«Ὅλοι μας δρασκελίσαμε πρό ὀλίγων ὡρῶν τό κατώφλι τοῦ Νέου Ἔτους μὲ προσδοκίες καί ἐλπίδες μέ ἀγωνίες ἢ ἀκόμη φόβους καὶ ἀνησυχίες. Ὁ Θεὸς δὲν μᾶς δίδει τὸν χρόνο ὅμως γιὰ νὰ παρατείνεται ἡ ταλαιπωρία καὶ νὰ συνεχίζονται οἱ δοκιμασίες αὐτῆς τῆς ζωῆς. Ὁ Θεὸς μᾶς προσφέρει τὸ δῶρο τοῦ χρόνου γιὰ τρεῖς λόγους: πρῶτον γιὰ νὰ τὸ ἀξιοποιήσουμε, «ἐξαγοραζόμενοι τὸν καιρόν», ὅπως προτρέπει ὁ ἀπόστολος Παῦλος· δεύτερον γιὰ νὰ καταλάβουμε ὅτι εἶναι «συνεσταλμένος», σύντομος δηλαδή, καὶ νὰ φιλοτιμηθοῦμε· καὶ τρίτον γιὰ νὰ τὸν μεταμορφώσουμε σὲ αἰωνιότητα.

»Ὁ κόσμος στὸν ὁποῖο ζοῦμε σκοτώνει τὸν χρόνο του, χάνει τὸν καιρό του, κακοποιεῖ τὶς εὐκαιρίες του. Δὲν πιστεύει στὸν χρόνο ὡς φίλο ἀλλὰ τὸν βλέπει ὡς ἐχθρὸ καὶ ἀντίπαλο. Καθὼς γυρίζει τὸ ὡρολόγιο καὶ περνοῦν τὰ χρόνια, ἄσχετα ἀπὸ τὰ πυροτεχνήματα καὶ τὶς κροτίδες τῆς Πρωτοχρονιᾶς ἢ τὰ κεράκια τῶν γενεθλίων, μὲ θλίψη διαπιστώνει τὴν προσέγγιση τοῦ ἀνεπιθύμητου τέλους του. Ὁ χρόνος γιὰ τὴν κοσμικὴ ἀντίληψη εἶναι κάτι ποὺ τελειώνει καὶ κάτι ποὺ θυμίζει περισσότερο τὸ σῶμα καὶ τόν ἐφήμερο χαρακτῆρα του παρὰ τὴν ψυχὴ καὶ τὸν προορισμό μας.

»Ἡ Ἐκκλησία μας, ποὺ εὐλογεῖ σήμερα «τὸν στέφανον τοῦ ἐνιαυτοῦ τῆς χρηστότητος τοῦ Κυρίου», βλέπει τὸν χρόνο ὡς μεγάλη εὐλογία τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ. Μᾶς δίδεται γιὰ νὰ αὐξάνουμε τὴν ἀγάπη μας σὲ Αὐτόν, μᾶς προσφέρεται γιὰ νὰ γευόμεθα ἀπὸ τώρα τοὺς θησαυροὺς τῆς Βασιλείας Του, μᾶς χαρίζεται γιὰ νὰ μεταμορφωνόμεθα καθημερινὰ σὲ ἁγίους καὶ νὰ μεταμορφώνουμε συνεχῶς τὰ πάντα σὲ δῶρα τοῦ Θεοῦ…

