο­τρο­πί­ες δι­οί­κη­σης, δύο δι­α­φο­ρε­τι­κές ιδε­ο­λο­γί­ες, δύο κόμ­μα­τα που ερί­ζουν για τον ίδιο πο­λι­τι­κό χώ­ρο, δύο ηγέ­τες που συ­γκρού­ο­νται μέ­χρι τε­λι­κής πτώ­σης.

Πο­λι­τι­κό πα­ρα­σκή­νιο, προ­σω­πι­κές στρα­τη­γι­κές, αδυ­σώ­πη­τοι πο­λι­τι­κοί αντα­γω­νι­σμοί με φό­ντο την κα­τα­κερ­μα­τι­σμέ­νη με­σο­πο­λε­μι­κή κοι­νω­νία και την ανεί­πω­τη προ­σφυ­γι­κή δυ­στυ­χία. Πα­ρα­σκη­νι­α­κές επεμ­βά­σεις του στρα­τού, προ­σω­πι­κά δι­λήμ­μα­τα, κοι­νο­βου­λευ­τι­κοί δι­α­ξι­φι­σμοί και επει­σό­δια, δω­ρο­δο­κί­ες, ανα­πτυ­ξι­α­κά έρ­γα και αντι­κομ­μου­νι­σμός σε μια επο­χή ακραί­ων πο­λι­τι­κών πα­θών και αδι­αλ­λα­ξί­ας.

Δασκαρόλης Β. Ιωάννης
Ο Ιω­άν­νης Β. Δα­σκα­ρό­λης είναι Δι­δά­κτωρ Σύγ­χρο­νης Ιστο­ρί­ας του Πα­νε­πι­στη­μίου Νε­ά­πο­λις Πά­φου.

Ρωσία. Pro et Contra Δημήτρης Τριανταφυλλίδης
…Ο ιμπε­ρι­α­λι­στι­κός πό­λε­μος της Ρω­σί­ας κα­τά της Ουκρα­νί­ας, κά­πο­τε θα τε­λει­ώ­σει. Με ήτ­τα της Ρω­σί­ας, αυτό είναι προ­δι­α­γε­γραμ­μέ­νο. Τό­τε, όμως, θα χρει­α­στεί να συ­νο­μι­λή­σου­με ξα­νά με τους πο­λί­τες της, να βρού­με κοι­νούς τό­πους συ­νεν­νό­η­σης, συ­νύ­παρ­ξης και αλ­λη­λο­κα­τα­νό­η­σης. Ίσως, στις σε­λί­δες που ακο­λου­θούν, οι δυ­τι­κοί ανα­γνώ­στες απο­κτή­σουν εκεί­να τα ερ­γα­λεία για έναν ουσι­α­στι­κό δι­ά­λο­γο των δύο πλευ­ρών…
…Είναι η εικό­να αυτή που βλέ­που­με η πραγ­μα­τι­κή Ρω­σία ή μή­πως υπάρ­χει και μία άλ­λη, η οποία επι­δι­ώ­κει τη συ­νεν­νό­η­ση και τη συ­νύ­παρ­ξη με τη Δύ­ση και την υπό­λοι­πη αν­θρω­πό­τη­τα, μα­κριά από την αυτο­κρα­το­ρι­κή φε­νά­κη; Είναι ένα ερώ­τη­μα που βρί­σκε­ται στο μυ­α­λό και στη σκέ­ψη πολ­λών. Η απά­ντη­ση είναι θε­τι­κή, με την επι­σή­μαν­ση πως οι κύ­κλοι αυτοί ήταν και πα­ρα­μέ­νουν μει­ο­ψη­φι­κοί τό­σο στους κόλ­πους της ρω­σι­κής ηγε­σί­ας όσο και στη ρω­σι­κή κοι­νω­νία.
Ωστό­σο, αξί­ζει τον κό­πο να τους γνω­ρί­σει κα­νείς, να δει πώς σκέ­φτο­νται, πώς αντι­με­τω­πί­ζουν τη θέ­ση και το ρό­λο στη ζωή της αν­θρω­πό­τη­τας. Πα­ράλ­λη­λα, είναι ίσως κα­τάλ­λη­λη η ευκαι­ρία για μια ρε­α­λι­στι­κή προ­σέγ­γι­ση της ρω­σι­κής πραγ­μα­τι­κό­τη­τας, των αντι­φά­σε­ων και αντι­θέ­σε­ών της, των επι­δι­ώ­ξε­ων και των δι­α­ψεύ­σε­ών της, του τρό­που με τον οποίο οι ίδιοι οι Ρώ­σοι βλέ­πουν τα πράγ­μα­τα…

