Όλα τριγύρω αλλάζουν κι όλα τα ίδια μένουν, έλεγε ο αείμνηστος Νίκος Παπάζογλου, κάνοντας τους στίχους του Μανώλη Ρασούλη τεράστια επιτυχία. Κι όλα αυτά το μακρινό 1984.
Που να φαντάζονταν αυτοί οι τεράστιοι καλλιτέχνες ότι 38 χρόνια μετά, το τραγούδι θα συνεχίζει να αποτυπώνει εικόνες της καθημερινότητας.

Πιο κοντά στην εποχή μας, έχουν περάσει κι όλας τρία χρόνια από τη στιγμή που ο δήμαρχος Διδυμοτείχου άλλαξε, με το συνδυασμό – σύνθημα «Απ’ την αρχή».

Τρία χρόνια, που φυσικά δεν μπορείς να τα μηδενίσεις όλα, όταν μάλιστα ο προηγούμενος δήμαρχος συνεργάστηκε με τον νυν στην αρχή και ο πιο προηγούμενος χάνει στελέχη του προς τον νυν.
Είναι μία επιτυχία του δημάρχου, όπως και να το δεις.

Στην καθημερινότητα τώρα, υπάρχει ένα ζήτημα που δεν μπορεί να κρυφτεί κάτω από το χαλί.
Το ανάχωμα του Διδυμοτείχου, δίπλα ακριβώς από τον Ερυθροπόταμο, χρησιμοποιείται ως χώρος στάθμευσης των οχημάτων του δήμου. Τα οχήματα, παλιά καινούργια, ωραία άσχημα, άσπρα κίτρινα, απορριμματοφόρα σκαπτικά, μένουν εκεί. Βρέξει χιονίσει.

Πέρα όμως από τα οχήματα του δήμου, στο ανάχωμα «σταθμεύουν» μπάζα και κάδοι.

Ο δήμος Διδυμοτείχου πράγματι πρέπει να του το αναγνωρίσουμε απομάκρυνε παλιά και χαλασμένα μηχανήματα από την περιοχή. Μέχρι και τη «βάρκα του Παπατσαρούχα«.

Τότε στην επιχείρηση «καθαρισμού» του Μαΐου του 2021 επικεφαλής είχε τεθεί ο αντιδήμαρχος Βούλης Μπιλιακάκης.

Το thraki Νεα, έγραψε στις 21 Μαρτίου του 2021: Το δημοτικό συμβούλιο Διδυμοτείχου, ενέκρινε την πρόταση της δημοτικής αρχής, για εύρεση νέου χώρου, ώστε τα οχήματα να απομακρυνθούν από το σημείο και η περιοχή, να αποδοθεί. . . στους κατοίκους.
Τι έγινε τελικά. Πέρασε ένας χρόνος. Προχωράμε; Δεν προχωράμε μας φαίνεται.