Τελικά ο Έβρος δεν έπεσε, όμως με αφορμή την επέτειο των τριών ετών από την υβριδική απειλή στα σύνορα με την Τουρκία, καλό είναι να αναζητήσουμε τι έγινε με τον Έβρο.

Ήταν το τέλος Φεβρουαρίου κι όλος ο Μάρτιος του 2020, όταν από τη μια στιγμή στην άλλη, χιλιάδες άτομα επιχείρησαν να περάσουν παράνομα τα σύνορα.
Πετροπόλεμος, χημικά και έντονες καταστάσεις, πρωτοφανείς σ’ όλη το μήκος του Έβρου.

Απ’ τη μια η Τουρκία υποστήριζε ότι δεν μπορεί να συγκρατήσει άλλο εκατομμύρια μετανάστες που φιλοξενεί στο έδαφός της και από την άλλη, η Ελλάδα δεχόταν μία επίθεση άνευ προηγουμένου.
Η ελληνική κυβέρνηση διεθνοποίησε το ζήτημα. Ξένοι αξιωματούχοι και πολιτικοί έφταναν στον Έβρο για να καταθέσουν τη συμπαράστασή τους.

«Ο Έβρο δεν πέφτει» φώναζαν οι Εβρίτες και οι φίλοι του Έβρου.
Ο Έβρος, δεν έπεσε.
Τελικά όμως τι έμεινε στον Έβρο;
Ο νέος φράχτης, η επέκταση των δομών που υποστήριξαν από κοινού ο υπουργός μετανάστευσης και ασύλου Μηταράκης και ο υπουργός προστασίας του πολίτη Θεοδωρικάκος;
Τελικά τι έμεινε στον Έβρο που δεν έπεσε. . .

Δεν χρειάζεται να γράψεις πολλά. Ας αναρωτηθεί ο καθένας.
Ο διαχειριστής του thraki Νεα Γιάννης Τομαδάκης, με αφορμή το ότι «Ο Έβρος δεν πέφτει» σημείωσε:
Όσοι σήμερα το γιορτάζουν σαν εθνική εορτή, επειδή ο Έβρος δεν πέφτει… ας αναρωτηθούν, τι έγινε στον Έβρο, μετά το έπος…
Ο Έβρος ναι, δεν έπεσε.
Δεν άλλαξε όμως…
Σταματήστε επιτέλους να χαίρεστε, χωρίς να έχουμε κερδίσει το παραμικρό. Κερδίσαμε βέβαια κάτι πολιτευτές που έκτισαν καριέρα. Αδιάφοροι.
ΦΤΑΝΕΙ ΜΕ ΤΗΝ ΨΥΧΟΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΗΣ ΒΑΛΤΟΤΗΤΑΣ…

Οι Εβρίτες είναι σίγουρο ότι δεν ξέχασαν και το ευχαριστώ το είπαν και θα το ξαναπούν, σ’ όσους ήταν στην πρώτη γραμμή.