»Ἀναγνωρίζοντας λοιπόν, τήν ἀνεπανάληπτη σπουδαιότητα τοῦ χρόνου, ἄς ἐργαζόμεθα καί ἄς ἀγρυπνοῦμε «ἕως ἡμέρα ἐστί» (Ἰω. 9,4). Καί ἐπειδή τό 2020 συμπληρώνονται 100 χρόνια άπό τήν ἀπελευθέρωση τῆς Θράκης καί τήν ἐνσωμάτωσή της στον ἐθνικό κορμό ἄς ἀναλάβουμε τήν εὐθύνη πού ἔχουμε ὅλοι μας ἔναντι τοῦ παρόντος καί τοῦ μέλλοντος τῆς Πατρίδος μας. Ἡ φετινή ἐπέτειος μᾶς καλεῖ γιά μιά ἡρωϊκή ἔξοδο. Ἔξοδο πρός τόν πλησίον, τόν συμπατριώτη, τόν συνάνθρωπο. Οἱ δυσκολίες, ἐκτός ἀπό τόν πόνο πού προκαλοῦν, μᾶς προσφέρουν καί μιά εὐκαιρία συνάντησης μέ τήν ἀλληλεγγύη καί τή συλλογικότητα, ὡς νοημάτων ζωῆς, μιά εὐκαιρία συνάντησης μέ τόν βαθύτερο ἑαυτό μας, τούς πόθους μας καί τά ὄνειρά μας γιά μία Πατρίδα, πού θά λάμπει ὡς Φάρος… ὅπως παλιά…. ὅπως πάντα…

»Ἡ χρονιά, τό κατώφλι τῆς ὁποίας μόλις δρασκελίσαμε ἐπιφυλάσσει γιὰ ὅλους μας πολλὰ μυστικά. Εὔχομαι γιὰ τὸν καθένα μας νὰ εἶναι εὐλογημένη, γεμάτη χαρὲς καὶ εὐτυχία, κυρίως ὅμως τὸ τέλος της νὰ μᾶς βρεῖ ἕνα βῆμα πιὸ κοντὰ στὴν Χάρι τοῦ Θεοῦ. Στὶς οἰκογένειές μας νά ἐπικρατήσει περισσότερο ἡ ἀγάπη καὶ ἡ σύμπνοια, στὶς κοινωνίες μας νὰ κυριαρχήσει ἡ πρόοδος καὶ ἡ πραγματικὴ ἀνάπτυξη καὶ εὐημερία, στὸν κόσμο μας νὰ πρυτανεύσει ἡ εἰρήνη καὶ στὴν Ἐκκλησία μας νὰ βασιλεύσει ἡ ἑνότητα καὶ ἡ κατανόηση τῆς μεγάλης ἀποστολῆς της…» τονίζει στο Πρωτοχρονιάτικο Μήνυμά του ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Διδυμοτείχου, Ορεστιάδος και Σουφλίου κ. Δαμασκηνός, o οποίος την Πρωτοχρονιά του 2020 ιερούργησε στον Ιερό Καθεδρικό Ναό Παναγίας Ελευθερωτρίας Διδυμοτείχου και προέστη της Δοξολογίας επί τω Νέω Έτει, παρουσία του Βουλευτού Έβρου Αναστασίου Δημοσχάκη, του Δημάρχου Διδυμοτείχου Ρωμύλου Χατζηγιάννογλου, του Διοικητού της XVI Μεραρχίας Στρατηγού Αγγέλου Ιλαρίδη, του Διοικητού της 30ης Ταξιαρχίας Ταξιάρχου Λυσάνδρου Ξηρογιάννη, του Αστυνομικού Διευθυντού Ορεστιάδος Πασχάλη Συριτούδη, εκπροσώπων της τοπικής αυτοδιοίκησης και φορέων. Μετά το πέρας της Δοξολογίας ο Σεβασμιώτατος ευλόγησε την Βασιλόπιττα και ευχήθηκε εις όλους τα δέοντα.

Το εσπέρας της προηγούμενης, της 31ης Δεκεμβρίου 2019, ο Σεβασμιώτατος προέστη του Πανηγυρικού Εσπερινού στον Ιερό Καθεδρικό Ναό Διδυμοτείχου και επ’ ευκαιρία προεχείρισε εις Αρχιμανδρίτας τους μέχρι της σήμερον ευδοκίμως διακονούντας το Ιερό Θυσιαστήριο Ιερομονάχους π. Ιωσήφ Debs, εκ της αδελφότητος της Ιεράς Μονής Αγίας Παρασκευής Διδυμοτείχου, π. Παντελεήμονα Χαρτοφύλακα, εκ της αδελφότητος της Ιεράς Μονής Δαδιάς και π. Γρηγόριο Λιόλιο, εκ της αδελφότητος της Ιεράς Μονής Αγίας Σκέπης Νέας Βύσσης.