Με αφορμή την κυκλοφορία του βιβλίου της «Ίδια η μάνα σου έγινες» από τις εκδόσεις Ψυχογιός, η συγγραφέας και δημοσιογράφος Κατερίνα Μανανεδάκη, παραχώρησε συνέντευξη στο thraki Νεα και στον Γιάννη Τομαδάκη. Η συγγραφέας, μιλάει για το νέο της βιβλίο, το οποίο περιγράφει τη σχέση μάνα και κόρης κι όχι μόνο. . .

Φαντάζομαι, οι συζητήσεις για το βιβλίο σας, ξεκινούν με το ρόλο της Ελληνίδας μάνας. Θα μου επιτρέψετε όμως, να εστιάσω στην αρχή σε κάτι άλλο. Στο βιβλίο σας περιγράφετε τα συναισθήματα του απολυμένου ανθρώπου. Του ανθρώπου που απ’ τη μια στιγμή στην άλλη χάνει τον κόσμο του. Μπορούν αλήθεια να περιγραφούν όσα βιώνει ένας άνθρωπος που χάνει τη δουλειά του ακόμη κι όταν τα περιγράφει ο ίδιος ή είναι κάτι που πάντα θα κρατήσει μέσα του;

-Πολύ ωραία ερώτηση! Νομίζω πως στην πραγματικότητα αυτά τα συναισθήματα δεν θέλεις να τα μοιραστείς με κανέναν και θέλεις να τα κρατήσεις μέσα σου για πάντα. Ιδανικά θέλεις να τα ξεχάσεις αλλά αυτό είναι μάλλον… ακατόρθωτο. Άρα νομίζω πως- επειδή όλοι έχουμε απολυθεί τουλάχιστον μια φορά στη ζωή μας!- το καλύτερο που έχουμε να κάνουμε είναι και να τα εξωτερικεύσουμε και να τα μοιραστούμε τα συναισθήματα μας. Γιατί συχνά θεωρούμε πως μόνο σε μας συμβαίνει το «κακό» και μόνο εμείς έχουμε κάνει όλα τα λάθη του κόσμου. Αλλά να που καθόλου μα καθόλου έτσι δεν είναι…Η ζωή δεν έχει μόνο χαρές, έχει και λύπες και απογοητεύσεις και άσχημες στιγμές. Όταν λοιπόν τα άσχημα τα φωτίζεις, όταν τις αρνητικές σκέψεις τις…απλώνεις στον ήλιο ή ακόμη καλύτερα όταν τις μοιράζεσαι με ανθρώπους που σε αγαπούν, τότε μπορούν να γίνουν πολύ πιο γρήγορα παρελθόν και κάποτε ίσως και να γελάς με αυτές…

Η ζωή συνεχίζεται και όπως σοφά λέει κι ο λαός, σημασία δεν έχει πόσες φορές θα πέσεις αλλά πόσες φορές θα βρεις τη δύναμη να σηκωθείς.

Η αγάπη, η κρίση στις σχέσεις, οι δυσκολίες της ζωής. Τι ξεχωρίζετε εσείς, ύστερα και από την επιτυχία του τελευταίου σας βιβλίου;

Νομίζω πως όσο μεγαλώνουμε και προχωράμε μέσα σε ένα δάσος από δυσκολίες, κρίσεις και φόβους, στο δάσος της ζωής δηλαδή, τόσο περισσότερο καταλαβαίνουμε πόση μεγάλη αξία έχει η αγάπη… Μπορεί σε κάποιους να φαίνεται «κλισέ» αλλά η αγάπη είναι σαν αόρατος μανδύας που ακόμη κι αν δεν μπορεί να σε προστατεύσει από όλα, σίγουρα σου δίνει τη μαγική δύναμη να συνεχίσεις να ελπίζεις!

Για την Ελληνίδα μάνα, ό,τι και να πεις είναι λίγο. Θα έχουμε και συνέχεια σε επόμενο βιβλίο σας;

Όχι! Έχει και η Ελληνίδα μάνα τα όρια της! Ξέρω λοιπόν τι ΔΕΝ θα γράψω! Τώρα μένει το να βρω το ΤΙ θα γράψω! Η έμπνευση μου ταξιδεύει ακόμη…

Στην παραλία, ίσως να είναι και μόδα – ίσως και ευτυχώς – μας συνοδεύει ένα βιβλίο. Πώς αισθανθήκατε την πρώτη φορά που είδατε κάποιον / κάποια να διαβάζει βιβλίο σας;

Ήταν Αύγουστος σε μια παραλία της Κρήτη και μόλις το συνειδητοποίησα, άρχισα να κοιτάζω σαν υπνωτισμένη μια την κυρία που κράταγε το βιβλίο μου και μια το ίδιο το βιβλίο μου! Ήταν πολύ αστείο! Είχα σταθεί απέναντι της σχεδόν προσοχή!

Με ρώτησε απορημένη: «θέλετε κάτι;» Και μουρμούρισα στον εαυτό μου «θέλω μια παγωμένη μπύρα για να το γιορτάσω!»