Τριανταφυλλίδης Β. Δημήτρης
Ο Δη­μή­τρης Β. Τρι­α­ντα­φυλ­λί­δης, γεν­νή­θη­κε το 1959 στη Θεσ­σα­λο­νί­κη. Ολο­κλή­ρω­σε τις προ­πτυ­χι­α­κές και με­τα­πτυ­χι­α­κές του σπου­δές στο Κρα­τι­κό Πα­νε­πι­στή­μιο «Τα­ράς Σεβ­τσέν­κο» στο Κί­ε­βο και στη συ­νέ­χεια σπού­δα­σε Θε­ο­λο­γία στο ΑΠΘ. Από πο­λύ νω­ρίς, γο­η­τεύ­τη­κε από την ρω­σι­κή γραμ­μα­τεία κι έτσι άρ­χι­σε να με­τα­φρά­ζει εμ­βλη­μα­τι­κές προ­σω­πι­κό­τη­τες και κεί­με­να. Μέ­χρι σή­με­ρα, έχει με­τα­φρά­σει πε­ρισ­σό­τε­ρα από 130 βι­βλία, τα οποία αφο­ρούν όλο το εύρος των ρω­σι­κών γραμ­μά­των: φι­λο­σο­φία, θε­ο­λο­γία, ιστο­ρία, πο­λι­τι­κή, πε­ζο­γρα­φία, ποί­η­ση, θέ­α­τρο, κρι­τι­κή της λο­γο­τε­χνί­ας κ.ά. Το 2014 ίδρυ­σε και έκτο­τε δι­ευ­θύ­νει το πε­ρι­ο­δι­κό «Στέ­πα», μία τε­τρα­μη­νι­αία επι­θε­ώ­ρη­ση του ρω­σι­κού πο­λι­τι­σμού, στο οποίο δη­μο­σι­εύει με­τα­φρά­σεις ση­μα­ντι­κών στο­χα­στών και λο­γο­τε­χνών, τό­σο του πα­ρελ­θό­ντος, όσο και του πα­ρό­ντος, σε μία προ­σπά­θεια να δι­ευ­κο­λύ­νει τον Έλ­λη­να ανα­γνώ­στη να προ­σεγ­γί­σει το πε­ρί­πλο­κο μα και γο­η­τευ­τι­κό φαι­νό­με­νο που ακούει στο όνο­μα «ρω­σι­κός πο­λι­τι­σμός». Πα­ράλ­λη­λα, δη­μο­σι­εύει άρ­θρα και με­λέ­τες σε σύγ­χρο­να ελ­λη­νι­κά πε­ρι­ο­δι­κά όπως το The Book’s Journal, Πα­ρέμ­βα­ση, Κο­ράλ­λι, Εντευ­κτή­ριο, Φρέ­αρ, Αν­θί­βο­λα κ.ά.

