Τομαδάκης φωτοΣτο thraki Νεα, δεν έχουμε μάθει να μασάμε τα λόγια μας, ούτε να κτυπάμε πλάτες. Προτιμούμε να χτυπάνε τα πόδια μας, για να δουν μέχρι πόσο θα αντέξουμε, παρά να πέσουμε αμαχητί. Και η μάχη είναι διαρκής, γι’ αυτά που πιστεύουμε.
Οι θέσεις μας για το κάθετο άξονα είναι ξεκάθαρες. Είναι δρόμος θανάτου κι εμείς παλεύουμε για ζωή. Παλεύουμε γιατί μένουμε στον Έβρο και στα ψηλά του Έβρου μάλιστα. Παλεύουμε όπως παλεύουν οι λίγες χιλιάδες κάτοικοι αυτού του τόπου, χωρίς βιομηχανία, χωρίς τουρισμό, με περιορισμένες διεξόδους στην αγροτική παραγωγή. Παλεύουμε όμως όλοι μαζί, γιατί αγαπάμε αυτόν τον τόπο.
Αύριο θα επισκεφτεί τα Λάβαρα ο υπουργός υποδομών και μεταφορών Χρήστος Σπίρτζης, για να δώσει έναν δρόμο που είναι σε κυκλοφορία εδώ και οκτώ μέρες. Δρόμος μισός όμως, καθώς δεν έχουν γίνει όλα τα έργα. Δρόμος που εκεί που παραδόθηκε, μυρίζει θάνατο. Παρ’ όλα αυτά ο κ. Σπίρτζης θα έρθει στον Έβρο. Θα έρθει διασχίζοντας τον μισό δρόμο που δεν είναι έτοιμος. . .
Καλοδεχούμενος, θα πουν κάποιοι. Υπουργός είναι, πολιτική κάνει. Η πολιτική του προφανώς δεν είναι αποδεχτή από πολλούς.
Μαζί του θα είναι και πολλοί οι οποίοι δεν μπορούν να το αποφύγουν ή δε θέλουν να το αποφύγουν. Και είμαι ξεκάθαρος.
Δεν πιστεύω ότι ούτε οι βουλευτές του Έβρου, ούτε η περιφερειακή αρχή, ούτε και δήμαρχοι θέλουν να πάνε αύριο στον κ. Σπίρτζη.
Άλλωστε, το λένε και σε ιδιωτικές συζητήσεις τους.
Ελπίζω τουλάχιστον, όσοι συναντήσουν τον υπουργό, να τολμήσουν να πουν έστω ως φόρο τιμής για όσους μένουν στον Έβρο, ότι ο δρόμος είναι μισός, ότι δεν εξυπηρετεί, ότι είναι επικίνδυνος, ότι θέλουμε να πάμε μπροστά.

Εύχομαι, όσοι εκπροσωπήσουν πολίτες αύριο να τους εκπροσωπήσουν με το κεφάλι ψηλά, γιατί μεθαύριο ο ήλιος και πάλι θα ανατείλει, αλλά αυτοί που θα μένουν στον Έβρο, θα κινδυνεύουν κάθε μέρα, να μη δουν την επόμενη ανατολή.

Όχι φιέστες, όχι κορδέλες, όχι μνημόσυνα.
Αξιοπρέπεια, παλικαριά και απόδοση της πραγματικότητας στην οποία κάποιοι οδηγούν τον Έβρο.

Γιάννης Τομαδάκης