Θλίψη, οργή και ερωτήματα. Ποιοι είναι αυτοί που δεν είναι ικανοί να διαχειριστούν τις απαιτήσεις;
Πώς παίρνουν αποφάσεις;
Παραιτήθηκε κανείς ο οποίος δεν κατάφερε το αυτονόητο;
Οι εκπρόσωποι του Έβρου, μέχρι τώρα δεν έδωσαν λύση. Πώς αισθάνονται άραγε;

Ο Έβρος, δυστυχώς συνεχίζει να εκπροσωπείται από ανθρώπους οι οποίοι δεν κατάφεραν τα τελευταία 15 χρόνια να εκπληρώσουν την ανάγκη για αξιοποίηση του αρχαιολογικού χώρου της Μικρής Δοξιπάρας Ζώνης με την δημιουργία μουσείου. Την ώρα που εδώ και δεκαετίες οι Βούλγαροι προβάλλουν με τον καλύτερο τρόπο τα δικά τους αρχαιολογικά μνημεία, παρουσιάζοντας και τις «δικές τους απόψεις» για την ιστορία της περιοχής στον Έβρο μας γεμίζουν με ερωτήσεις στη βουλή, διαπιστώσεις και «πιέσεις».
Το τι συμβαίνει πραγματικά πρέπει να το κατανοήσουν οι Εβρίτες, οι οποίοι πρέπει να διεκδικήσουν αυτά που δικαιούνται από τον πλούτο της περιοχής.

Τα τσαντίρια της ντροπής του τύμβου της Μικρής Δοξιπάρας σε κάθε περίπτωση, μας κάνουν να ντρεπόμαστε για τα χάλια που μας επιβάλλουν.
Ο αρχαιολογικός χώρος, ο σπουδαιότερος σ’ όλο τον κόσμο, θυμίζει καταυλισμό αφημένο στην μοίρα που του ορίζουν.
Και η αδιαφορία είναι τέτοια, που δεν λειτουργεί ούτε καν ένα πωλητήριο. . ., ώστε ο επισκέπτης να το πάρει μαζί του και να ταξιδέψει σ’ όλο τον κόσμο.

Καύσεις νεκρών και ταφές αλόγων με άμαξες.
Δεν χρειάζεται για να είσαι αρχαιολόγος για να καταλάβεις την μοναδικότητα της αξίας των ευρημάτων.
Δεν χρειάζεται να είσαι ειδήμων για να κατανοήσεις ότι ο τύμβος μπορεί να προσελκύσει επισκέπτες απ’ όλο τον κόσμο.
Δεν χρειάζεται να είσαι . . .

Άραγε τι πρέπει να είσαι για να δημιουργήσεις ένα σύγχρονο μουσείο και να φύγουν τα νάιλον, τα ξύλα, η ντροπή.
Άραγε πόσο ικανός πρέπει να είσαι για να καταφέρεις να φτιάξεις ένα μουσείο;
Πόσο, τόσο;

Λίγα χιλιόμετρα από τον τύμβο της Δοξιπάρας, στον Ορτάκιο – Ιβαίλογκραντ, υπάρχει η Βίλα Αρμύρα.
Η Βίλα είναι περίπου της ίδιας εποχής με τον τύμβο, όπου θεωρείται ότι ζούσε πλούσια οικογένεια Θρακών ευγενών και ανακαλύφθηκε το 1964, όταν στην περιοχή πραγματοποιήθηκαν εργασίες για την κατασκευή τεχνητής λίμνης.
Μοναδικά μωσαϊκά, ελληνικές θεότητες, ο αρχαιολογικός αγκυλωτός σταυρός, λουτρά. Τα πάντα που δεν αφήνουν σε κανέναν περιθώριο να αμφισβητήσει ότι η περιοχή από την αρχαιότητα κατοικούνταν από Έλληνες.

Η Βίλα Αρμύρα από τα μέσα της δεκαετίας του 2010 είναι επισκέψιμη στο πλαίσιο χρηματοδότησης από την Ε.Ε., έχει το δικό της στεγασμένο μουσείο, ενώ η Βουλγαρία σχεδιάζει άμεσα να επεκτείνει το μουσείο, να δημιουργήσει εστιατόρια κι άλλες υποδομές.

Ο τύμβος της Μικρής Δοξιπάρας και η Βίλα Αρμύρα δημιούργησαν και το απαιτούμενο άλλοθι για να ανοίξει ο συνοριακός σταθμός Κυπρίνος – Ιβαίλογκραντ.
Η ενοποίηση των αρχαιολογικών χώρων ήταν το ζητούμενο.
Πράγματι οι αρχαιολογικοί χώροι είναι επισκέψιμοι, σε λίγες μόνο ώρες από όποιον επισκέπτη το επιθυμεί, με την οδική τους σύνδεση να γίνεται σε 15 λεπτά.

Για να βλέπει ο επισκέπτης την προστασία και ανάδειξη του πολιτισμού στην Βουλγαρία και τα τσαντίρια της Ελλάδας.

Δείτε φωτογραφίες από τις δύο περιοχές και βγάλτε τα συμπεράσματά σας.


Δεν θεωρούμε χρήσιμο να ρωτήσουμε εκλεγμένους στον Έβρο για το πως θα αλλάξει η κατάσταση.
Λόγια έχουν πει στο παρελθόν.
Στα έργα δεν φτάσαμε. . .