Έτσι τα γνώρισα, έτσι τα αγάπησα – Νικος Γκροσδάνης
Από παι­δί ακό­μα ζού­σε σε μι­αν «άλ­λη πραγ­μα­τι­κό­τη­τα». Τα γε­γο­νό­τα που βί­ω­νε στο χω­ριό του, τον έκα­ναν να θέ­λει να δρα­πε­τεύει και να ζει σε έναν δι­κό του κό­σμο. Οδη­γός σε όλα αυτά η τέ­χνη, σε όλες τις μορ­φές της, και τα «μυ­θι­κά» πρό­σω­πα που συ­νε­χώς συ­να­ντού­σε στις ανα­κα­λύ­ψεις του. Ονει­ρευ­ό­ταν πως ίσως κά­πο­τε συ­να­ντού­σε κά­ποια από αυτά τα «μυ­θι­κά» πρό­σω­πα, μι­ας και ήθε­λε πά­ντα να μά­θει κά­τι πε­ρισ­σό­τε­ρο γι’ αυτά και κυ­ρί­ως για το έρ­γο τους.
Πα­ράλ­λη­λα, συ­νέ­βη­σαν κά­ποια γε­γο­νό­τα που τον ση­μά­δε­ψαν και τα κου­βα­λού­σε εντός του. Ορι­σμέ­να από αυτά τα δι­η­γού­νταν σε κά­ποι­ους φί­λους ή πα­ρέ­ες, και η πα­ρό­τρυν­σή τους ήταν πως θα έπρε­πε να μην μεί­νουν ως ανά­μνη­ση αλ­λά να πε­ρά­σουν στο χαρ­τί, μι­ας και τα πρό­σω­πα που αφο­ρού­σαν έγρα­ψαν την ιστο­ρία του πο­λι­τι­σμού αυτής της χώ­ρας. Αρ­κε­τά από αυτά τα κεί­με­να φι­λο­ξε­νή­θη­καν σε κά­ποια έντυ­πα ή δι­α­βά­στη­καν στο ρα­δι­ό­φω­νο.
Και ήρ­θε το πλή­ρω­μα του χρό­νου εκεί­να που δεν τα πέ­ρα­σε σκου­ριά ο χρό­νος και πα­ρα­μέ­νουν επί­και­ρα να συ­γκε­ντρω­θούν σε αυτόν τον τό­μο για να θυ­μί­ζουν, μα­ζί με όσα μας χά­ρι­σαν τα πρό­σω­πα αυτά με το έρ­γο τους, την ομορ­φιά αυτού του τό­που…

Γκροσδάνης Νίκος
Ο Νί­κος Γκροσ­δά­νης γεν­νή­θη­κε στο Πρά­βι Παγ­γαίου, όπου έζη­σε έως τα 14 του χρό­νια. Το 1964 με­τα­κό­μι­σε στη Θεσ­σα­λο­νί­κη, όπου ζει έως σή­με­ρα. Πέ­ρα­σε από αρ­κε­τά επαγ­γέλ­μα­τα και με­τά τη Σχο­λή Του­ρι­στι­κών Επαγ­γελ­μά­των βρέ­θη­κε ερ­γα­ζό­με­νος στο πο­λυ­τε­λές «Με­ντι­τε­ρα­νέ Παλ­λάς». Εκεί είχε την τύ­χη να γνω­ρί­σει σπου­δαί­ους αν­θρώ­πους. Ο χώ­ρος λει­τούρ­γη­σε σαν ένα με­γά­λο πα­νε­πι­στή­μιο και αυτό κρά­τη­σε μέ­χρι την κα­τε­δά­φι­ση του ξε­νο­δο­χείου εξαι­τί­ας του με­γά­λου σει­σμού της Θεσσαλονίκης το 1978. Ερ­γά­στη­κε στον πο­λι­τι­σμό σε δι­ά­φο­ρους χώ­ρους. Συ­νερ­γά­στη­κε με τις εφη­με­ρί­δες Μα­κε­δο­νία, Θεσ­σα­λο­νί­κη και με τα πε­ρι­ο­δι­κά Παν­σέ­λη­νος, Οδός Πα­νός, Με­τρο­νό­μος, Πε­ρι­ο­δι­κό της πό­λης. Για πολ­λά χρό­νια ερ­γά­στη­κε στο ρα­δι­ό­φω­νο. Έγρα­ψε τα βι­βλία: Οδός Με­ντι­τε­ρα­νέ Παλ­λάς και Συ­νέ­βη στο Πρά­βι, εκ­δό­σεις Κα­στα­νι­ώ­της, Η μυ­θο­λο­γία των ειδώ­λων, εκ­δό­σεις Πα­ρα­τη­ρη­τής, Μά­νος Χα­τζι­δά­κις, αφι­έ­ρω­μα από τις εκ­δό­σεις Οδός Πα­νός, Θυ­μά­μαι: 32 χρό­νια Φε­στι­βάλ Ελ­λη­νι­κού Κι­νη­μα­το­γρά­φου Θεσ­σα­λο­νί­κης, εκ­δό­σεις Επί­κε­ντρο.