Ένα ερώτημα που κάνω συχνά στους δημοσιογράφους – συγγραφείς γιατί δεν έχω προσωπική άποψη, αλλά φαντάζομαι ότι είναι δύσκολο να αποφασίσεις, είναι το τι θα επιλέγατε ανάμεσα στα δύο, αν έπρεπε να είστε μόνο συγγραφέας ή μόνο δημοσιογράφος;

Μμμμ! Λένε «μια φορά δημοσιογράφος, πάντα δημοσιογράφος!» Νομίζω όμως ότι τώρα πια θα έγραφα τόσο μεγάλα κείμενα που αν…δεν με απέλυαν, θα με συμβούλευαν να γίνω συγγραφέας!!!

Πολλές φορές όσοι μεγάλωσαν στην επαρχία σκέφτονται να επιστρέψουν στον τόπο τους. Εσείς κατάγεστε από τις μοναδικές Σέρρες. Θα θέλατε να επιστρέψετε κάποια στιγμή;

Όταν οι άνθρωποι κάνουν σχέδια ο Θεός γελάει! Άλλο ένα πράγμα που μαθαίνουμε στην πορεία της ζωής. Είμαι περίεργη λοιπόν κι εγώ να δω τι θα συμβεί στο μέλλον. Θα επιστρέψω ή όχι;! Να είμαστε καλά να μπορούμε να ζούμε όλες τις εκπλήξεις που μας περιμένουν!

Σας ευχαριστώ πολύ κύριε Τομαδάκη γι αυτή την τόσο ωραία συνέντευξη! Εύχομαι σε σας και στους αναγνώστες πολλά καλοκαιρινά χαμόγελα!

 

 

ΣΙΓΑ ΜΗΝ ΕΙΜΑΙ ΕΓΩ «ΙΔΙΑ Η ΜΑΝΑ ΜΟΥ».

Αυτό το λέει ο αντρούλης μου για να με εκνευρίσει (κι άλλο), το λέει η κόρη μου για να μου τη σπάσει (περισσότερο), το υπονοεί ο διευθυντής μου που δίπλα στη λέξη «βασανιστής» έχουν τη φωτογραφία του, μου το πετάει η κολλητή μου όταν καταφέρνει να ξεκολλήσει από το facebook.
ΑΚΟΥ «ΙΔΙΑ Η ΜΑΝΑ ΜΟΥ»!
Ένα ξεπερασμένο στερεότυπο που καμιά σχέση δεν έχει με μένα. Εγώ, αγαπητοί μου, έδωσα μάχες για να γίνω αυτή που είμαι. Αποκήρυξα τα οικιακά, δεν κέντησα ποτέ, δεν έπλεξα σεμεδάκια, δεν πρήζω την κόρη μου τηλεφωνώντας της κάθε τρεις και λίγο και ρωτώντας την όλα τα… κουλά.
ΟΧΙ.
Εγώ έχω εξαιρετικές σπουδές, μια σπουδαία δουλειά, κούκλο Βραζιλιάνο γυμναστή που τον ζηλεύουν όλες και είμαι απίστευτα διακριτική. Τώρα… πώς έγινε και ένα πρωί κοιτάχτηκα στον καθρέφτη και το είδωλό μου μου φώναξε «Χριστίνα, έλεος! Ίδια η μάνα σου έγινες», θα πρέπει να διαβάσετε την ιστορία μου για να το μάθετε. Αυτή την ιστορία που τελικά, χωρίς να θέλω να σας πληγώσω, μοιάζει να είναι η ιστορία της ζωής μας!
Η Κατερίνα Μανανεδάκη, μετά το απόλυτα διαχρονικό μπεστ σέλερ μαμαδοβιβλίο ΤΙ ΤΡΑΒΑΜΕ ΚΙ ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΜΑΝΕΣ… ξαναχτυπά! Με τον δικό της χιουμοριστικό μα και διεισδυτικό, αληθινό και συγκινητικό τρόπο, στοχεύει κατευθείαν στο κέντρο της καρδιάς μας: στη σχέση μάνας και κόρης! Απολαύστε το!

 

Η Κατερίνα Μανανεδάκη είναι δημοσιογράφος. Έχει δουλέψει στην τηλεόραση και στο ραδιόφωνο του ΑΝΤ1, στο Mega Channel, στο Star Channel και στον περιοδικό Τύπο, σε εκδόσεις υψηλής αναγνωσιμότητας και κυκλοφορίας. Έχει γράψει δεκαοκτώ βιβλία. Από τις Εκδόσεις ΨΥΧΟΓΙΟΣ κυκλοφορούν τα μυθιστορήματα ΤΙ ΤΡΑΒΑΜΕ ΚΙ ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΜΑΝΕΣ!, που έχει πουλήσει περισσότερα από 150.000 αντίτυπα, το έχουν λατρέψει οι Ελληνίδες μαμάδες και ανέβηκε στο θέατρο, ΕΓΩ ΠΟΤΕ ΘΑ ΓΙΝΩ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΗ;, Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΗΣ ΖΥΓΑΡΙΑΣ, σε συνεργασία με την Ελένη Πετρουλάκη, ΑΥΤΗ Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΘΑ ΜΕ ΤΡΕΛΑΝΕΙ και ΤΗ ΜΕΡΑ ΠΟΥ ΠΗΡΑ ΤΑ ΒΟΥΝΑ. Βιβλία της ετοιμάζονται να μεταφερθούν στον κινηματογράφο και στην τηλεόραση κι έχουν μεταφραστεί στο εξωτερικό, ενώ όλα είναι μπεστ σέλερ.