Το τριήμερο 25-26-27 Σεπτέμβρη πραγματοποιήθηκε στη Θράκη επίσκεψη της Διακομματικής Κοινοβουλευτικής Επιτροπής για την Ανάπτυξη της Θράκης.
Κατά τη διάρκεια της επίσκεψης έγιναν συναντήσεις με οικονομικούς και κοινωνικούς φορείς της περιοχής, με αιρετούς της τοπικής αυτοδιοίκησης καθώς και με στελέχη του τοπικού κρατικού μηχανισμού στην παιδεία και την υγεία.
Κεντρική θέση σε αυτές τις συναντήσεις έλαβαν οι συσκέψεις με τον Οργανισμό Λιμένα Αλεξανδρούπολης και τα Εμποροβιομηχανικά Επιμελητήρια Έβρου, Ροδόπης, Ξάνθης, Καβάλας και Δράμας.
Σε ότι αφορά το Λιμάνι της Αλεξανδρούπολης, η Διακομματική Επιτροπή ενημερώθηκε ότι βρίσκεται σε εξέλιξη η διαδικασία της ιδιωτικοποίησής του Λιμένα –στις 02.10.2010 κατατίθενται οι προσφορές- με τη μορφή της μακροχρόνιας παραχώρησης και με περιθώρια ευελιξίας στη διάρθρωση της μετοχικότητάς του ως Α.Ε.
Παρουσιάστηκαν, επίσης, τα σχέδια της σιδηροδρομικής σύνδεσης του Λιμανιού της Αλεξανδρούπολης με το λιμάνι της Κωστάντζας στη Ρουμανία.
Από την ενημέρωση στο Λιμάνι της Αλεξανδρούπολης επιβεβαιώθηκε ότι η σύνδεσή του αυτή έχει κρίσιμη σημασία για τη μεταφορά του στρατιωτικού υλικού των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ στα πλαίσια της γεωπολιτικής αντιπαράθεσής τους με τη Ρωσία.
Αναμένεται, έτσι, να αυξηθεί κατακόρυφα η μεταφορική κίνηση στρατιωτικού υλικού και στρατιωτικών μονάδων μέσω του Λιμανιού καθώς η περσινή μεταφορά αποτέλεσε –όπως ειπώθηκε- μια απλή δοκιμή, και για την Άνοιξη του 2021 είναι προγραμματισμένη μεγάλη άσκηση του ΝΑΤΟ στην ευρύτερη περιοχή με τη συμμετοχή 70.000 στρατιωτικών.
Στρατιωτικοποιείται, δηλαδή, σε μεγάλο βαθμό το Λιμάνι της Αλεξανδρούπολης και μετατρέπεται σε μια ακόμα ναυτική βάση των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ.
Πρόκειται για επικίνδυνες και ανησυχητικές εξελίξεις οι οποίες –όποιος μανδύας εμπορικός και αν τις καλύπτει- εμπλέκουν την Αλεξανδρούπολη, τον Έβρο και τη χώρα μας ακόμα περισσότερο στους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς, καθιστώντας τες ορμητήρια του πολέμου και άρα και πιθανούς αποδέκτες απαντητικών πληγμάτων.
Σε ότι αφορά στις συζητήσεις της Διακομματικής Επιτροπής με τα κατά τόπους Επιμελητήρια κυριάρχησε το γνωστό αφήγημα της επόμενης μέρας της καπιταλιστικής ανάπτυξης στη Θράκη με έμφαση στην ανάδειξή της ως διαμετακομιστικού κόμβου ενέργειας, μεταφορών και της ανάπτυξης του αγροδιατροφικού τομέα με την αξιοποίηση των μεγάλων δυνατοτήτων γεωθερμίας της Θράκης, αλλά και την κατασκευή των 2 μεγάλων αρδευτικών έργων σε Ξάνθη και Ίασμο.
Διατυπώθηκαν, επίσης, και αιτήματα για την τουριστική ανάπτυξη της Θράκης μέσω της υπερπήδησης περιβαλλοντικών εμποδίων στις περιοχές ΝΑΤΟΥΡΑ και της συνθήκης ΡΑΜΣΑΡ, ενώ εκφράστηκαν και παράπονα από τους βιομήχανους τόσο για τα υψηλά κόστη των ΒΙ.ΠΕ. όσο και για την υπερφορολόγηση αλλά και το μισθολογικό και μη κόστος των ερεγαζομένων.