Χάνια και Οδικοί Άξονες της Αρκαδίας – Βασίλης Αναστασόπουλος
Το οδοι­πο­ρι­κό αυτό –ας το ονο­μά­σω και έτσι– με την Αρ­κα­δία ως βά­ση, επε­κτεί­νε­ται και βρί­σκε­ται πα­ντού στον κό­σμο, σε κά­θε γω­νιά του και πέ­ρα από τα στε­νά όρια που θέ­τει ο το­πι­κι­σμός. Δι­ό­τι Πα­ρό­διοι Σταθ­μοί, Χά­νια, ή όπως στο δι­ά­βα του χρό­νου ονο­μά­ζο­νταν όλα αυτά τα κτί­σμα­τα που πα­ρεί­χαν υπη­ρε­σί­ες στους τα­ξι­δι­ώ­τες του δρό­μου, στην Αρ­κα­δία και στην Πε­λο­πόν­νη­σο, στη Ρού­με­λη και στην Ήπει­ρο, στη Μα­κε­δο­νία και στη Θρά­κη, στους εμπο­ρι­κούς δρό­μους των Βαλ­κα­νί­ων, ή ακό­μα μα­κρύ­τε­ρα, σ’ ολό­κλη­ρη τη Γη­ραιά Ήπει­ρο – στο μα­κρύ δι­ά­στη­μα των αλ­λε­πάλ­λη­λων πο­λι­τι­σμών που γεν­νι­ό­ντου­σαν ή πέ­θαι­ναν, τον ίδιο σκο­πό –με μι­κρές απο­κλί­σεις φυ­σι­κά– είχαν πά­ντο­τε για τον πα­ρά­γο­ντα άν­θρω­πο. Ν’ απα­λύ­νουν το τα­ξί­δι του. Το δρο­μο­λό­γιό του.

Αναστασόπουλος Κ. Βασίλης
Ο Βα­σί­λης Κ. Ανα­στα­σό­που­λος γεν­νή­θη­κε στην Αθή­να (με κα­τα­γω­γή από Αρ­κα­δία). Το 1995 δη­μι­ούρ­γη­σε την δι­α­δι­κτυ­α­κή σε­λί­δα www.opsarion.gr (Ψά­ρι Ηραί­ας Αρ­κα­δί­ας). Από το 2002 μέ­χρι και το 2015 αρ­θρο­γρα­φού­σε στην ημε­ρή­σια αθη­να­ϊ­κή εφη­με­ρί­δα Ελεύ­θε­ρος Τύ­πος με πε­ρισ­σό­τε­ρα από 650 άρ­θρα του για την φύ­ση και το κυ­νή­γι στην Ελ­λά­δα, χρη­σι­μο­ποι­ώ­ντας τα ψευ­δώ­νυ­μα «Ο Άρ­τος του Δία» και «Ο Μυ­θο­πλά­στης». Το 2004 δη­μι­ούρ­γη­σε την δι­α­δι­κτυ­α­κή σε­λί­δα www.arcadians.gr – Αρ­κά­δες Εσμέν (Αρ­κα­δία). Το 2011, δη­μο­σι­εύ­θη­κε με­λέ­τη του με τον τίτ­λο: Ψά­ρι Ηραί­ας Αρ­κα­δί­ας, Το­πω­νύ­μια – Δη­μο­γρα­φι­κά Στοι­χεία από Οθω­μα­νι­κά Κα­τά­στι­χα 1461-1574, στα «Πε­λο­πον­νη­σι­α­κά». Το 2017, δη­μο­σί­ευ­σε το δι­ή­γη­μα Η εύμορ­φη Γώ­γα στη σε­λί­δα www.opsarion.gr. Σε συ­νερ­γα­σία με τον κα­θη­γη­τή Πα­νε­πι­στη­μίου Αιγαίου Δη­μή­τρη Λα­γό, δη­μο­σί­ευ­σαν την με­λέ­τη τους: Το­πω­νύ­μια οικι­σμών πε­ρι­ο­χής Ηραί­ας Γορ­τυ­νί­ας Αρ­κα­δί­ας, στην σε­λί­δα www.arcadians.gr. Βι­βλία του που κυ­κλο­φο­ρούν: Ψά­ρι Ηραί­ας Αρ­κα­δί­ας – Πη­γές Γρα­πτές επί του χάρ­του επί του εδά­φους, (αυτο­έκ­δο­ση), Αθή­να 2019, Ο Φύ­λα­κας της αρ­χαί­ας Ηραί­ας οι από­κρυ­φες πό­λεις της. Εκ­δό­σεις Τσό­τρας, Αθή­να 2020 και Πού είναι η Αρ­κα­δία;. Εκ­δό­σεις Τσό­τρας, Αθή­να 2020.