Λίγο πολύ, όλοι θυμούνται τον υπέροχο κοντορεβιθούλη. Το παραμύθι όπου ο πιο μικρός γιος μίας φτωχής οικογένειας, έσωσε τα αδέλφια του με τις πέτρες που πετούσε στη διαδρομή προς το δάσος.
Κάτι τέτοιο μας θύμισαν και τα διασκορπισμένα καπάκια από τις καρδιές που τοποθέτησε πρόσφατα ο δήμος Διδυμοτείχου.
Οι καρδιές, που τοποθετήθηκαν στο Διδυμότειχο, έχουν ως σκοπό να συγκεντρώνονται καπάκια από πολίτες που σκοπεύουν να τα προσφέρουν για ανακύκλωση.
Το πείραμα έχει γίνει σε πολλές πόλεις της Ελλάδας και στον Έβρο το είδαμε για πρώτη φορά στην Αλεξανδρούπολη. Λίγο μετά, ακολούθησε το Διδυμότειχο.
Όλα καλά, καπάκια συγκεντρώνονται, αλλά δεν παραμένουν πάντα μέσα στις καρδιές. . .
Η κλασική περίπτωση άτακτου προβοκάτορα μπορεί να ισχύει.
Εμείς πάντως, θυμηθήκαμε το παραμύθι του κοντορεβιθούλη και σκεφτήκαμε μήπως τα καπάκια είναι έξω από τις καρδιές για να σε καθοδηγούν σ’ αυτές.

Άλλωστε καμιά φορά τα παραμύθια είναι και για μεγάλα παιδιά, αν τα εμπνέει το περιβάλλον. Και μην ξεχνάμε, κάποιοι ζουν το παραμύθι τους και είναι ωραίο (γι’ αυτούς, όχι για όσους παραμυθιάστηκαν).