Κυπαρίσσι(Cupressus sempervirens L.) – Το Δέντρο της θλίψης
Πράσινες Ειδήσεις
Κυπαρίσσι(Cupressus sempervirens L.) – Το Δέντρο της θλίψης
Το Κυπαρίσσι(Cupressus sempervirens L.) ανήκει στην οικογένεια των Κυπαρισσοειδών (Cupressaceae), είναι δένδρο αειθαλές, σκουρόχρωμο, χωρίς εδώδιμο(φαγώσιμο) καρπό και χωρίς ανοιξιάτικη άνθιση. Είναι αιωνόβιο και ανθεκτικό, που ευδοκιμεί στις εύκρατες ζώνες του βόρειου ημισφαίριου και χρησιμοποιείται για διακοσμητικούς σκοπούς και για την παραγωγή ξυλείας. Σύμφωνα με τη μυθική παράδοση , όπως μας λέει ο Οβίδιος, ο Κυπάρισσος ήταν ένας όμορφος νέος από την Κέα, γιος του Τήλεφου και εγγονός του Ηρακλή. Αγαπημένο του σύντροφο είχε ένα εξημερωμένο ιερό ελάφι. Αλλά κάποια καλοκαιρινή μέρα, ενώ το ελάφι κοιμόταν ξαπλωμένο στον ίσκιο, ο Κυπάρισσος το σκότωσε από απροσεξία με ένα ακόντιο. Ο νέος γεμάτος απελπισία, θέλησε να πεθάνει. Ζήτησε από τον Ουρανό την χάρη να κυλούν τα δάκρυα του αιώνια. Οι θεοί τον μετέτρεψαν σε κυπαρίσσι, το δέντρο της θλίψης. Από τότε το κυπαρίσσι θεωρείται σαν πένθιμο δέντρο και φυτεύεται μέχρι σήμερα στα νεκροταφεία. Το ξύλο του κυπαρισσιού χρησιμοποιούνταν κυρίως στην ναυπηγική, στο χτίσιμο ναών και για σαρκοφάγους. Το σπίτι του Οδυσσέα ήταν φτιαγμένο από ξυλεία κυπαρισσιού. Ο Θεόφραστος αναφέρει ξυλεία κυπαρισσιού, που είχε αποθηκευτεί επί τέσσερις γενιές για να χρησιμοποιηθεί στις πόρτες του μεγάλου ναού της Εφέσου. Τα κείμενα των νόμων του Σόλωνα ήταν χαραγμένα σε πλακίδια επίσης από ξύλο κυπαρισσιού. Το δέντρο αυτό όμως είχε και εξαιρετική θέση στην θρησκεία. Το ιερό δάσος της κρητικής Ρέας ήταν δάσος από κυπαρίσσια. Κυπαρίσσια φύτρωναν και έξω από τη σπηλιά της Ίδης, όπου γεννήθηκε ο Ζευς. Το κυπαρίσσι, με την αξία που έχει το ξύλο του, είναι και προίκα των κοριτσιών. Σε ορισμένα νησιά φυτεύεται ακόμα και σήμερα ένα κυπαρίσσι με τη γέννηση ενός κοριτσιού. Το δέντρο αυτό δίνει το κατάρτι για το καΐκι του νέου ζεύγους, όταν το κορίτσι φθάσει σε ηλικία να παντρευτεί. Και φυσικά από πλευράς θεραπευτικών ιδιοτήτων διαθέτει μια μεγάλη γκάμα το αειθαλές αυτό δέντρο. Έχει στυπτικές και ψυκτικές ιδιότητες, και τα φύλλα του, όταν πίνονται μαζί με γλυκό κρασί και λίγη σμύρνα, ωφελούν τις καταρροές της κύστης και τη δυσουρία. Τα χλωρά κυπαρισσόμηλα, όταν κοπανιστούν και ποθούν μαζί με κρασί, είναι κατάλληλα για την αιμόπτυση και τη δυσεντερία και τις καταρροές της κοιλιάς, το ορθοπνοϊκό άσμα και τους βήχες και το αφέψημα τους έχει τις ίδιες επιδράσεις. Όταν κοπανιστούν μαζί με σύκο μαλακώνουν τα σκληρώματα και θεραπεύουν τους πολύποδες της μύτης. Αποβάλλουν και τα νύχια που έχουν λέπρα, όταν βραστούν μαζί με ξίδι και λιωθούν μαζί με λούπινα, και συστέλλουν και την εντεροκήλη μπαίνοντας ως κατάπλασμα. Τις ίδιες επιδράσεις έχουν και τα φύλλα. Μάλιστα φαίνεται ότι τα κυπαρισσόμηλα μαζί με τα φύλλα, αν καούν ως θυμίαμα, διώχνουν τα κουνούπια. Τα φύλλα λιωμένα ως κατάπλασμα συγκολλούν τα τραύματα και είναι και αιμοστατικά, ενώ αν κοπανιστούν και λιωθούν μαζί με ξίδι, βάφουν τα μαλλιά.
Χρήστος Κ. Γκιουμουσίδης,
Γεωτεχνικός – Δασολόγος
Master στην Περιβαλλοντική Πολιτική &
Ολοκληρωμένη Ανάπτυξη της Υπαίθρου