Κι όλα αυτά την ώρα που οι Α.Ε. της χώρας συμμετέχουν με ποσοστό μόλις 5% (!) στο σύνολο των φορολογικών εσόδων του κράτους και ο λαός με το υπόλοιπο 95%, την ώρα που μισθοί και τα μεροκάματα έχουν καταβαραθρωθεί και το κράτος επιδοτεί με δημόσιο χρήμα τις εργοδοτικές ασφαλιστικές εισφορές.
Αυτή η επιδιωκόμενη καπιταλιστική ανάπτυξη, όμως, στη Θράκη, όπως και παντού, αφορά στα κέρδη των επιχειρηματικών ομίλων και όχι στη ζωή των εργατικών λαϊκών στρωμάτων τα οποία απλώς θα κληθούν να την υπηρετήσουν και να εργαστούν σκληρά για αυτήν με τους ήδη τσακισμένους μισθούς, με ελάχιστα εναπομείναντα εργασιακά δικαιώματα και με διαλυμένες συλλογικές συμβάσεις εργασίας.
Όσο για τη μετατροπή της Θράκης σε ενεργειακό διαμετακομιστικό κέντρο δεν την απαλλάσσει από την εξάπλωση της ενεργειακής φτώχειας στο λαό της περιοχής, που ενώ βλέπει τους αγωγούς της ενέργειας να περνούν έξω από τα σπίτια τους, αυτοί εξακολουθούν να παιδεύονται ακόμα και για να ζεσταθούν εξαιτίας της ενεργειακής στέρησης λόγω της ακρίβειας.
Η ανάπτυξη, δε, του αγροτικού-διατροφικού τομέα με τους όρους της νέας ΚΑΠ της ΕΕ είναι βέβαιο ότι ούτε αυτή αφορά τα μικρά και τα φτωχά αγροτικά νοικοκυριά που οδηγούνται στο νέο γύρο του ξεκληρίσματός τους, αλλά τις μεγάλες αγροτικές επιχειρήσεις που απορροφούν εκτός από τη μερίδα του λέοντος των ευρωενωσιακών ενισχύσεων και επιδοτήσεων και τα χωράφια των μικρομεσαίων αγροτών.
Στις συναντήσεις, τώρα, της Διακομματικής Επιτροπής με τη διοίκηση της Περιφέρειας αλλά και με δημάρχους της περιοχής επιβεβαιώθηκε μεν με κατηγορηματικό τρόπο η αφοσίωσή τους στα προτάγματα των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων και της επιχειρηματικότητας εν γένει για τα πρότζεκτ της ενέργειας και των συνδυασμένων μεταφορών, αλλά ελάχιστα ακούστηκαν για τα αναγκαία έργα αντιπλημμυρικής, αντιπυρικής και αντισεισμικής προστασίας, για την επικινδυνότητα της κατάστασης του επαρχιακού οδικού δικτύου που φτάνει να αποκλείει ακόμα και παιδιά από τη φοίτησή τους στο σχολείο, όπως συμβαίνει στις μειονοτικές περιοχές του ορεινού όγκου.
Χαρακτηριστικό στοιχείο, επίσης, που αποτυπώνει σε ένα βαθμό και τη συνολική υστέρηση της Θράκης αποτελεί και το ποσοστό της σχολικής διαρροής στην περιοχή το οποίο είναι και το μεγαλύτερο της χώρας.
Κοντολογίς, το κρίσιμο ερώτημα στη Θράκη και παντού παραμένει: ανάπτυξη για ποιον;
Κι εδώ υπάρχουν μόνο δυο απαντήσεις και για τη Θράκη και για όλη τη χώρα!
Είτε αυτό που ζούμε, δηλαδή, η καπιταλιστική ανάπτυξη που κίνητρό της έχει τα καπιταλιστικά κέρδη και καύσιμό της τα δικαιώματα και τους μισθούς των εργαζομένων
Είτε η απάντηση του ΚΚΕ, η οποία, ξεριζώνοντας από την παραγωγή το καπιταλιστικό κέρδος, την οδηγεί στην ανάπτυξη με γνώμονα και μόνο σκοπό την ικανοποίηση των συνεχώς διευρυνόμενων κοινωνικών αναγκών.